پیشگفتار
بسم الله الرحمن الرحیم
حمد و ثنا سزاوار الله تعالی است، از او طلب یاری و آمرزش داریم و به او ایمان می‌آوریم، و بر او توكل می‌كنیم، و از شرارت‌های نفسمان و از اعمال بدمان به ایشان پناه می‌بریم. نفسی كه خداوند او را هدایت دهد گمراه كننده‌ای ندارد. و كسی كه الله تعالی او را گمراه كند، هدایت‌كننده‌ای ندارد. و گواهی می‌دهم كه هیچ معبودی جز الله وجود ندارد و بی‌شریک است، و گواهی می‌دهم كه سرور ما حضرت محمد جبنده و فرستاده اوست. او را به‌عنوان بشارت‌دهنده (به بهشت) و انذاركننده (به جهنم) فرستاد تا روز قیامت. كسی كه از خداوند و پیامبرش اطاعت كند، هدایت یافته، و كسی که نافرمانی آنها نماید، در واقع فقط به خود زیان رسانده و به الله تعالی ضرر نمی‌رساند.
اما بعد ...
خداوند در كتاب استوارش فرموده:
﴿لُعِنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۢ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ عَلَىٰ لِسَانِ دَاوُۥدَ وَعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَواْ وَّكَانُواْ يَعۡتَدُونَ ٧٨﴾[المائدة: ۷۸].
ترجمه: «از میان فرزندان اسرائیل، آنان كه كفر ورزیدند، به زبان داوود و عیسى بن مریم مورد لعنت قرار گرفتند. این [كیفر] به خاطر آن بود كه عصیان ورزیده و [از فرمان خدا] تجاوز مىكردند».
و پیامبر صادق و مصدوق فرموده است: «هركس از شما كه منكری ببیند، پس باید آن را با دستش (با توسل به قدرت فیزیكی) تغییر دهد، پس اگر نتوانست، باید با زبانش به (این امر اقدام نماید) و اگر (باز هم) نتوانست، پس باید با قلبش (از این امر ناراحت شود) واین ضعیف‌ترین مراتب ایمان است» صحیح مسلم.
و یكی از بزرگترین منكرات و اعمال ناپسندی كه برای ایمان خطرآفرین و فسادساز است و بیشتر از همه چیز برای دین زیان‌آور است، «فتنه شیعه روافض» است كه توسط پیروان آن، در هر جایی برای آن تبلیغ می‌شود. پیروان شیعه اباطیل خود را آنچنان در معرض دید مردم قرار می‌دهند كه گویی همان اسلام راستین است، و تفاوت زیادی با مذاهب اربعه اهل سنت و جماعت ندارد، و اختلاف میان شیعه و سنی تنها یک اختلاف ساده و جزئی است و برگرد مسایل فرعی دور می‌زند.
در حالی‌كه مسأله اینگونه نیست، بلكه اختلاف آنها اصولی و در ارتباط با عقاید مادر و اصلی است و تا جایی شدید است كه پیرو آن را از دین خارج می‌سازد. و چون عامه اهل سنت از این اختلاف شدید بی‌اطلاعند و حتی اكثریت عوام شیعه نیز از این عقاید فاسد شیعی آگاه نیستند ـ چون علمای شیعه از انتشار کتاب‌های زیربنایی و اساسی خود كه مذهب‌شان براساس آنها شكل می‌گیرد در میان عامه مردم خودداری می‌كنند.
از جناب استاد محمد عبدالستار تونسوی، رئیس سازمان اهل سنت پاكستان، درخواست كردیم كه در كتابچه‌ای مختصر و فشرده، عقاید مهم شیعه و مخالف با کتاب الله و سنت رسول جرا جمع‌آوری نماید تا مسلمانان از یک طرف نسبت به دین شیعی جعفری آگاه شوند و از طرف دیگر در ارتباط با فساد و باطل بودن آنها، روشنگری بشود. و در حقیقت ایشان این درخواست را پذیرفت خدا به ایشان به خاطر این كار بهترین پاداش را بدهد و این رساله فشرده اما ارزشمند، را تألیف كرد. و جناب شیخ محمد عبدالستار تونسوی از فارغ‌التحصیلان دانشگاه دیوبند اسلامی در سال ۱۹۴۶ میلادی است. و یكی از استادان وی علامه مجاهد شیخ‌الاسلام سید حسین احمد مدنی است. همان استادی كه وقتی دید شیخ عبدالستار مخصوصاً به عقاید شیعه اهتمام می‌دهد، به او توصیه كرد كه بعد از فارغ‌التحصیلی، به لكناءو برود، تا در این عرصه، از امام اهل سنت و جماعت شیخ عبدالشّكور لكنوی كسب فیض كند.
به همین خاطر، وی در سال ۱۹۴۷ میلادی، به لكناو رفت و چند ماه را در محضر (مبارک) شیخ لكنوی به‌منظور تخصص پیدا كردن در پاسخ و رد شیعه، سپری كرد. ایشان در این عرصه از آن استاد دانش‌اندوزی فراوانی كرد. سپس بعد از تقیسم شدن آن دیار به هند و پاكستان به نجف و كربلا و تهران آمد، واز مراكز شیعه دیدن به عمل آورد، و بر كتاب‌هایی كه در كلناءو دسترسی نداشت، دسترسی حاصل كرد. سپس به كشورش پاكستان بازگشت و او از آن زمان، بر مبنر (سازمان اهل سنت) در این زمینه به تلاش و جهاد برخاسته است. و هزار نفر از شیعه بر دستان وی توبه كرده‌اند و با علمای بزرگ آنها مناظره كرده است و به لطف الهی آنها را شكست داده است. تا جایی كه شیعه به گونه‌ای در آمده‌اند كه از او می‌ترسند و جرأت مناظره كردن با او را ندارند.