«أدب و معرفت»
۲۹۳- همیشه اسم خدای تبارک و تعالی را با عظمت به زبان بیاور.
۲۹۴- اسم نبی ج را همیشه با سلام و صلوات ذکر کن.
۲۹۵- اسامی اولیاء خدا را با ادب و احترام خاص و بعد از اسم‌شان (س) بگو، نه هر صاحب مرقدی که دیدی.
۲۹۶- باحیاء باش از بی‌عفتی بپرهیز، چرا که از حیاء چیزی جز خیر نصیبت نخواهد شد.
۲۹۷- با هرکس به اندازه‌ی فهم و درکش صحبت کن.
۲۹۸- از فحش و دشنام بپرهیز.
۲۹۹- خوش‌اخلاق باش، بدان که بهترین مردم خوش‌اخلاق‌ترین آنانند.
۳۰۰- غضبت را به دور و خشونت خود را دفع کن.
۳۰۱- همیشه با لطافت و مهربانی سخن بگو، با صبر و حوصله باش و دستپاچه نشو.
۳۰۲- چهره‌ی خود را با لبخندی و کلامی زیبا همیشه آرایش ده، و أخم و بدخلقی را از خود دور کن.
۳۰۳- صحبت دیگران را قطع نکن، گوش بده سپس صحبت کن.
۳۰۴- اگر سه نفر هستید، صحبتت عادلانه باشد نه این که برای یکی از آن دو صحبت کنی.
۳۰۵- سلام کن چه شخص مقابلت را بشناسی چه نشناسی.
۳۰۶- با زبان سلام کن «السلام علیکم» نه با اشاره‌ی دست یا سر.
۳۰۷- سعی نکن دل همه را به دست آوری.
۳۰۸- هنگام سلام دست مردم را بگیر، چرا که گناهانت آمرزیده می‌شود.
۳۰۹- بدون اجازه وارد منزل کسی نشو.
۳۱۰- تجسس در کار دیگران و استراق سمع نکن.
۳۱۱- اگر ترس از دست‌دادن ایمانت را داری در اجتماعات و مراسم‌هایی که زن در آن شرکت می‌کند گوشه‌گیر باش و شرکت نکن.
۳۱۲- هیچوقت از کسی قهر نکن، مگر به خاطر رضای خدا، و از کینه و دشمنی اجتناب کن.
۳۱۳- کسی را فحش نده و یا تهمت به چیزی نزن.
۳۱۴- کسی را لعنت مکن، حتی حیوانات و یا اشیاء مانند ماشین، در، دیوار و غیره.
۳۱۵- مبادا به کسی تهمت بزنی، زیرا که از گناهان کبیره است.
۳۱۶- هیچ مسلمی را نترسان و اذیتش مکن.
۳۱۷- بین مردم صلح و آشتی برقرار کن، حتی اگر مجبور شوی دروغ مباح بگویی.
۳۱۸- اگر از تو پوزش خواستند عذرشان را بپذیر، سعی کن همیشه تو عذرخواهی کنی.
۳۱۹- برای کسی لقب انتخاب نکن، بلکه مردم را با اسم نیک صدا بزن.
۳۲۰- مبادا سخن‌چینی کنی، به خصوص صحبت‌هایی بین مردم در صورت فاسد‌بودن این صحبت‌ها.
۳۲۱- غیبت نکن، حتی اگر حرفی رو به رو بزنی که شخص مخاطبت ناراحت شود.
۳۲۲- طعنه نزن و هیچکس را با اسم یا لقبی که دوست ندارد صدا نزن.
۳۲۳- آنچیز که گفتنش روا نیست شنیدنش به جا نیست.
۳۲۴- حُسن ظن داشته باش، چرا که بعضی ظن‌ها گناه است.
۳۲۶- حرف حق را بزن و گرنه ساکت باش.
۳۲۷- پاکدل باش و از حسادت و چموشی دوری کن.
۳۲۸- متواضع باش و بر دیگران تکبر و فخرفروشی مکن.
۳۲۹- از خود و کارهای فوق العاده‌ی خود تعجب نکن، زیرا هرآن ممکن است انسان چشم خودش نیز کار دستش بدهد.
۳۳۰- از خود تعریف نکن و خود را بیش از حدی که هستی نشان نده.
۳۳۱- به شخص فاسق و کافر یا غیر مسلمان نگو سرورم یا آقای من.
۳۳۲- راستگو باش، دروغ نگو، چونکه دروغ از گناهان کبیره است.
۳۳۳- دورو نباش.
۳۳۴- فقط برای خدای تعالی سوگند یاد کن نه به غیر، زیاد قسم نخور، حتی اگر به راستی چیزی باشد.
۳۳۵- هرگز دیگری را تحقیر مکن، زیرا کسی بر کسی برتر نیست مگر با تقواترین‌شان.
۳۳۶- راه را برای مردم هموار ساز.
۳۳۷- در محل عبور مردم و قهوه خانه‌ها و محل لهو لعب هرگز منشین.
۳۳۸- وفادار باش و برخلاف وعده‌ات عمل مکن.
۳۳۹- به پیش کف‌شناس منجم نرو و حرف‌های‌شان را باور مکن.
۳۴۰- عکس انسان یا حیوان را هرگز نکش، چرا که شدیدترین عذاب‌ها روز قیامت در انتظار نقاشان خواهد بود.
۳۴۱- عکس چیزهایی که دارای روح هستند در منزلت آویزان مکن، چرا که ملائکه وارد چنین خانه‌ایی نخواهد شد.
۳۴۲- بازی‌هایی که وقتت را تلف می‌کند، و آخر باعث ناراحتی و پشیمانی‌ات می‌شود انجام مده.
۳۴۳- هرگز ترانه‌های عاری از عفت نخوان و گوش نده.
۳۴۴- از شنیدن آلات موسیقی خودداری و از به دست‌آوری این آلات برحذر باش.
۳۴۵- کبوترباز نباش.
۳۴۶- بلبل و امثال آن را در فقس محبوس مکن.
۳۴۷- جایی که محافظ به دیوار نیست نخواب: پشت بام.
۳۴۸- دمر (بر روی شکم) نخواب، زیرا خواب شیطانی است و مورد خشم غضب خداوند تعالی خواهی شد.
۳۴۹- بین سایه و آفتاب ننشین.
۳۵۰- به هنگام خمیازه پشت دست چپت جلودهان گرفته همراه آن فریاد نکش.
۳۵۱- اگر کسی عطسه کرد، بگو «یرحمکم الله»، در صورتی که «الحمد لله» بگوید، وی نیز در جواب شما می‌گوید «یهدیکم الله ویصلح بالکم».
۳۵۲- عقیده‌ی خرافاتی نداشته باش اگر اتفاقی (حادثه‌ایی) یا خبر خوشی برایت آمد، بدان که از طرف خدای تعالی است، به شخص و چیز دیگری ارتباط نده.
۳۵۳- زنگ (بر گردن حیوانات آویزان نکن) و سگ را در خانه نگهداری نکن، مگر برای صید یا نگهبانی.
۳۵۴- از سوت‌زدن و کف‌زدن به هنگام تشویق و تصدیق چیزی پرهیز کن، چرا که از شعار کفار است.