از اصول و قواعد اهل سنت وجماعت در عقیده

نام‌های گروه رستگار و نجات يابنده و تعريف آن

نام‌های گروه رستگار و نجات يابنده و تعريف آن

از آن جایی‌که این گروه، از گمراهی دور هستند، باید نام‌ها و نشانه‌های آن را دانست تا اینکه به آن اقتداء و تأسی نمود، زیرا آن نام‌های بزرگ و عظیمی دارد که توسط آن از دیگر گروه‌ها ویژگی خاصی به خود کسب نموده است، و از مهم‌ترین این نام‌ها و نشانه‌ها اینکه از گروه‌های رستگار، و گروه تأیید و پیروز شده اهل سنت و جماعت است، و معانی هر یکی از آن چنین است:

۱- گروه رستگار: یعنی رستگار از آتش جهنم، چنان‌که پیامبرصوقتی گروه‌ها را ذکر نمودند این گروه را استثنا کردند و فرمودند: «كُلّهَا فِي النَّار إِلَّا وَاحِدَة».

«همه آن‌ها در آتش جهنم‌اند مگر یکی‌، یعنی آن یکی در آتش نیست».

۲- کسانی که به کتاب خدا و سنت رسول اللهصو به آنچه که پیشینیان از مهاجرین و انصار بر آن بودند چنگ زنند.

چنان‌که پیامبرصدرباره آن‌ها فرمودند: «هم من كان علي مثل ما أنا عليه اليوم وأصحابي».

«آن‌ها کسانی‌اند که چنگ می‌‌زنند به آنچه امروز من و یاران من بر آن هستیم».

۳- این گروه از اهل سنت و جماعت هستند، که به دو امتیاز برتری دارند:

الف- چنگ زدن به سنت پیامبرصتا آنکه اهل سنت شده‌اند، بر خلاف گروه‌های دیگر که به اعتقاد خود و گفته‌های رهبرانشان تمسک می‌‌ورزند، بنابر این به سنت رسول اللهصنسبت داده نمی‌‌شوند، بلکه به بدعت و گمراهی خود مانند فرقه قدریه و فرقه مرجئه، یا به امامان خود مانند فرقه جهمیه، یا به کارها و کردار زشت خود مانند رافضه و خوارج نسبت داده می‌‌شوند.

ب- کسانی که اهل جماعت هستند به سبب اجتماع آن‌ها بر حق و عدم پراکندگی و تفرق، بر خلاف گروه‌های دیگر که بر حق یکپارچه نیستند، بلکه هوا و میل خود را پیروی می‌‌کنند و حقی در نزدشان وجود ندارد تا آن‌ها را با هم یکپارچه سازد.

۴- کسانی که تا روز قیامت پیروز و کامیاب هستند، زیرا دین خدا را یاری داده و خداوند این گروه را یاری فرموده است، چنان‌که می‌‌فرماید:

﴿إِن تَنصُرُواْ ٱللَّهَ يَنصُرۡكُمۡ[محمد: ٧].

«شما اگر خـدا را یاری کنید، خـدا نیز شما را (در همه جا و همه چیز) یاری کند».

به همین سبب رسول اکرم فرمودند: «لاَ يَضُرُّهُمْ مَنْ خَذَلَهُمْ وَلاَ مَنْ خَالَفَهُمْ حَتَّى يَأْتِيَهُمْ أَمْرُ اللَّهِ وَهُمْ عَلَى ذَلِكَ».

«و عدم تأیید و عدم نصرت و یاری کسی‌، و مخالفت هیچ‌کس به آن‌ها ضرر نمی‌‌رساند تا اینکه امر خدا یعنی قیامت بر پا شود و آنان بر همان راه حق خود می‌‌باشند».