Ду тасвири мутазод аз ТАЛОШҲОИ ДАЪВАТӢ ВА ТАРБИЯТИИ РАСУЛИ АКРАМ (С) назди аҳли суннат ва шиъаи имомия

Ва дар муқобили эътиқоду боварӣ, ки шиъаи имомия дар мавриди талошҳои даъватӣ ва тарбиятии Паёмбар (с) ва дар мавриди насли намуна, ки намунаи ҷовидон таълимоти Ислом буда ва ҳамеша мебошад ва меъёри муваффақияти касе аст, ки ба таълимоти Ислом даъват кардаву бо он мабъус шуда доранд, комилан бо ақоиди аҳли суннат зид аст ва шиъа ин назари манфӣ ва сиёҳро бар асоси он чи имомони шиъа ва уламои бузургашон, ки назди ин фирқа мавриди эътимод ҳастанд, навиштаанд ва тибқи он чӣ дар китобҳо ва таснифоти мўътабари инҳо аз замони поягузори нахустини он гирифта то замони Хумайнӣ омада шиъори гурўҳ ва фирқаи худ қарор додаанд.
Китобе, ки пеши рўи хонандагон қарор дорад, муҷодалаи каломӣ ва ақидатӣ ё мунозараи динӣ нест, ки як мазҳаби диниро исбот намояд ё аз як мактаби фикрии мушахассе тарафдорӣ кунад ва ё боварҳо ва ақоиди гурўҳ ва фирқаеро тардид намуда, онро ботил қарор диҳад ва касе ки ин китобро бо ин дидгоҳ мехонад, чизе ба даст нахоҳад овард.
Ҳамчунон ки ҳама ақида ва дидгоҳҳое, ки мо ба аҳли суннат нисбат додаем, ба тариқи тавотур ва иҷмоъ аз онҳо собит аст ва ҳақиқати илмӣ ва таърихие, ки аз таърихи Ислом ва даврони асҳоб ва зиндагии Паёмбар (с) баён намудаем.