بطلان عقاید شیعه

محمد عبدالستار تونسوی

درباره مؤلف

مولانا محمد عبدالستار تونسوي از فارغ‌التحصيلان دانشگاه ديوبند اسلامي در سال 1946 ميلادي است که بنابر توصیه استاد بزگوارش حضرت مولانا حسین احمد مدنی بعد از فراغت از تحصیل در دارالعلوم دیوبند، به شهر لکهنو رفت و  از محضر امام اهلسنت و الجماعت مولانا عبدالشکور فاروقی لکهنوی کسب فیض نمود و در خدمت امام اهلسنت هند به تحقیق و مطالعه در مورد فرقه ساختگی شیعه پرداخت و در این موضوع به تخصص دست یافت.

اما باز هم عطش علمی اش سیراب نشد و برای تحقیق بیشتر راهی  نجف و كربلا و تهران شد و به تحقیق و مطالعه فرقه شیعه ادامه داد و در دروس علمای بزرگ شیعه شرکت کرد و به كتاب‌هایی كه در لکهنو دسترسي نداشت، دسترسي حاصل كرد و پس از سالها تحقیق و جستجو و مطالعه به كشورش پاكستان بازگشت. و برای آگاه ساختن مسلمانان از خطر تشیع سازمان اهلسنت پاکستان را تشکیل داد و به پرده کشیدن از چهره واقعی شیعه و اعتقادات پوچ و باطل و چه بسا اندیشه ها و باورهای کفرزای شیعه پرداخت وبا تلاشهای شبانه‫روزیشان تعداد بسیار زیادی از پیروان تشیع، به توحید بازگشته، از افکار و اندیشه ها و باورهای مشرکانه خود دست کشیدند.

مولانا عبدالستار با تعدد زیادی از علمای بزرگ فرقه شیعه مناظره كرده است. و همیشه مناظرات ایشان حقیقت شیعه و چهره ننگ و سودجویانه علمای آنان را برملا ساخته است، و از این روست که تیغ خون آشام صفویت از دیر زمانی است که در پی به شهادت رساندن ایشان است، ولی به شکرانه حق تا کنون چنین فرصتی را بدست نیاورده‫اند!

تشیع پاکستان پس از روی کار آمدن انقلاب خمینی در ایران، خود را زیر چتر رهبریت ایران قرار داده، با تشکیل گروهکهایی مسلحانه چون "سپاه محمد" روش ترور و تصفیه جسدی علمای اهل سنت را اختیار کرده است. و صدها عالم و دانشمند موحد طی سه دهه گذشته توسط این خفاشان خون آشام جام شهادت نوشیده‫اند.

مولانا عبدالستار تونسوی از جمله افرادی است که در لیست سیاه ددان خونخوار قرار گرفته است. ایشان در کنار دهها سخنرانی و مناظره نویسنده برخی رسائل علمی چون:

ـ رساله حقیقت ماتم.

ـ رساله شان صدیق اکبر

ـ رساله شان حضرت فاروق اعظم.

ـ رساله شان عثمان ذی النورین.

ـ رساله شان حیدر کرار

ـ رساله جنازة الرسول (صلی الله علیه وسلم)

ـ حقیقت فقه جعفریه.

ـ ازالة الشک عن مسئلة فدک.

می باشند. دو تا از رسالهای ایشان با عناوین "بطلان عقائد شیعه"، و "مناظره تاریخی تحریف قرآن نزد شیعه" به فارسی برگردانده شده است.

رساله مناظره ایشان که به فارسی ترجمه شده، حکایت مناظره ای است که در سال 1956 میلادی بوقوع پیوسته است. این مناظره علمی در منطقه سرگانه ملتان صورت گرفت، در این منطقه قوم سرگانه که اکثریت آن مسلمان هستند زندگی می کنند و تعدای از زمین داران این قوم شیعه هستند و به خاطر روابط فامیلی بین اهل سنت و شیعیان احیانا بحث و مناظره صورت می‫گرفت. برخی از شیعیان متعصب و افراطی از اهل سنت خواستند علمای خود را برای مناظره دعوت دهند و آنان هم علمای خود را دعوت خواهند داد. اهل سنت به پیشنهاد لبیک گفتند. و نمایندگانی از هر دو گروه همراه با سید گلاب شاه از علمای شیعه ساکن ملتان به خدمت مولانا محمد علی جالندهری دبیر کل مجلس تحفظ ختم نبوت آمده و از ایشان تقاضا کردند یکی از علمای اهلسنت را برای مناظره با علمای شیعه اعزام نمایند و با پذیرفتن مولانا محمدعلی شرائط مناظره تصویب شده و دو ماه پس از آن در تاریخ 13 اکتبر 1956 میلادی علمای فریقین در منطقه سرگانه حاضر شده و تا سه روز مناظره بین فریقین در سه موضوع برگزار شد. و در نهایت مناظره در حالیکه بسیاری از شیعیان منطقه به مذهب اهل سنت و جماعت گرویده، از شرکیات و بدعات و خرافات خود دست کشیدند پایان یافت. در این مناظره اسامی زیر از سوی اهل سنت شرکت داشتند:

مناظر: مولانا عبدالستار تونسوی
مدیر: مولانا الله یارخان
معاون: علامه سید احمد شاه بخاری
مولانا محمد علی جالندهری و مولانا لال حسین هم در این جلسه حضور داشتند.
سرپرست: حاجی مهر شوق محمد سرگانه
 و از سوی اهل تشیع:
مناظر: شیخ علامه محمد اسماعیل رئیس دارالتبلیغ گوجره
مدیر: شیخ امیر محمد قریشی
معاون: سید ضمیر الحسن، سید گلاب شاه ملتانی، شیخ مشتاق احمد، شیخ سیف الله جعفری، شیخ غلام محمد محمودی
سرپرست: حق نواز سرگانه
و موضوع مناظره: تحریف قرآن نزد فرقه شیعه

در این مناظره مولانا تونسوی با صراحت اعلام داشت که:

من در این مناظره با جرات کامل اعلام می کنم تمام علمای شیعه تا قیامت نمی توانند یک روایت صحیح از امامان معصوم ارائه دهند که آن روایت با صراحت بر عدم تحریف قرآن دلالت کند.

این مناظره تاریخی با استدلالهای غیر قابل انکار ثابت ساخت مصادر و کتابهای شیعه قرآن؛ کلام پاک خداوند را تحریف شده می‫دانند، و پیروان نا آگاه شیعه که کورکورانه از آخوندهای مکار صفویت پیروی می‫کنند، نا دانسته خود را طعمه گمراهی ساخته‫اند. پس از این مناظره تعداد بسیار زیادی از شیعیانی که در جلسات مناظره ها شرکت داشتند، به مذهب اهل سنت؛ مذهب توحید و قرآن وسنت پیامبر اکرم (صلی الله علیه وسلم ) گرویدند.