«در پایان»
۳۵۵- زاهد دنیا و راغب آخرت باش.
۳۵۶- در دنیا به اندازه‌ای که تو را کفایت می‌کند پس‌انداز کن.
۳۵۷- برای هر گناهت به توبه روی آور و تابع اعمال حسنه باش.
۳۵۸- توبه‌ات همراه با پشیمانی استحکام بخش، و عزم کن گناه مرتکب شده را تکرار نکنی، استغفار کن، قضای نماز، روزه و زکاتت را به جای بیاور و حق طلبکارانت را داده و از آنچه در ذمه‌ات هست پاک گردان.
۳۵۹- اوقات فراغتت به عبادت خدای تعالی بگذران و طاعتش را بپذیر.
۳۶۰- بر اعمال صالحت بیفزا، به خصوص در زمانی که فساد و گمراهی همه جا را فرا گرفته است.
۳۶۱- بگذار اعمال نیکت مستمر و مداوم باشد، زیرا دوست‌داشتنی‌ترین عمل نزد خدای متعال استمرار و پشتکاری بر عمل نیک است.
۳۶۲- به دنیا اهمیت مده، از فقر و تنگدستی نترس و به خدای متعال پناه ببر، زیرا پناه‌بردن به خداوند در رأس کار صالحان است.
۳۶۳- از آنچه خداوند برای تو قسمت فرموده راضی بوده و ناشکر نباش.
۳۶۴- آنچه در دست مردم هست از آن‌ها مخواه، تا تو را دوست داشته باشند و آنچه در دنیا هست نخواه، تا خدا تو را دوست داشته باشد.
۳۶۵- در امر دین ننگر به کسی که مقامش از تو پائین‌تر است، بنگر به کسی که مقامش از تو بالاتر است.
۳۶۶- در امر دنیا ننگر به کسی که از تو مال و دارائی‌اش بیشتر است، بنگر به کسی که از تو پائین‌تر است.
۳۶۷- طلب روزی حلال باش که از فرایض است.
۳۶۸- از مال مسروقه مخور که تو نیز در گناه آن شریک خواهی شد.
۳۶۹- خوراکی‌های پاک و حلال بخور تا دعایت قبول شود.
۳۷۰- بمانند زنبور عسل اشیاء پاک و حلال بخور و دسترنج پاک بر جای بگذار.
۳۷۱- مابین خود و حرام دیواره‌ای قرار ده تا وارد حرام نشوی.
۳۷۲- مواظب زبانت باش و از آنچه به تو مربوط نیست سخن مگو، چرا که این هم یک حُسنِ اسلام پاک و روشن ماست.
۳۷۳- امین و امانتدار باش، زیرا کسی که امانتدار نیست از دین ما نیست.
۳۷۴- از خدای تعالی بترس مبادا خود را در برابرش قلدر و با جرات نشان دهی.
۳۷۵- همیشه به درگاه خدای تعالی طلب عفو و بخشش کن، از خداوند عزوجل ظن نیکو داشته باش.
۳۷۶- در بلاء صابرش و در خوشبختی شاکرش باش.
۳۷۷- در مصیبت وارده خود را عذاب نده، و از چیزی که از دست رفته افسوس مخور.
۳۷۸- دعا به گردن خود نکن و از دعاهای غیر شرعی استفاده نکن.
۳۷۹- امراض خود را درمان کن، زیرا خداوند درد داده دوا هم داده است.
۳۸۰- مسلمانان را به خاطر خدا دوست بدار تا خدا تو را دوست داشته باشد.
۳۸۱- به عیادت بیمار برو و به آن‌ها محبت کن.
۳۸۲- در غیاب مریض برایش طلب شفاعت از خداوند بکن.
۳۸۳- نخواب مگر این که وصیتت را به طور عادلانه و بدون ظلم به کسی نوشته باشی.
۳۸۴- آماده‌ی مرگ باش قبل از رسیدن آن.
۳۸۵- به فکر نابودکننده‌ی لذت‌ها (مرگ) باش.
۳۸۶- بر روی جنازه نماز بخوان و تشییع‌اش کن و به زیارت قبور برو.
۳۸۷- برای خانواده‌ی متوفی غذا حاضر کن، زیرا شخص مصیبت‌دیده پذیرائی از مردم برایش مشکل است.
۳۸۸- بر روی قبر ننشین، زیرا به عزت و مقام شخص مرده بی‌احترامی کرده‌ایی.
۳۸۹- قبور مردگانت را زینت نده و بر روی آن مقبره نساز.
۳۹۰- برای مرده طلب رحمت و آمرزش کن و از محاسنش بگو، نه این که آن را به باد فحش و ناسزا بگیری.
۳۹۱- برای شخص مرده داد و فریاد و بر سر و سینه خود نزن.
۳۹۲- زنانت را از نشستن برای مرده‌یشان بغیر از شوهر بیش از ۳ روز منع کن.
۳۹۳- به قبر ظالمان سر نزن و حتی به طرف خانه‌هایشان نیز نرو.
۳۹۴- برای بعد از مرگ خود اثری از گناه و اعمال بدخویش همچون آلات لهو و یا کتابی که افراد را به سوی گمراهی بکشد به جای نگذار.
۳۹۵- به اعمال صالح از قبیل ساختن مسجد، جاده، مدرسه و غیره روی بیاور که برای بعد از مرگ اجری برایت باقی بماند.
۳۹۶- با تقوی باش تا از اولیاء خدا باشی.
۳۹۷- متکبر و مغرور مباش که از شر بندگان خدا خواهی بود.
۳۹۸- از خداوند تعالی بهشت را بطلب و بخواه تا از آتش جهنم به دور باشی.
۳۹۹- با کسی که اعمال خود را طبق شرع خدا انجام می‌دهد در مطابقت با این وصایا هم‌صحبت شو.
۴۰۰- بگذار «لا إله إلا الله» خالص‌ترین و آخر الفاظت باشد.
«وَمِنَ اللّهَ التَّوْفِيْق»