دعاهایی مقبول از قرآن کریم و سنت نبوی

برخی آداب و اسباب اجابت دعا

اخلاص در دعا برای خدا  أ. اینكه شخص، دعا را با ثنا و ستایش خداوند  أ و فرستادن صلوات بر محمد  ج شروع و با آن تمام كند، اعتماد و عزم داشتن بر دعای خود و مطمئن بودن در قبول آن، التماس كردن و خواستن در دعا از خدا  أ و عجله نكردن در استجابت، توجه و حضور قلب هنگام دعا، دعا كردن در سختی و آسانی، دعا کننده تنها از خدا  أ بخواهد، نسبت به خود، خانواده، ثروت و فرزندش دعای بد نكند.

با صدای آرام بین بلند و آهسته دعا كردن، اعتراف كردن به گناه و طلب بخشش آن از خداوند  أ و نیز اعتراف به نعمت خداوند  أ و بجا آوردن شكرش، جهت انشای دعای قافیهدار و بكاربردن كلمات هماهنگ در آن خود را به زحمت نیندازد. با زاری و فروتنی دعا كند و به رحمت خدا  أ امیدوار و از عذاب او بیمناك باشد. آنچه با زور و ستم بدست آورده پس داده و توبه كند. سه مرتبه تكرار كردن جملات دعا، رو به قبله دعا كردن، بلند كردن دست‌‌ها هنگام دعا، وضو ساختن قبل از دعا اگر میسر باشد، زیاده خواهی نكند ‌‌(مانند درخواست مقام و منزلت پیامبران ﻹ یا درخواست چیز‌های ناممكن). اگر می‌خواهد برای كسی دعا كند اول برای خودش دعا كند (تا خودش را نیازمند جلوه دهد). برای توسل كردن و رسیدن به خداوند  أ به نام‌‌های نیكِ او و صفاتِ بلند مرتبه‌اش یا اعمال صالحی كه خودش انجام داده است توسل كند و یا اینكه مرد صالح زنده‌ای برای او دعا كند، باید خوراك و نوشیدنی و لباس دعا كننده حلال باشد، دعا به گناه و گسستن پیوند خویشاوندی نكند، امر به معروف و نهی از منكر كند و از ارتكاب همه گناهان بپرهیزد.