آداب دعا و اسباب اجابت
۱- اخلاص برای خداوند.
۲- دعا با حمد و ستایش خداوند آغاز گردد سپس با درود بر پیامبرصو ختم آن با درود بر او.
۳- قاطعیت در دعا و باور یقینی به اجابت آن.
۴- اصرارورزی در دعا و عدم شتاب.
۵- حضور قلب در دعا.
۶- دعا در آسایش و سختی.
٧- تنها از خداوند درخواست کردن.
۸- پایین آوردن صدا در هنگام دعا به طوری که بین پایین بودن و بالا بودن باشد.
٩- اعتراف به گناه و طلب استغفار از آن و اعتراف به نعمت و شکرگذاری بر آن.
۱۰- عدم تکلف در آوردن کلمات موزون در دعا.
۱۱- دعا کردن با خشوع و زاری و امید و ترس.
۱۲- برگرداندن اموال و دارایی غصب شده به صاحبانش همراه با توبه.
۱۳- سه بار دعا کردن.
۱۴- رو به قبله بودن.
۱۵- بلند کردن دست‌ها در دعا.
۱۶- وضوء داشتن هنگام دعا در صورت امکان آن.
۱٧- عدم تجاوز و تعدی در دعا.
۱۸- هرگاه دعا کننده برای دیگری دعا نمود دعا را برای خود شروع نماید.
۱٩- با اسماء حسنی و صفات عالیه خداوند و یا با کردار نیکی‌که خود به آن پرداخته است و یا با دعای مرد صالح زندۀ که پیش او حضور دارد به خداوند متوسل شود.
۲۰- خوراک، نوشیدنی، و پوشش او از حلال باشد.
۲۱- به گناه و یا قطع صله رحم دعا نکند.
۲۲- امر به معروف و نهی از منکر نماید.
۲۳- دوری جستن از همۀ گناهان.
۲۴- دوری جستن از بد دعای بر خانواده، مال، فرزند و نفس خود.