مقدمه

﴿فَأَشَارَتۡ إِلَيۡهِۖ قَالُواْ كَيۡفَ نُكَلِّمُ مَن كَانَ فِي ٱلۡمَهۡدِ صَبِيّٗا ٢٩﴾[مریم: ۲٩].

«مریم اشاره کرد به او، گفتند: چگونه با کودکی که در گهواره است سخن بگوییم؟».

آری، این حقیقت داشت که در کودکی در گهواره لب به سخن گشود، زیرا به امر و اراده‌ی خداوند، سخن گفتن عیسی÷در گهواره معجزه‌ای بود برای او. حال که دو هزار و اندی از آن زمان می‌گذرد باید قلب پاک و احساسات زلال کودکان را مورد توجه قرار داده و آن را در جهتی درست رشد و نمو دهیم. در اطراف ما حتماً بچه‌هایی وجود دارند، همه‌ی این بچه‌ها ذهن‌های جست‌ و جوگری دارند و در مورد هر چیز جزئی که به چشم ما بزرگ‌ترها نمی‌آید می‌پرسند تا حقیقت را دریابند. برای این یافتن‌ها باید متصل شوند و این اتصال را فقط با راز و نیازهای کودکانه می‌شود به خدا که خالق و آمر است ربط داد. به کودکان بیاموزانیم که: «می‌توان با خدا سخن گفت: می‌توان درد دل کرد، می‌توان برای خدا نوشت.» این راه اتصال با خداوند. و هر وقت بخواهیم لب به سخن می‌گشاییم، زیرا او شنوای داناست و با هر زبانی که صحبت کنیم می‌داند.

اما بهتر آنست که این ارتباط را از روی نیاز و در قالب دعا انجام دهیم تا بر خوبی‌ها و حسنات خود بیفزاییم. این را تکلیف و مشق روزانه و شبانه‌ی خود بدانیم که با خدای خود راز و نیاز کنیم. خدایا! تو چه‌قدر خوبی که از میان پیامبران هم معجزه‌ای را خاص بچه‌ها فرستادی و این نشان از دوستی تو با بچه‌هاست. اولین کلامی که عیسی در گهواره بر زبان جاری نمود این بود:

﴿قَالَ إِنِّي عَبۡدُ ٱللَّهِ ءَاتَىٰنِيَ ٱلۡكِتَٰبَ وَجَعَلَنِي نَبِيّٗا ٣٠﴾[مریم: ۳۰].

«گفت: من بنده‌ی خدایم، مرا کتاب داد و مرا پیغمبر کرد».

لطف خداوند متعال شامل حال همه‌ی ما گشته است، کتابی آسمانی برای همه‌ی بندگانش فرو فرستاده شده است تا با پیروی از فرموده‌ها و گفته‌هایش دوستی و محبت میان ما انسان‌ها بیشتر شود و خدا هم راضی و خشنود گردد. إن‌شاءالله.

﴿لَقَدۡ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ كِتَٰبٗا فِيهِ ذِكۡرُكُمۡۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ ١٠﴾[الأنبیاء: ۱۰].

«ما برایتان کتابی نازل کرده‌ایم که وسیله‌ی بیداری و آوازه‌ی بزرگواری شماست، آیا نمی‌فهمید؟».

این کتاب شامل مجموعه‌ای از دعاها و نیایش‌های کودکانه با زبان عامیانه است که سعی کرده‌ام ارتباط آیات را با دعاهای کودکانه برقرار کنم. این کتاب فهم آیات را برای بچه‌ها آسان‌تر می‌سازد و خواننده با خواندن آیات که خطاب به بندگان و ابراز ارتباط با خداست، ارتباط دوطرفه را لمس می‌کند. در آخر از اعماق قلبم و با تمامی وجود از خداوند می‌خواهم که پرتو نور خود را در قلب همه‌ی خوانندگان بیشتر از پیش گرداند.

وآخر دعوانا أن الحمد لله رب العالمین

فریبا قهرمانی ـ تهران/۱۳۸۶