مقدمه مترجم
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله رب العالمين والصلاة والسلام على أشرف الأنبياء والمرسلين نبينا محمد صوعلى آله وصحبه أجمعين وبعد:
بهشت هشت دروازه دارد، و دوزخ هفت دروازه دارد.
این رساله که عنوان آن: [دروازههاى بهشت] نام دارد، دربرگیرنده (۶٩) سبب از اسباب دخول بهشت از آیات و احادیث صحیح است.
با اینحال این اعمال ضامن نمىشود که هر انسان آن را انجام دهد به بهشت داخل گردد.
چون به بهشت وارد نمىشود مگر شخص مؤمن و مسلمان، پس اگر بعضی از کافران و یا مشرکین این اعمال را انجام دهند، هیچ فائدهای نمىبرند، و سبب نمىشود که آنها به بهشت داخل شوند.
پروردگار مىفرماید: ﴿وَلَقَدۡ أُوحِيَ إِلَيۡكَ وَإِلَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكَ لَئِنۡ أَشۡرَكۡتَ لَيَحۡبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ ٦٥﴾[الزمر: ۶۵].
«بر تو و بر رسولان پیش از تو چنین وحی شد که اگر بالله شرک آوری علمت را محو و نابود مىگرداند و سخت از زیان کاران خواهی شد».
و در باره کفار مىفرماید: ﴿وَقَدِمۡنَآ إِلَىٰ مَا عَمِلُواْ مِنۡ عَمَلٖ فَجَعَلۡنَٰهُ هَبَآءٗ مَّنثُورًا ٢٣﴾[الفرقان: ۲۳].
«و ما توجه به اعمال فاسد بىخلوص و حقیقت آنها کرده، و همه را باطل و نابود مىگردانیم».
پس اولین شرط قبول اعمال اسلام است.
و دومین شرط اخلاص در آن عمل مىباشد، یعنی اینکه آن را خالص برای رضا و خشنودی الله انجام دهد، و هیچ ریا و تظاهری در آن نباشد، و برای الله هیچ شریکی قائل نگردد.
چنانکه پروردگار مىفرماید: ﴿فَمَن كَانَ يَرۡجُواْ لِقَآءَ رَبِّهِۦ فَلۡيَعۡمَلۡ عَمَلٗا صَٰلِحٗا وَلَا يُشۡرِكۡ بِعِبَادَةِ رَبِّهِۦٓ أَحَدَۢا ١١٠﴾[الکهف: ۱۱۰].
«هرکس به لقای الله امیدوار است باید نیکوکار شود و هرگز در پرستش الله احدی را با او شریک نگرداند».
و رسول اکرمص مىفرماید: «إنَّ الله تعالى لا يقبل من العمل إلاَّ ما كان له خالصاً وابتغي به وجه الله» [۱].
«پروردگار هیچ عمل و کرداری قبول نمىکند، مگر اینکه آن عمل و کردار خالص و خلوص برای (رضا و خشنودی) او باشد».
و سومین شرط: اینکه این اعمال و کردار مطابق با قرآن و سنت و گفتار رسول اللهص باشد.
از پروردگار متعال مسئلت داریم آن را خالص برای رضا و خشنودی خود قرار دهد، و نفع آن را به ما و تمامی مسلمانان برساند، و همه را پاداش نیک عطا فرماید تا از هشت دروازه بهشت به آن داخل شویم.
وصلی الله وسلم علی نبينا محمد.
إسحاق بن عبدالله دبیری
ریاض ذی قعده ۱۴۲۱هـ
[۱] [النسائی ۲/۵٩، صحیح الجامع ۱۸۵۶، الأحادیث الصحيحة ۵۲].