ای دخترم

مقدمه

مقدمه

بسم الله والحمد دائمًا لله والصلاة والسلام على رسول الله!

مدت شصت سال است که مقاله می‌نویسم و سخنرانی می‌کنم ولى هیچ کدام از آنها، استقبال و شهرتی همانند این دو مقاله «يا ابنى و يا ابنتى» پیدا نکردند، بویژه مقاله‌ی «ياابنتى» که زمانی که وارد پنجاهمین سال زندگی‌ام می‌شدم، نوشتم و هم‌اکنون به هشتادمین سال زندگی‌ام وارد می‌شوم.

از الله متعال دوام صحت و سلامتی و حُسنِ خاتمه را طلب می‌نمایم و اینکه پاداش نیک به کسی بدهد که دستش را بالا برده و آمین بگوید.

تا جایی که من اطلاع دارم این مقاله «ياابنتى» هم اکنون ٤۶ بار به زیر چاپ رفته و چه بسا که چاپ‌های دیگری هم وجود داشته باشد که من از آن آگاهی ندارم.

از تمامی کسانی که می‌خواهند آن را به چاپ برسانند خواهش دارم که آن را به صورت رایگان پخش کنند.

امروزه ما به دو روش مورد تهاجم قرار گرفته‌ایم: روش ایجاد شبهات و روش اشاعه‌ی شهوات. روش اولی، خطر آن بسیار بیشتر و ضرر آن بسیار بزرگ‌تر است، اما شیوع آن بسیار کندتر می‌باشد. اینگونه نیست که هرکس با شبهه‌ای مواجه شود سریع آن را قبول کند.

اما هنگامی که یک جوان، زمینه شهوت برایش فراهم گردد، معمولا به آن پاسخ می‌گوید. پس شهوت مرضی مسری بوده و زود منتشر می‌گردد. اگرچه گاهاً این بیماری کم و ضعیف می‌شود ولی هرگز از بین نمی‌رود. به انسان ضرر می‌ساند ولی نه تا حدی که موجب مرگ گردد.

بنده بعد از این مقاله نیز مقاله‌های زیادی نوشتم و در کنفرانس‌ها حاضر گشتم و منتشر کردم و بارها به سخنرانی پرداختم ولی به فضل خدا این مقاله اثرش را در وجود خوانندگان دختر و پسر حفظ کرد. از الله متعال مسئلت می‌نمایم تا این اثر را نافع و سودمند بگرداند. و به من و فرزندم و دامادم محمد نادر حتاحت -که امروز آن را به چاپ می‌رساند- پاداش وافر عطا بفرماید.

در این مقاله و در همزادش «مقاله‌ی ای پسرم» هیچ تغییری ایجاد نکردم. چطور می‌توانم آن را تغییر دهم درحالیکه در شرق و غرب خوانده شده و در شام و اردن و مصر و عراق به چاپ رسیده و و تا آنجایی که اطلاع دارم به دو زبان بزرگ دنیا، انگلیسی و اردو که صدها ملیون نفر به آن تکلم می‌کنند ترجمه شده و ملکه ذهن خوانندگان گشته است.

أقول قولی هذا وأستغفر الله العظیم

علی طنطاوى مکه مکرمه

۱۲ ربیع الأول ۱۴۰۶ ﻫ ق [۱]

[۱] استادعلى طنطاوى درسال ١٩٩۹ میلادى چشم از این دنیاى فانى بستند و به لقاء الله پیوستند. از دست دادن استاد براى امت اسلامی ضایعه‌ای بزرگ و جبران ناپذیر بود. الله متعال ایشان را قرین رحمتش بگرداند. آمین (مترجم)