معنای اشعار موجود در متن کتاب

۱- هنگامی که قرآن تلاوت شود ساکتند اما نه از ترس خداوند بلکه سکوتشان از غفلت و بی‌خبری است.

۲- و هنگام آواز خواندن همچون خران عرعر می‌کنند. به خدا سوگند به خاطر کسب رضای خداوند نمی‌رقصند.

۳- دفّ و نَی و آواز و چهچه سر دادن. آیا عبادت و بندگی خداوند را با همراهی موسیقی دیده‌ای؟

۴- قرآن بر آنان سنگین می‌نماید چون حاوی دستورات و فرامین خداوند است.

۵- هرگاه آیات آکنده از وعدۀ به عذاب و تهدید را بشنوند به سرعتِ برق از آنها می‌گذرند.

۶- زیرا قرآن را بزرگترین و برّنده‌ترین عاملِ قطعِ نفس‌پرستی و دنیاخواهی می‌بینند.

۷- شنیدن آواز (و رقصیدن) را هماهنگ با اهداف نفسِ سرکش خود می‌دانند و به همین دلیل آنرا بسیار عزیز می‌شمارند.

۸- چطور آواز و موسیقی انسان نادان و غافل را از هوی پرستی نجات می‌دهند در حالیکه نسبت به عوامل فساد تجاهل شده است.

۹- اگر چه چون شراب بر جسم تأثیر ندارد امّا عقل را مدهوش کرده و شبیه باده و شراب است.

۱۰- به سرمستان هنگام نوشیدن شراب و به زنان هنگام ساز و آواز نگاه کن.

۱۱- به پارگی لباسهایش بعد از پارگی دلش (درونش) در اثر سرخوشی و سرمستی نگاه کن.

۱۲- و حالا داوری نما که کدامیک از این دو خَمر (شراب و ساز و آواز) به حرام بودن سزاوارترند.

۱۳- در برابر خداوند خود را از جماعتی که آلودۀ شنیدن آواز هستند تبرئه می‌کنیم.

۱۴- چه‌ها گفتم: ای قومِ من، شما بر لبۀ پرتگاه سقوط هستید و این روش خودسازی نیست.

۱۵- لبۀ پرتگاهی که ته آن گردابی هولناک و پر از رنج و مصیبت است.

۱۶- نصایح مداوم ما برای ایشان به این علت است که نزد پروردگار عذری داشته باشیم.

۱۷- اگر به هشدارهای ما بی‌توجّهی کردند ما هم (به آنان پشت کرده و) به سوی خداوند بازگشته و خود را به او می‌سپاریم.

۱۸- پس ما بر سنّت محمد مصطفیص زندگی خواهیم کرد و آنها بر .... خواهند مرد.

۱۹- آیا به یاد داری آن شب را که با هم برای شنیدن و رقصیدن تا صبح جمع بودیم؟

۲۰- پیاله‌های سرخوشی آواز و ترانه بین ما می‌گشت و بدون باده مست شده بودیم.

۲۱- جز سرخوشان کسی در آن جمع دیده نمی‌شد و شادی و سرورِ آنجا داد و فریاد بود.

۲۲- هر گاه لذّت طلب بانگ می‌زد، ساز و موسیقی دعوت به رهایی از همه چیز می‌کردند.

جز جان چیز دیگری نداریم که آنرا هم به خاطر لحظات زیبا به شب زنده‌داری عادت می‌دهیم.