درس دهم: سنت‌های نماز:
۱- دعای شروع نماز (استفتاح).
۲- قرار دادنِ کف دست راست بر پشت دست چپ بر روی سینه هنگام ایستادن (قیام) در نماز حتى هنگامىکه نمازگزار از رکوع سر بلند کرده و می‌ایستد.
۳- بلند کردن دست‌ها در حالیکه انگشتان به هم چسبیده و دست‌ها باز است تا مقابل کتف‌ها (دوش‌ها) یا مقابل گوش‌ها، در هنگام گفتن تکبیره الإحرام، و هنگام رفتن به رکوع، و از رکوع برخاستن، و هنگام بلند شدن از تشهد اول (التحیات) برای رکعت سوم.
۴- بیش از یک بار گفتن «سبحان ربي العظيم»در رکوع و «سبحان ربي الأعلى»در سجده.
۵- دعای بلند شدن از رکوع: «ربنا لك الحمد … »،و همچنین دعای بین دو سجده: «رب اغفر لي وارحمني واجبرني ...»تا آخر.
۶- در هنگام رکوع، سر را با پشت در یک راستا قرار دادن.
٧- در هنگام سجده، بین دست‌ها و پهلوها، شکم و ران‌ها، و ران‌ها و ساق‌ها فاصله ایجاد کردن.
۸- بلند کردن دست‌ها تا آرنج از زمین به هنگام سجده. (بلند داشتن ذراع از زمین = فاصله نوک انگشتان تا آرنج را ذراع گویند).
٩- در هنگام تشهد اول، و بین دو سجده بر روى پای چپ نشستن، در حالیکه پای راست بر روی زمین بصورت عمودی نصب شده است.
۱۰- در هنگام تشهد آخر بصورت متورک نشستن بدینصورت که پای چپ از زیر پای راست بیرون بیآید و شخص بر روی نشیمنگاه خویش قرار میگیرد (مقعدش روی زمین قرار میگیرد) و پای راست را همانند تشهد اول بر روی زمین عمودی نصب می‌‌کند.
۱۱- از ابتدای تشهد (اول و اخیر) تا آخر آن با انگشت شهادت اشاره کرده و در هنگام دعا کردن آن را به حرکت در آورد.
۱۲- درود و صلوات ابراهیمی در تشهد.
۱۳- دعا کردن در تشهد آخر.
۱۴- در نمازهای صبح، دو رکعت اول مغرب و عشاء، نماز جمعه و عیدین قرائت سوره‌ها را با صدای بلند.
۱۵- در نمازهای ظهر، عصر، عشاء رکعت‌های سوم و چهارم و در رکعت سوم نماز مغرب، قرائت آهسته و سرّى سوره‌ها.
۱۶- هر آنچه از آیات قرآن بعد از سوره حمد خوانده می‌‌شود ضمن مراعات سنت‌های دیگر نماز مانند: گفتن «ربنا لك الحمد»بعد از رکوع برای امام، و مقتدی و منفرد، و همچنین قرار دادن دست‌ها بر زانو در حالت رکوع در حالى‌که بین انگشتان باز است.