مجموعه صد حدیث از صحیح بخاری و مسلم

بسم الله الرحمن الرحیم

إنَّ الحمدَ للهِ، نحمدُهُ، ونستعينهُ، وَنستغفرهُ، وَنعوذُ باللهِ مِنْ شرورِ أنفسناْ ومن سيئاتِ أعمالناْ، مَن يهدهِ اللهُ فلاْ مُضلَّ لهُ، وَمن يضللْ فلاَ هاديَ لهُ، وَأشهدُ أنْ لاَ إلهَ إلا اللهُ وحدهُ لا شريکَ لهُ وَأشهدَ أنَّ محمداً عبدهُ وَرسولُهُ.

اما بعد...

در راستای ترویج فرهنگ استدلال به سنت مطهر رسول الله جبر آن شدم تا در این نوشتار مجموعه از احادیث گهربار نبی رحمت جرا به رشته تحریر در آورده‌ام.

این مجموعه شامل صد حدیث است، که امام بخاری و مسلم (رحمهما الله) در دو کتاب نفیس خود یعنی صحیح بخاری و صحیح مسلم جمع‌آوری نموده‌اند.

از خداوند متعال خواستارم تا این مجموعه گهربار از احادیث را باعث نفع خوانندگان گرامی قرار داده و این عمل را نزد خویش قبول کرده ودر ترازوی اعمال نیکم قرار دهد.

العبد الفقیر إلی الله تعالی العلی القدیر

عمران دهواری

سراوان

فروردین ۱۳۹۰

۱- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «كَلِمَتَانِ خَفِيفَتَانِ عَلَى اللِّسَانِ، ثَقِيلَتَانِ فِي الْمِيزَانِ، حَبِيبَتَانِ إِلَى الرَّحْمَنِ: سُبْحَانَ اللَّـهِ وَبِحَمْدِهِ، سُبْحَانَ اللَّـهِ الْعَظِيمِ» (متفق علیه).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «دو کلمه وجود دارد که بر زبان، سبک، ولی در ترازوی اعمال، سنگین، و نزد خداوند، محبوب‌اند: سُبْحَانَ اللَّـهِ وَبِحَمْدِهِ، سُبْحَانَ اللَّـهِ الْعَظِيمِ».

۲- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسقَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى رَسُولِ اللَّـهِ جفَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّـهِ، مَنْ أَحَقُّ النَّاسِ بِحُسْنِ صَحَابَتِي؟ قَالَ: «أُمُّكَ». قَالَ: ثُمَّ مَنْ؟ قَالَ: «ثُمَّ أُمُّكَ». قَالَ: ثُمَّ مَنْ؟ قَالَ: «ثُمَّ أُمُّكَ». قَالَ: ثُمَّ مَنْ؟ قَالَ: «ثُمَّ أَبُوكَ» (متفق عليه).

ابوهریرهسمی‌گوید: شخصی نزد رسول ‏الله جآمد وگفت: چه کسی برای خوش رفتاری من از دیگران، مستحق‌تراست؟ فرمود: «مادرت». گفت: سپس چه کسی؟ فرمود: «مادرت». گفت: بعد از او چه کسی؟ فرمود: «باز هم مادرت». پرسید: پس از او چه کسی؟ فرمود: «بعد از او پدرت».

۳- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَس: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «إِيَّاكُمْ وَالظَّنَّ، فَإِنَّ الظَّنَّ أَكْذَبُ الْـحَدِيثِ» (متفق‌علیه).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «از گمان بد، اجتناب کنید. زیرا گمان بد، بدترین نوع دروغ‏ است».

۴- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّـهِ ج: «إنَّ الْعَبْد لَيَتَكَلَّمُ بِالكَلِمةِ مَا يَتَبيَّنُ فيهَا يَزِلُّ بهَا إلى النَّارِ أبْعَدَ مِمَّا بيْنَ المشْرِقِ والمغْرِبِ» (متفق عليه).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «بنده، کلمه‌ای را برزبان می‌آورد که در مورد آن نمی‌اندیشد و به سبب آن به دوزخ می‌لغزد و دورتر از آنچه که در میان مشرق و مغرب است».

۵- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسعَنِ النَّبِيِّ جأَنَّهُ قَالَ: «إِنَّ اللَّـهَ يَغَارُ، وَغَيْرَةُ اللَّـهِ أَنْ يَأْتِيَ الْـمُؤْمِنُ مَا حَرَّمَ اللَّـهُ» (متفق عليه).

ابوهریرهسمی‌گوید: نبی ‏اکرم جفرمود: «خداوند به غیرت می‌آید و آن، زمانی است که مؤمن، مرتکب کارهایی شود که خداوند، حرام گردانیده است».

۶- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَس: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «مَنْ قَامَ رَمَضَانَ إِيمَانًا وَاحْتِسَابًا غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ» (متفق عليه).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «هر کس، ماه مبارک رمضان را بقصد حصول ثواب، در عبادت بگذراند، تمام گناهان گذشته‌اش، مورد عفو قرار خواهند گرفت».

۷- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «الْعُمْرَةُ إِلَى الْعُمْرَةِ كَفَّارَةٌ لِمَا بَيْنَهُمَا وَالْـحَجُّ الْـمَبْرُورُ لَيْسَ لَهُ جَزَاءٌ إِلاَّ الْـجَنَّةُ» (متفق عليه).

از ابوهریرهسروایت است که رسول ‏الله جفرمود: «یک عمره تا عمره دیگر، موجب بخشش و کفاره گناهانی می‌شود که میان آن دو عمره، انجام گرفته‌اند. و حج مقبول پاداشی جز بهشت ندارد».

۸- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسعَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «التَّثَاؤُبُ مِنَ الشَّيْطَانِ، فَإِذَا تَثَاءَبَ أَحَدُكُمْ فَلْيَرُدَّهُ مَا اسْتَطَاعَ، فَإِنَّ أَحَدَكُمْ إِذَا قَالَ هَا ضَحِكَ الشَّيْطَانُ» (متفق عليه).

ابوهریرهسمی‌گوید: نبی اکرم جفرمود: «خمیازه، از شیطان است. پس هر گاه، خمیازه به سراغ یکی از شما آمد تا می‌تواند جلویش را بگیرد. زیرا هنگامی که یکی از شما (دهان، باز می‌کند و) ها می‌گوید، شیطان می‌خندد».

۹- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسقَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «السَّاعِي عَلَى الأَرْمَلَةِ وَالْمِسْكِينِ، كَالْـمُجَاهِدِ فِي سَبِيلِ اللَّـهِ، أَوِ الْقَائِمِ اللَّيْلَ الصَّائِمِ النَّهَارَ» (متفق عليه).

ابوهریرهسمی‌گوید: نبی اکرم جفرمود: «کسی که در جهت تأمین نیازهای زنان بیوه و مساکین، تلاش می‌کند، مانند کسی است که در راه خدا، جهاد می‌نماید و یا مانند کسی است که شب‌ها را در عبادت بسر می‌برد و روزها را روزه می‌گیرد».

۱۰- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ الله عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «مَا يُصِيبُ الْـمُسْلِمَ مِنْ نَصَبٍ وَلا وَصَبٍ، وَلا هَمٍّ وَلا حُزْنٍ، وَلا أَذًى وَلا غَمٍّ، حَتَّى الشَّوْكَةِ يُشَاكُهَا، إِلاَّ كَفَّرَ اللَّـهُ بِهَا مِنْ خَطَايَاهُ» (متفق عليه).

ابوهریرهسمی‌گوید: نبی اکرم جفرمود: «مسلمان، دچار هیچ گونه خستگی، بیماری، نگرانی، ناراحتی، گرفتاری و غمی نمی‌شود مگر اینکه خداوند به وسیله آن‌ها، گناهانش را می‌بخشد. حتی خاری که به پایش می‌خلد». (باعث کفاره گناهانش می‌شود).

۱۱- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَس: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «حقُّ الْـمُسْلمِِ عَلَى الْـمُسْلِمِ خمس: رَدُّ السَّلام، وَعِيَادَةُ الْمرِيض، واتِّبَاعُ الْـجنَائِز، وإِجابة الدَّعوةِ، وتَشمِيت العْاطِسِ» (متفق علیه).

ابوهریرهسمی‌گوید: نبی اکرم جفرمود: «حق مسلمان بر مسلمان پنج چیز است: ۱- جواب دادن سلام ۲- عیادت مریض ۳- تشییع جنازه ۴- قبول کردن دعوت ۵- دعا برای عطسه زننده».

۱۲- عن أَبَی هُرَيْرَةَسقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّـهِ ج: «مَنْ شَهِدَ الْـجَنَازَةَ حَتَّى يُصَلَّى عَلَيْهَا فَلَهُ قِيرَاطٌ، وَمَنْ شَهِدَهَا حَتَّى تُدْفَنَ فَلَهُ قِيرَاطَانِ». قِيلَ: وَمَا الْقِيرَاطَانِ؟ قَالَ: «مِثْلُ الْـجَبَلَيْنِ الْعَظِيمَيْنِ» (متفق عليه).

ابوهریره س می‌گوید: رسول الله جفرمود: «هر کس، تا هنگام نماز خواندن بر جنازه، حضور داشته باشد، به او به اندازه یک قیراط پاداش می‌رسد. و هر کس تا پایان مراسم دفن، حضور داشته باشد، به او به اندازه دو قیراط پاداش می‌رسد». پرسیدند: دو قیراط، چقدر است؟ فرمود: «به اندازه دو کوه بزرگ».

۱۳- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسقَالَ: «مَا عَابَ النَّبِيُّ ج طَعَامًا قَطُّ، إِنِ اشْتَهَاهُ أَكَلَهُ وَإِلا تَرَكَهُ» (متفق‌عليه).

ابوهریرهسمی‌گوید: «رسول خدا جهرگز از غذایی، ایراد نگرفت. اگر آن را دوست داشت، می‌خورد وگرنه، از خوردن آن، خودداری می‌کرد».

۱۴- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَس: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «حُجِبَتِ النَّارُ بِالشَّهَوَاتِ، وَحُجِبَتِ الْـجَنَّةُ بِالْـمَكَارِهِ» (متفق عليه).

از ابوهریرهسروایت است که رسول الله جفرمود: «آتش، در حجاب هواهای نفسانی و بهشت، در حجاب دشواری‌ها است».

۱۵- عَنِ أبي هُرَيْرَةَس: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «إِذَا قُلْتَ لِصَاحِبِكَ يَوْمَ الْـجُمُعَةِ: أَنْصِتْ، وَالإِمَامُ يَخْطُبُ، فَقَدْ لَغَوْتَ» (متفق عليه).

ابوهریرهسمی‏گوید: رسول الله جفرمود: «اگر روز جمعه که امام مشغول ایراد خطبه است، به کسی که در مجاورت، نشسته است، بگویی: ساکت باش، سخن بیهوده‌‌ای گفته‌ای».

۱۶- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَس: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «لَوْلا أَنْ أَشُقَّ عَلَى أُمَّتِي، أَوْ عَلَى النَّاسِ، لأَمَرْتُهُمْ بِالسِّوَاكِ مَعَ كُلِّ صَلاةٍ» (متفق عليه).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول ‏الله جفرمود: «اگر بر امت من، یا بر مردم دشوار نمی‏شد، به آنان دستور می‌دادم که برای هر نماز، مسواک بزنند».

۱۷- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَس: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «وَيْلٌ لِلأَعْقَابِ مِنَ النَّارِ» (متفق علیه).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول ‏الله جفرمود: «قوزک‌ها در معرض رفتن و سوختن در آتش دوزخ هستند». (به علت کامل نشستن آن‌ها هنگام وضو).

۱۸- عن أبي هُرَيْرَةَ عَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «أَمَا يَخْشَى أَحَدُكُمْ أَوْ أَلا يَخْشَى أَحَدُكُمْ إِذَا رَفَعَ رَأْسَهُ قَبْلَ الإِمَامِ، أَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ رَأْسَهُ رَأْسَ حِمَارٍ» (متفق عليه).

ابوهریرهسمی‏گوید: رسول اکرم جفرمود: «کسی که سرش را قبل از امام، بلند ‏می‌کند، آیا نمی‌ترسد که خداوند سرش را به سر الاغ، تبدیل نماید».

۱۹- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسعَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «مَنْ غَدَا إِلَى الْـمَسْجِدِ وَرَاحَ أَعَدَّ اللَّـهُ لَهُ نُزُلَهُ مِنَ الْـجَنَّةِ كُلَّمَا غَدَا أَوْ رَاحَ» (متفق عليه).

ابوهریرهسمی‏گوید: رسول ‏الله جفرمود: «هرکس به مسجد رفت و آمد کند، خداوند برای هر رفت و برگشت او، ضیافتی در بهشت تدارک می‌بیند».

۲۰- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ عَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «آيَةُ الْـمُنَافِقِ ثَلاثٌ: إِذَا حَدَّثَ كَذَبَ، وَإِذَا وَعَدَ أَخْلَفَ، وَإِذَا اؤْتُمِنَ خَانَ» (متفق عليه).

از ابوهریرهسروایت است که نبی اکرم جفرمود: «نشانه منافق، سه چیز است: اول اینکه در صحبت‌های خود، دروغ می‌گوید. دوم اینکه خلاف وعده، عمل می‌کند. سوم اینکه در امانت، خیانت می‌کند».

۲۱- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسعَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «مَا أَسْفَلَ مِنَ الْكَعْبَيْنِ مِنَ الإِزَارِ فَفِي النَّارِ» (رواه البخاري).

ابوهریرهسمی‌گوید: نبی اکرم جفرمود: «آن قسمت از ازار که پایین‌تر از شتالنگ باشد، در آتش جهنم است».

۲۲- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَس: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «المَلائِكَةُ تُصَلِّي عَلَى أَحَدِكُمْ مَا دَامَ في مُصَلاَّهُ الَّذي صَلَّى فِيهِ مَا لمْ يُحْدِث، تَقُول: اللَّـهُمَّ اغْفِرْ لَه، اللَّـهُمَّ ارْحَمْهُ» (رواه البخاري).

ابوهریرهسمی‌گوید: نبی اکرم جفرمود: «فرشتگان بر یکی از شما دعا می‌کنند مادامی که وی در جای نمازش که در آن نماز گزارده باشد، تا لحظه‌ای که بی‌وضو نشود، می‌گویند: اللهم.... خدایا او را بیامرز ومورد رحمتش قرار ده».

۲۳- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَس: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «كُلُّ أُمَّتِي يَدْخُلُونَ الْـجَنَّةَ إِلاَّ مَنْ أَبَى». قَالُوا: يَا رَسُولَ اللَّـهِ، وَمَنْ يَأْبَى؟ قَالَ: «مَنْ أَطَاعَنِي دَخَلَ الْـجَنَّةَ، وَمَنْ عَصَانِي فَقَدْ أَبَى» (رواه‌البخاري).

از ابوهریرهسروایت است که رسول الله جفرمود: «همه امتیان من وارد بهشت خواهند شد مگر کسی که امتناع ورزد». صحابه عرض کردند: ای رسول خدا! چه کسی امتناع می‌ورزد؟ فرمود: «هرکس که از من اطاعت کند، وارد بهشت می‌شود و هر کس، از من نافرمانی کند، در حقیقت، امتناع ورزیده است».

۲۴- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَس: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «إِذا قَالَ الرَّجُـلُ لأَخِيه: يَا كَافِر، فَقَدْ بَاءَ بِهَا أَحَدُهُما، فَإِنْ كَان كَمَا قَالَ وَإِلاَّ رَجَعَتْ عَلَيْهِ» (متفق عليه).

از ابوهریرهسروایت است که رسول الله جفرمود: «هرگاه شخصی به برادرش بگوید: ای کافر همانا کلمه‌ی مذکور (کفر) به یکی از آن‌ها بازگشت می‌کند، اگر چنان‌چه گفته بود، خوب ورنه به وی باز می‌گردد».

۲۵- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَس: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «للَّهُ أَفْرَحُ بتَوْبةِ عَبْدِهِ مِنْ أَحَدِكُمْ يجدُ ضالَّتَهُ بالْفَلاةِ» (متفق عليه).

ابوهریرهسمی‌گوید: نبی اکرم جفرمود: «خدا شادمان‌تر می‌شود به توبه‌ی بنده‌اش از یکی از شما که در بیابان، گم شده‌اش را می‌یابد».

۲۶- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّـهِ ج: «لاَ تَدْخُلُونَ الْـجَنَّةَ حَتَّى تُؤْمِنُوا، وَلاَ تُؤْمِنُوا حَتَّى تَحَابُّوا، أَوَلاَ أَدُلُّكُمْ عَلَى شَيْءٍ إِذَا فَعَلْتُمُوهُ تَحَابَبْتُمْ؟ أَفْشُوا السَّلاَمَ بَيْنَكُمْ» (رواه مسلم).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «وارد بهشت نمی‌شوید تا هنگامی که ایمان نیاورید؛ و ایمان نمی‌آورید تا هنگامی که یکدیگر را دوست نداشته باشید؛ آیا شما را به کاری راهنمایی نکنم که اگر آنرا انجام دادید با یکدیگر، دوست می‌شوید؟ سلام دادن را میان خود، رواج دهید».

۲۷- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «الصَّلَوَاتُ الْـخَمْسُ، وَالْـجُمْعَةُ إِلَى الْـجُمْعَةِ، وَرَمَضَانُ إِلَى رَمَضَانَ مُكَفِّرَاتٌ مَا بَيْنَهُنَّ إِذَا اجْتَنَبَ الْكَبَائِرَ» (رواه مسلم).

ابوهریرهسروایت می‌کند که رسول الله جفرمود: «نمازهای پنجگانه و جمعه تا جمعه دیگر باعث کفاره گناهانی می‌شوند که در اوقات میان نمازها انجام می‌گیرند؛ البته تازمانی که گناه کبیره‌ای انجام نشود؛ همچنین رمضان تا رمضان دیگر باعث کفاره گناهان می‌شود به شرطی که انسان از گناهان کبیره پرهیز نماید».

۲۸- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّـهِ ج: «أَفْضَلُ الصِّيَامِ، بَعْدَ رَمَضَانَ، شَهْرُ اللَّـهِ الْـمُحَرَّمُ، وَأَفْضَلُ الصَّلاَةِ، بَعْدَ الْفَرِيضَةِ، صَلاَةُ اللَّيْلِ» (رواه مسلم).

از ابوهریرهسروایت است که رسول الله جفرمود: «بهترین روزه بعد از روزه ماه مبارک رمضان، روزه ماه محرم خداوند متعال است وبرترین نماز بعد از فرایض، نماز شب است».

۲۹- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَس: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «مَنْ تاب قَبْلَ أَنْ تطلُعَ الشَّمْسُ مِنْ مغْرِبِهَا تَابَ الله علَيْه» (رواه مسلم).

از ابوهریرهسروایت است که رسول الله جفرمود: «هر فردی که پیش از طلوع نمودن آفتاب از مغرب توبه کند، خداوند توبه‌اش را می‌پذیرد».

۳۰- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَس: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «جُزُّوا الشَّوَارِبَ وَأَرْخُوا اللِّحَى خَالِفُوا الْـمَجُوسَ» (رواه مسلم).

از ابوهریرهسروایت است که رسول الله جفرمود: «سبیلهایتان را کوتاه کرده و ریشهایتان را بگذارید و (با این کار) با مجوس مخالفت کنید».

۳۱- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَس: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «لأن أَقُولَ سبْحانَ اللَّـهِ وَالحَمْدُ لِلَّـهِ، وَلاَ إلَه إلاَّ اللهُ، وَاللهُ أكْبر، أَحبُّ إليَّ مِمَّا طَلَعَت عليهِ الشَّمْسُ» (رواه مسلم).

از ابوهریرهسروایت است که رسول الله جفرمود: «همانا اینکه بگویم سبْحانَ اللَّه، وَالحَمْدُ للَّه، ولا إلَه إلاَّ اللَّه، وَاللَّه أکبر،در نزدم محبوب‌تر است از آنچه بر آن آفتاب طلوع نموده است».

۳۲- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَس: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «منْ حمَلَ عَلَيْنَا السِّلاح، فَلَيْسَ مِنَّا، ومَنْ غَشَّنَا، فَلَيْسَ مِنَّا» (رواه مسلم).

از ابوهریرهسروایت است که رسول الله جفرمود: «آنکه بر ما سلاح کشد از ما نیست و آنکه به ما خیانت کند، از ما نیست».

۳۳- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «إِذَا مَاتَ الإِنْسَانُ انْقَطَعَ عَنْهُ عَمَلُهُ إِلاَّ مِنْ ثَلاَثٍ: إِلاَّ مِنْ صَدَقَةٍ جَارِيَةٍ، أَوْ عِلْمٍ يُنْتَفَعُ بِهِ، أَوْ وَلَدٍ صَالِحٍ يَدْعُو لَهُ» (رواه مسلم).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «هر گاه، انسان بمیرد، ثواب اعمالش قطع می‌شود مگر از سه چیز: ۱- صدقه جاری. ۲- علمی که بعد از مرگ، مورد استفاده قرار گیرد. ۳- فرزند نیکوکاری که برایش دعا کند».

۳۴- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «لَقِّنُوا مَوْتَاكُمْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّـهُ» (رواه مسلم).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «لا اله الا الله را به کسانی که در حال مرگ اند، تلقین نمایید».

۳۵- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «مَنْ كَذَبَ عَلَيَّ مُتَعَمِّدًا فَلْيَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ» (متفق علیه).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «هرکس، از روی عمد، سخن دروغی را به من نسبت دهد، جایش را در دوزخ، آماده نماید».

۳۶- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «مَنْ دَعَا إِلَى هُدًى كَانَ لَهُ مِنَ الأَجْرِ مِثْلُ أُجُورِ مَنْ تَبِعَهُ لاَ يَنْقُصُ ذَلِكَ مِنْ أُجُورِهِمْ شَيْئًا، وَمَنْ دَعَا إِلَى ضَلاَلَةٍ كَانَ عَلَيْهِ مِنَ الإِثْمِ مِثْلُ آثَامِ مَنْ تَبِعَهُ لاَ يَنْقُصُ ذَلِكَ مِنْ آثَامِهِمْ شَيْئًا» (رواه مسلم).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «اگر کسی مردم را بسوی هدایت ـ کار خیر و سنتی ـ دعوت کند، به اندازه‌ی پاداش کسانی که از او پیروی می‌نمایند، اجر و پاداش می‌برد بدون این‌که از پاداش آنان، چیزی کاسته شود؛ همچنین اگر کسی مردم را بسوی گمراهی فرا خواند، به اندازه‌ی گناه کسانی که از او پیروی می‌کنند، گناهکار می‌گردد بدون این‌که از گناه آنان، چیزی کاسته شود».

۳۷- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «قَالَ اللهُ تعَالى: أنَا أغْنى الشُّرَكَاءِ عَنِ الشِّرك، منْ عَملَ عَمَلا أشْركَ فيهِ مَعِى غَيْرِى، تَركْتُهُ وشِرْكَهُ» (رواه مسلم).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «خداوند متعال می‌فرماید: من بی‌نیازترین شرکاء از شرک می‌باشم. آنکه عملی انجام دهد که غیرم را در آن با من در نظر داشته باشد، خودش و شرکش را فرو می‌گذارم».

۳۸- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «مَنْ صَلَّى عَلَىَّ وَاحِدَةً صَلَّى اللَّـهُ عَلَيْهِ عَشْرًا» (رواه‌مسلم).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «هر کس، یک درود بر من بفرستد، خداوند در عوض آن، ده بار برایش درود می‌فرستد».

۳۹- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «كُلَّ الْـمُسْلِمِ عَلَى الْـمُسْلِمِ حرامٌ: دمُهُ ومالُهُ وعِرْضُهُ» (رواه مسلم).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «تمام حقوق یک فرد مسلمان بر مسلمان دیگر حرام است: خونش، مالش و ناموسش».

۴۰- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «مَا نَقَصَتْ صَدَقَةٌ مِنْ مَال، وَمَا زَادَ اللَّـهُ عَبْداً بِعَفْوٍ إِلاَّ عِزّا، وَمَا تَوَاضَعَ أَحَدٌ للَّهِ إِلاَّ رَفَعَهُ اللَّـهُ عَزَّ وجلَّ» (رواه مسلم).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «هرگز صدقه، از مال کم نمی‌کند، و یقیناً خداوند در برابر گذشت بنده‌اش، عزت او را زیاد می‌کند، و هر بنده‌ای برای خدا تواضع کند، خداوند عزوجل (مقام) او را بلند می‌گرداند».

۴۱- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «أَتَدْرُونَ مَا الْغِيبَةُ»؟ قَالُوا: اللَّـهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ. قال: «ذِكْرُكَ أَخَاكَ بِمَا يَكْرَهُ» قِيلَ: أَفَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ فِى أَخِى مَا أَقُولُ؟ قَال: «إِنْ كَانَ فِيهِ مَا تَقُولُ فَقَدِ اغْتَبْتَهُ وَإِنْ لَمْ يَكُنْ فِيهِ فَقَدْ بَهَتَّهُ» (رواه مسلم).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «آیا می‌دانید که غیبت، چیست؟» گفتند: الله و رسولش داناتر است. فرمود: «برادرت را به آنچه که از آن خوشش نمی‌آید، یاد کنی». گفته شد: اگر آنچه می‌گویم در برادرم، وجود داشته باشد، چطور است؟ فرمود: «اگر آنچه می‌گویی در وی باشد، غیبتش کرده‌ای و اگر نباشد، به وی بهتان بسته‌ای».

۴۲- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «سبقَ المُفَرِّدُونَ» قالوا: ومَا المُفَرِّدُونَ يَا رَسُولَ اللَّـهِ؟ قال: «الذَّاكِرُونَ اللَّـهَ كَثِيرًا وَالذَّاكِرَاتُ» (رواه مسلم).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «مُفَرِّدون سبقت گرفتند!» گفتند: ای پیامبر خدا جمفردون چه کسانی هستند؟ فرمود: «مردان و زنانی که خداوند را بسیار یاد می‌کنند».

۴۳- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «إِنَّ الله لا يَنْظُرُ إِلى أَجْسامِكْم، وَلا إِلى صُوَرِكُم، وَلَكِنْ يَنْظُرُ إِلَى قُلُوبِكُمْ وَأَعمالِكُمْ» (رواه مسلم).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «همانا خداوند به پیکرها و چهره‌های شما نگاه نمی‌کند، بلکه به دلها و اعمال شما می‌نگرد».

۴۴- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «لا تَجْعَلُوا بُيُوتَكُمْ مَقَابِر، إِنَّ الشَّيْطَانَ يَنْفِرُ مِن الْبيْتِ الَّذي تُقْرأُ فِيهِ سُورةُ الْبقَرةِ» (رواه مسلم).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «خانه‌های خود را گورستان نسازید، همانا شیطان از خانه‌ای که در آن سوره‌ی بقره خوانده شود، می‌گریزد».

۴۵- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «لاَ يَدْخُلُ الْـجَنَّةَ مَنْ لاَ يَأْمَنُ جَارُهُ بَوَائِقَهُ» (رواه‌مسلم).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «کسی که همسایه‌اش از اذیت و آزارش درامان نباشد، وارد بهشت نمی‌شود».

۴۶- عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «أَقْرَبُ مَا يَكُونُ الْعَبْدُ مِنْ رَبِّهِ وَهُوَ سَاجِدٌ فَأَكْثِرُوا الدُّعَاءَ» (رواه مسلم).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «بنده در حالت سجده، بیشتر از هر وقت دیگری به خداوند، نزدیک است، پس در آن، زیاد دعا کنید».

۴۷- عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «مَنْ سَلَكَ طَرِيقًا يَلْتَمِسُ فِيهِ عِلْمًا سَهَّلَ اللَّـهُ لَهُ بِهِ طَرِيقًا إِلَى الْـجَنَّةِ» (رواه مسلم).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «آنکه در راهی رود که در آن علمی را می‌جوید، خداوند برای او راهی بسوی بهشت آماده می‌کند».

۴۸- عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «إِنَّ اللَّـهَ يَقُولُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ: أَيْنَ الْـمُتَحَابُّونَ بِجَلاَلِى؟ الْيَوْمَ أُظِلُّهُمْ فِى ظِلِّى يَوْمَ لاَ ظِلَّ إِلاَّ ظِلِّى» (رواه مسلم).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «خداوند تبارک و تعالی در روز قیامت می‌فرماید: کجایند کسانی که بخاطر جلال من با هم دوستی کردند تا آن‌ها را امروز در سایه‌ام، در روزی که سایه‌ای جز سایه‌ام وجود ندارد، جای دهم؟».

۴۹- عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «إِذَا أُقِيمَتِ الصَّلاَةُ فَلاَ صَلاَةَ إِلاَّ الْـمَكْتُوبَةُ» (رواه‌مسلم).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «هنگامی که برای نماز اقامه گفته شد، هیچ نمازی، بجز نماز فرض، درست نیست».

۵۰- عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «الدُّنْيَا سِجْنُ المُؤْمِنِ وجنَّةُ الكَافِرِ» (رواه مسلم).

ابوهریرهسمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «دنیا زندان مؤمن و بهشت کافر است».

۵۱- عَنْ عَائِشَةَ رَضِي اللَّـهُ عَنْهَا، أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «منْ أَحْدثَ في أَمْرِنَا هَذَا مَا لَيْسَ مِنْهُ فهُو رَدٌّ» (متفق علیه).

عائشهلمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «هر کس در این دین ما چیزی ایجاد کند که از آن نیست، مردود است».

۵۲- عَنْ عَائِشَةَ رَضِي اللَّـهُ عَنْهَا، أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّـهِ أَدْوَمُهَا وَإِنْ قَلَّ» (متفق علیه).

عائشهلمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «محبوبترین اعمال نزد خداوند، عملی است که دوام بیشتری داشته باشد، اگر چه اندک باشد».

۵۳- عَنْ عَائشَةَ رَضِيَ اللَّـهُ عَنْهَا عَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «مَنْ نَذَرَ أَنْ يُطِيعَ اللَّـهَ فَلْيُطِعْهُ، وَمَنْ نَذَرَ أَنْ يَعْصِيَهُ فَلا يَعْصِهِ» (رواه البخاری)

از عایشهلروایت است که نبی اکرم جفرمود: «هرکس، نذر کرد که از خدا اطاعت کند، پس از او اطاعت نماید. و هرکس، نذر کرد که از او نافرمانی کند، پس نافرمانی نکند». (به این نذرش وفا ننماید).

۵۴- عَنْ عَائِشَةَ رَضِي اللَّـهُ عَنْهَا قَالَتْ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «لا تَسُبُّوا الأَمْوَاتَ، فَإِنَّهُمْ قَدْ أَفْضَوْا إِلَى مَا قَدَّمُوا» (رواه البخاري).

عایشهلمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «به مردگان، ناسزا نگویید. زیرا آنان به نتیجه اعمالشان، رسیده‌اند».

۵۵- عَنْ عَائِشَةَ رَضِي اللَّـهُ عَنْهَا: «أَنَّ النَّبِيَّ جكَانَ لا يَدَعُ أَرْبَعًا قَبْلَ الظُّهْرِ وَرَكْعَتَيْنِ قَبْلَ الْغَدَاةِ» (رواه البخاري).

عایشهلمی‏فرماید: «رسول الله جچهار رکعت قبل از نماز ظهر و دو رکعت قبل از نماز فجر را ترک نمی‏کرد».

۵۶- عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ الله عَنْهَا قَالَتْ: «كَانَ النَّبِيُّ جيُعْجِبُهُ التَّيَمُّنُ فِي تَنَعُّلِهِ، وَتَرَجُّلِهِ، وَطُهُورِهِ، وَفِي شَأْنِهِ كُلِّهِ» (رواه البخاري).

عایشهلمی‏فرماید: «نبی اکرم جدر پوشیدن کفش، شانه کردن موها، وضو گرفتن و همه کارهایش، شروع کردن از سمت راست را می‏پسندید».

۵۷- عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا: قَالَتْ: «كَانَ النَّبِيُّ جيَذْكُرُ اللَّـهَ عَلَى كُلِّ أَحْيَانِهِ» (رواه مسلم).

عایشهلمی‌گوید: «نبی اکرم جدر هر حال، ذکر خدا را می‌کرد».

۵۸- عَنْ عَائِشَةَ رَضِیَ اللهُ عَنْهَا عَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «رَكْعَتَا الْفَجْرِ خَيْرٌ مِنَ الدُّنْيَا وَمَا فِيهَا» (رواه‌مسلم).

عایشه صدیقهلروایت می‌کند که نبی اکرم جفرمود: «دو رکعت (سنت) فجر از دنیا و مافیها بهتر است».

۵۹- عَنْ عَائِشَةَ رَضِیَ اللهُ عَنْهَا عَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «إِنَّ الرِّفقُ لا يَكُونُ في شيءٍ إِلاَّ زَانَه، وَلا يُنْزَعُ مِنْ شَيءٍ إِلاَّ شَانَهُ» (رواه مسلم).

عایشهلمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «نرم رفتاری در هیچ چیزی نمی‌باشد، جز این‌که آن را زینت می‌دهد و از هیچ چیزی بدور نمی‌شود، مگر این‌که آن را زشت می‌سازد».

۶۰- عَنْ أَنَسٍسعَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «لا يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى يُحِبَّ لأَخِيهِ مَا يُحِبُّ لِنَفْسِهِ» (متفق‌عليه).

از انسسروایت است که نبی ‏اکرم جفرمود: «مؤمن کسی است که آنچه برای خود می‌پسندد، برای برادر (مسلمان) خود نیز بپسندد».

۶۱- عَنْ أَنَسِ ابْنِ مَالِكٍسقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّـهِ ج: «مَا مِنْ مُسْلِمٍ يَغْرِسُ غَرْسًا، أَوْ يَزْرَعُ زَرْعًا فَيَأْكُلُ مِنْهُ طَيْرٌ أَوْ إِنْسَانٌ أَوْ بَهِيمَةٌ إِلاَّ كَانَ لَهُ بِهِ صَدَقَةٌ» (متفق عليه).

ترجمه: انس بن مالکسمی‌گوید: رسول ‏الله جفرمود: «هر مسلمانی که درختی، غرس نماید یا بذری، بیافشاند و انسان، پرنده و یا حیوانی، از آن بخورد، برایش صدقه محسوب می‏گردد».

۶۲- عَنْ أَنَسٍسعَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «مَنْ أَحَبَّ أَنْ يُبْسَطَ لَهُ فِي رِزْقِهِ وَيُنْسَأَ لَهُ فِي أَثَرِهِ فَلْيَصِلْ رَحِمَهُ» (متفق عليه).

از انسسروایت است که نبی ‏اکرم جفرمود: «هرکس که دوست دارد روزی‌اش زیاد گردد و عمرش طولانی شود، باید که صله رحم داشته باشد».

۶۳- عَنْ أَنَسٍسقَالَ: كَانَ النَّبِيُّ جيَقُولُ: «اللَّـهُمَّ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ» (متفق عليه).

انسسمی‌گوید: نبی اکرم جهمواره این دعا را می‌خواند: «اللَّـهُمَّ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ.یعنی بار الها! پروردگار ما! در دنیا به ما نیکی عطا کن و در آخرت نیز به ما نیکی عطا فرما. و ما را از عذاب دوزخ، نجات بده».

۶۴- عَنْ أَنَسٍسعَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «إِنَّمَا الصَّبْرُ عِنْدَ الصَّدْمَةِ الأُولَى» (متفق عليه).

از انسسروایت است که نبی ‏اکرم جفرمود: «صبر، همان است که در آغاز مصیبت، باشد».

۶۵- عَنْ أَنَسٍسعَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «يَتْبَعُ الْـمَيِّتَ ثَلاَثَةٌ فَيَرْجِعُ اثْنَانِ وَيَبْقَى وَاحِدٌ، يَتْبَعُهُ: أَهْلُهُ وَمَالُهُ وَعَمَلُهُ فَيَرْجِعُ أَهْلُهُ وَمَالُهُ وَيَبْقَى عَمَلُهُ» (متفق عليه).

از انسسروایت است که نبی ‏اکرم جفرمود: «سه چیز بدنبال مرده می‌رود، دو چیز بعداً باز می‌گردد و یک چیز با او می‌ماند. خانواده و مالش باز می‌گردند، و عملش با او می‌ماند».

۶۶- عَنْ أَنَسٍسعَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «يَسِّرُوا وَلا تُعَسِّرُوا وَبَشِّرُوا وَ لا تُنَفِّرُوا» (متفق علیه).

از انسسروایت است که نبی اکرم جفرمود: «در امور دین، آسان بگیرید و سخت گیر نباشید. مژده دهید و بیزار نکنید».

۶۷- عَنْ أَنَسٍسعَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «سَوُّوا صُفُوفَكُم، فإنَّ تَسوِيَةَ الصُّفُوفِ مِن إِقَامة الصَّلاةِ» (متفق علیه).

از انسسروایت است که نبی ‏اکرم جفرمود: «صف‌های خود را برابر کنید، زیرا برابر کردن صفوف از اقامه‌ی نماز است».

۶۸- عَنْ أَنَسٍسعَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «إنَّ اللَّه لَيرضي عنِ العبْدِ يَأْكُلُ الأكْلَةَ فَيَحْمَدُهُ عَليْهَا، وَيَشْرب الشَّرْبَةَ فَيَحْمَدُهُ عَلَيْهَا» (رواه مسلم).

از انسسروایت است که نبی ‏اکرم جفرمود: «همانا خداوند از بنده‌ای راضی می‌شود که چون لقمه‌ای بخورد، حق تعالی را بر آن ثنا گوید و چون آب بیاشامد، حق تعالی را بر آن ثنا گوید».

۶۹- عَنْ أَنَسٍسقَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «لا يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى أَكُونَ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ وَالِدِهِ وَوَلَدِهِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ» (متفق عليه).

از انسسروایت است که رسول اکرم جفرمود: «کسی از شما، نمی‌تواند مؤمن (واقعی) باشد، تا اینکه من (پیامبر) نزد او از پدر، فرزند و همه مردم، محبوب تر نباشم».

۷۰- عَنْ ابْنِ عُمَرَ بقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهُ ج: «مَا زَالَ جِبْرِيلُ يُوصِينِى بِالْـجَارِ حَتَّى ظَنَنْتُ أَنَّهُ سَيُوَرِّثُهُ» (متفق عليه).

از ابن عمربروایت است که رسول اکرم جفرمود: «جبرئیل آنقدر مرا در مورد همسایه سفارش نمود که خیال کردم او را شریک ارث، قرار می‌دهد».

۷۱- عَنْ ابْنِ عُمَرَ بقَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «اجْعَلُوا آخِرَ صَلاتِكُمْ بِاللَّيْلِ وِتْرًا» (متفق‌عليه).

ابن عمربمی‏گوید: رسول الله جفرمود: «آخرین نماز خود را در شب، وتر قرار دهید».

۷۲- عَنْ عَبْدِاللَّـهِ بْنِ عُمَرَ بقَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «مَا يَزَالُ الرَّجُلُ يَسْأَلُ النَّاسَ حَتَّى يَأْتِيَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ لَيْسَ فِي وَجْهِهِ مُزْعَةُ لَـحْمٍ» (متفق عليه).

عبد الله بن عمربمی‌گوید: رسول الله جفرمود: «بعضی‌ها همیشه دست گدائی پیش این و آن دراز می‌کنند. (این افراد) روز قیامت در حالی حشر می‌شوند که بر صورتشان، گوشتی باقی نمانده است».

۷۳- عَنْ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ الله عَنْهُمَا: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «الَّذِي تَفُوتُهُ صَلاةُ الْعَصْرِ كَأَنَّمَا وُتِرَ أَهْلُهُ وَمَالُهُ» (متفق عليه).

عبدالله بن عمربمی‏گوید: رسول اکرم جفرمود: «کسی که نماز عصرش فوت گردد، مانند این است که اهل ومالش را از دست داده باشد».

۷۴- عَنْ عَبْدِاللَّـهِ بْنِ عُمَرَ ب: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «الْـمُسْلِمُ أَخُو الْـمُسْلِمِ، لا يَظْلِمُهُ، وَلا يُسْلِمُهُ، وَمَنْ كَانَ فِي حَاجَةِ أَخِيهِ كَانَ اللَّـهُ فِي حَاجَتِهِ، وَمَنْ فَرَّجَ عَنْ مُسْلِمٍ كُرْبَةً، فَرَّجَ اللَّـهُ عَنْهُ كُرْبَةً مِنْ كُرُبَاتِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ، وَمَنْ سَتَرَ مُسْلِمًا سَتَرَهُ اللَّـهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ» (متفق علیه).

از عبدالله بن عمربروایت است که رسول الله جفرمود: «مسلمان، برادر مسلمان است. بدین جهت به او ظلم نمی‌‏کند و او را تسلیم (ظالم) نمی‌نماید. هرکس، در صدد برآورده ساختن نیاز برادر مسلمانش باشد، خداوند در صدد رفع نیازهای او بر می‌آید. هر کس، مشکل برادر مسلمانش را برطرف سازد، خداوند مشکلی از مشکلات روز قیامت او را بر طرف خواهد کرد. و هر کس که عیب برادر مسلمانش را بپوشاند، خداوند عیب‏های او را در روز قیامت، خواهد پوشاند».

۷۵- عَنْ عَبْدِاللَّـهِ بْنِ عُمَرَ بقَالَ: أَخَذَ رَسُولُ اللَّـهِ جبِمَنْكِبِي، فَقَالَ: «كُنْ فِي الدُّنْيَا كَأَنَّكَ غَرِيبٌ أَوْ عَابِرُ سَبِيلٍ» (رواه البخاري).

عبدالله بن عمربمی‌گوید: رسول الله جدستش را بر شانه‌ام گذاشت و فرمود: «در دنیا مانند مسافر و یا رهگذر، زندگی کن».

۷۶- عَنْ عَبْدِاللَّـهِ بْنِ عُمَرَ بعَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «الظُّلْمُ ظُلُمَاتٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ» (رواه‌البخاري).

از عبد الله بن عمربروایت است که نبی ‏اکرم جفرمود: «ظلم، باعث تاریکی‌های (متعددی) در روز قیامت می‌گردد».

۷۷- عَنْ عَبْدِاللَّـهِ بْنِ عَمْرٍو بعَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «الْـمُسْلِمُ مَنْ سَلِمَ الْـمُسْلِمُونَ مِنْ لِسَانِهِ وَيَدِهِ، وَالْـمُهَاجِرُ مَنْ هَجَرَ مَا نَهَى اللَّـهُ عَنْهُ» (رواه البخاري).

از عبدالله بن عمروبروایت است که نبی اکرم جفرمود: «مسلمان کسی است که سایر مسلمانان از دست و زبان او در امان باشند. و مهاجر (واقعی) کسی است که از آنچه خدا منع کرده است، هجرت نماید». (یعنی آن‌ها را ترک کند).

۷۸- عَنْ عَبْدِاللَّـهِ بْنِ عُمَرَ بعَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «كُلُّ مُسْكِرٍ خَمْرٌ وَكُلُّ مُسْكِرٍ حَرَامٌ» (رواه مسلم).

از عبد الله بن عمربروایت است که نبی ‏اکرم جفرمود: «هر چیز مست کننده شراب و هر مست کننده‌ای حرام است».

۷۹- عَنْ عَبْدِاللَّـهِ بْنِ عُمَرَ بعَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «أَبَرُّ الْبِرِّ أَنْ يَصِلَ الرَّجُلُ وُدَّ أَبِيهِ» (رواه مسلم).

از عبد الله بن عمربروایت است که نبی ‏اکرم جفرمود: «بهترین احسان این است که شخص دوستی پدرش را استمرار دهد و با دوستان پدرش دوستی کند».

۸۰- عَنْ سَالِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ النَّبِيِّ جقَالَ: «لَا حَسَدَ إِلَّا فِي اثْنَتَيْنِ: رَجُلٌ آتَاهُ اللَّـهُ الْقُرْآنَ فَهُوَ يَتْلُوهُ آنَاءَ اللَّيْلِ وَآنَاءَ النَّهَارِ وَرَجُلٌ آتَاهُ اللَّـهُ مَالًا فَهُوَ يُنْفِقُهُ آنَاءَ اللَّيْلِ وَآنَاءَ النَّهَارِ» (متفق علیه).

سالم از پدرش روایت می‌کند که نبی ‏اکرم جفرمود: «حسادت جز در دو چیز جائز نیست: ۱- مردی که خداوند به او قرآن داده و او با آن در لحظه‌های شب و روز قیام می‌کند. ۲- مردی که خداوند به او مالی داده و او در لحظه‌های شب و روز آن را انفاق می‌کند.

۸۱- عَنْ جَابِرٍسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «لاَ تَأْكُلُوا بِالشِّمَالِ فَإِنَّ الشَّيْطَانَ يَأْكُلُ بِالشِّمَالِ» (رواه‌مسلم).

از جابرسروایت است که رسول اکرم جفرمود: «با دست چپ غذا نخورید، زیرا شیطان با دست چپ غذا می‌خورد».

۸۲- عَنْ جَابِرٍسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «مَنْ لَقِىَ اللَّـهَ لاَ يُشْرِكُ بِهِ شَيْئًا دَخَلَ الْـجَنَّةَ وَمَنْ لَقِيَهُ يُشْرِكُ بِهِ دَخَلَ النَّارِ» (رواه مسلم).

از جابرسروایت است که رسول اکرم جفرمود: «هر کس در حالی با خداوند ملاقات کند که با او چیزی را شریک نکرده، به بهشت می‌رود و هر کس خداوند را در حالی ملاقات کند، که به او شرک ورزیده، به جهنم می‌رود».

۸۳- عَنْ جَابِرٍسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «إِنَّ بَيْنَ الرَّجُلِ وَبَيْنَ الشِّرْكِ وَالْكُفْرِ تَرْكَ الصَّلاَةِ» (رواه مسلم).

از جابرسروایت است که رسول اکرم جفرمود: «آنچه میان انسان، و کفر وشرک، فاصله می‌اندازد، نماز است».

۸۴- عَنْ جَابِرٍسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «يُبْعثُ كُلُّ عبْدٍ على ما مَاتَ علَيْهِ» (رواه مسلم).

از جابرسروایت است که رسول اکرم جفرمود: «هر بنده بر آنچه که مرده است برانگیخته می‌شود».

۸۵- عَنْ بَعْضِ أزْواجِ النبيِّ رضي اللَّه عنْهَن عَنِ النبيِّ جقَال: «مَنْ أتَى عَرَّافاً فَسأَلَهُ عنْ شَىْءٍ، لَمْ تُقْبلْ لَهُ صلاةٌ أرْبَعِينَ يوْماً» (رواه مسلم).

از بعضی از زنان پیامبر جروایت است که ایشان فرمودند: «آن‌ که به نزد عرافی بیاید (عراف کسی است که جای گم شده و مال دزدی شده را نشان می‌دهد) و در باره‌ی چیزی از وی پرسش نموده، چهل روز نمازش قبول نمی‌شود».

۸۶- عَن ابن مَسْعُودٍسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «إنَّ أشَدَّ النَّاسِ عَذَاباً يَوْمَ الْقِيَامَةِ الْـمُصَوِّرُونَ» (متفق عليه).

از ابن مسعودسروایت است که رسول اکرم جفرمود: «سخت ترین مردم از جهت عذاب در روز قیامت صورتگران هستند».

۸۷- عَنْ أَبِي مَسْعُودٍسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «الآيَتَانِ مِنْ آخِرِ سُورَةِ الْبَقَرَةِ مَنْ قَرَأَهُمَا فِي لَيْلَةٍ كَفَتَاهُ» (رواه البخاری).

از ابن مسعودسروایت است که رسول الله جفرمود: «هرکس، دو آیه آخر سوره بقره را در شب بخواند، او را کفایت می‌کنند».

۸۸- عن ثابتِ بنِ الضَّحاكِسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «لَعْنُ الْـمُؤْمِنِ كَقَتْلِهِ» (متفق عليه).

از ثابت بن ضحاکسروایت است که رسول الله جفرمود: «لعنت کردن مؤمن مانند کشتن اوست».

۸۹- عَنْ أَبِى ذَرٍّسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «لاَ تَحْقِرَنَّ مِنَ الْـمَعْرُوفِ شَيْئًا وَلَوْ أَنْ تَلْقَى أَخَاكَ بِوَجْهٍ طَلْقٍ» (رواه مسلم).

از ابوذرسروایت است که رسول الله جفرمود: «هیچ کار خوب و پسندیده‌ای را حقیر مشمارید، هرچند با برادرت به چهره‌ی گشاده روبرو شوی».

۹۰- عَن أَبي الدَّردَاءِسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «ما مِن عبْدٍ مُسْلِمٍ يَدعُو لأَخِيهِ بِظَهرِ الغَيْبِ إِلاَّ قَالَ المَلكُ ولَكَ بمِثْلٍ» (رواه مسلم).

از ابودرداءسروایت است که رسول الله جفرمود: «هیچ بنده‌ی مسلمانی نیست که برای برادرش در غیاب وی دعا می‌کند، مگر اینکه فرشته می‌گوید و برای تو مانند آن باد!».

۹۱- عَنْ مُعَاوِيَةَسأَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «مَنْ يُرِدِ اللَّـهُ بِهِ خَيْرًا يُفَقِّهْهُ فِي الدِّينِ» (متفق عليه).

از معاویهسروایت است که رسول الله جفرمود: «هر کس که خداوند در حق او اراده خیر نماید، به وی فهم دین، نصیب خواهد کرد».

۹۲- عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْـخُدْرِيِّس: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «إِذَا سَمِعْتُمُ النِّدَاءَ، فَقُولُوا مِثلَ مَا يَقُولُ الْـمُؤَذِّنُ» (متفق عليه).

ابوسعید خدریسمی‏گوید: رسول اکرم جفرمود: «هنگامی که صدای اذان به گوش شما رسید، کلمات اذان را با مؤذن تکرار کنید».

۹۳- عَنْ أَبِي قَتَادَةَ السَّلَمِيِّس: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «إِذَا دَخَلَ أَحَدُكُمُ الْـمَسْجِدَ فَلْيَرْكَعْ رَكْعَتَيْنِ قَبْلَ أَنْ يَجْلِسَ» (متفق عليه).

ابو قتاده سلمیسمی‏گوید: رسول ‏الله جفرمود: «هرگاه، یکی از شما وارد مسجد شود، قبل از اینکه بنشیند، دو رکعت نماز بخواند».

۹۴- عَنْ أَبِي مُوسَىسقَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «مَثَلُ الَّذِي يَذْكُرُ رَبَّهُ، وَالَّذِي لا يَذْكُرُ رَبَّهُ؛ مَثَلُ الْـحَيِّ وَالْـمَيِّتِ» (رواه البخاري).

ابوموسی اشعریسمی‌گوید: نبی اکرم جفرمود: «مثال کسی که پروردگارش را ذکر می‌کند و کسی که پروردگارش را ذکر نمی‌کند، مانند شخص زنده و مرده است».

۹۵- عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ بقَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «نِعْمَتَانِ مَغْبُونٌ فِيهِمَا كَثِيرٌ مِنَ النَّاسِ: الصِّحَّةُ وَالْفَرَاغُ» (رواه البخاري).

ابن عباسبمی‌گوید: نبی اکرم جفرمود: «درباره دو نعمت، بسیاری از مردم، دچار ضرر و زیان می‌شوند (از آن‌ها بهره برداری نمی‌کنند): یکی صحت و دیگری، فرا غت است».

۹۶- عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عَفَّانَسقَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «خَيْرُكُمْ مَنْ تَعَلَّمَ الْقُرْآنَ وَعَلَّمَهُ» (رواه‌البخاري).

عثمان بن عفانسمی‌گوید: نبی اکرم جفرمود: «بهترین شما کسی است که قرآن را یاد بگیرد و به دیگران، یاد بدهد».

۹۷- عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عَفَّانَسقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّـهِ ج: «مَنْ تَوَضَّأَ فَأَحْسَنَ الْوُضُوءَ خَرَجَتْ خَطَايَاهُ مِنْ جَسَدِهِ حَتَّى تَخْرُجَ مِنْ تَحْتِ أَظْفَارِهِ» (رواه مسلم).

عثمان بن عفانسمی‌گوید: نبی اکرم جفرمود: «کسی که به نحو احسن وضو بگیرد، گناهانش از بدنش بیرون می‌شود، حتی از زیر ناخن‌هایش بیرون می‌شود».

۹۸- عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عَفَّانَسقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّـهِ ج: «مَنْ صَلَّى الْعِشَاءَ فِي جَمَاعَةٍ فَكَأَنَّمَا قَامَ نِصْفَ اللَّيْلِ، وَمَنْ صَلَّى الصُّبْحَ فِي جَمَاعَةٍ فَكَأَنَّمَا صَلَّى اللَّيْلَ كُلَّهُ» (رواه مسلم).

عثمان بن عفانسمی‌گوید: نبی اکرم جفرمود: «هرکس، نماز عشاء را با جماعت بخواند، گویا نصف شب را زنده نگه داشته است و هرکس، نماز صبح را با جماعت بخواند، گویا همه شب را زنده نگه داشته است».

۹۹- عَنْ أَبِي أَيُّوبَ الأَنْصَارِيِّس: أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «مَنْ صَامَ رَمَضَانَ ثُمَّ أَتْبَعَهُ سِتًّا مِنْ شَوَّالٍ كَانَ كَصِيَامِ الدَّهْرِ» (رواه مسلم).

ابوایوب انصاریسمی‌گوید: رسول خدا جفرمود: «هر کس، ماه رمضان را روزه بگیرد. و بعد از آن، شش روز از شوال را نیز روزه بگیرد، مانند این است که همه‌ی عُمر را روزه گرفته است».

۱۰۰- عَنْ سهل بن حُنَيْفٍ س أَنَّ رَسُولَ اللَّـهِ جقَالَ: «مَنْ سأَلَ اللَّـهَ تعالى الشَّهَادةَ بِصِدْقٍ بلَّغهُ منَازِلَ الشُّهَداءِ وإنْ ماتَ على فِراشِهِ» (رواه مسلم).

سهل بن حنیفسمی‌گوید: نبی اکرم جفرمود: «هر کس صادقانه از خداوند متعال شهادت بطلبد، خداوند او را بمراتب شهداء می‌رساند هرچند بر بالینش بمیرد».