سوم: شهادت اهل بیت به نزول این آیات در تبرئه‌ی عایشهل
۱- گواهی علیس: شخصی به ایشان گفت: ای امیر مؤمنان دو مرد بر در خانه هستند و به عائشه ناسزا می‌گویند. علیس به قعقاع بن عمرو دستور داد تا هر کدام از آنان را در حالی که لباس بر تن ندارند، صد ضربه شلاق بزند، قعقاع نیز دستور وی را اجرا کرد. [۵]
۲- گواهی ابن عباسب:
هنگامی که عائشهل بر بستر مرگ بود، ابن عباس وی را عیادت نمود و گفت: بشارت باد بر تو، میان تو و دیدار محمد ج و محبوبانت فاصلهای جز خارج شدن روح از جسد نمانده است، محبوب‌ترین همسر رسول الله ج بودی و پیامبر جز پاک را دوست نمی‌داشت؛ گردن بندت در شب ابواء افتاد و رسول الله ج و دیگر مردم تا صبح همان‌جا ماندند در حالی که به هنگام صبح آب به همراه نداشتند، آن‌گاه اللهﻷ آیه نازل نمود: ﴿فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدٗا﴾ «با خاک پاک تیمم کنید.» و این رخصت به خاطر تو بر این امت نازل شد و الله عز و جل برائت تو را از بالای هفت آسمان نازل نمود، آن را روح الامین آورد و بدین ترتیب هیچ مسجدی از مساجد الله - که در آن ذکر میشود- نیست مگر آن‌که در طول روز و شب این آیات در آن تلاوت می‌شوند.
۳- حسن بن زید بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب:
مردی نزد او در مورد عایشه سخنان زشتی گفت، حسن گفت: ای غلام گردن او را بزن. آن‌گاه علویها به او گفتند: این مرد از شیعیان ماست. گفت: پناه برخدا، این مردی است که به پیامبر طعنه می‌زند، خداوند متعال میفرماید: ﴿ٱلۡخَبِيثَٰتُ لِلۡخَبِيثِينَ وَٱلۡخَبِيثُونَ لِلۡخَبِيثَٰتِۖ وَٱلطَّيِّبَٰتُ لِلطَّيِّبِينَ وَٱلطَّيِّبُونَ لِلطَّيِّبَٰتِۚ أُوْلَٰٓئِكَ مُبَرَّءُونَ مِمَّا يَقُولُونَۖ لَهُم مَّغۡفِرَةٞ وَرِزۡقٞ كَرِيمٞ٢٦﴾ [النور: ۲۶].
«زنان ناپاک از آن مردان ناپاکند و مردان ناپاک نیز به زنان ناپاک تعلق دارند؛ و زنان پاک از آن مردان پاک،و مردان پاک از آن زنان پاکند، اینان از نسبت‌های ناروایی که (ناپاکان) به آنان می‌دهند مبرا هستند؛ و برای آنان آمرزش (الهی) و روزی پرارزشی است».
پس اگر عایشهل ناپاک بود، پس باید شوهرش نیز ناپاک می‌بود، والعیاذ بالله؛ درحالی که ایشان (پیامبر) پاک و طاهر بوده و بلکه پاک‌ترین انسان‌ها و مکرم‌ترین خلایق نزد خداست و عایشه نیز پاک و طاهره است و از این دشنام مبراست. پس این مرد، کافر است گردنش را بزنید. و گردنش زده شد. [۶]
۴- محمد بن زید بن علی بن الحسن بن علی بن ابی طالب:
از محمد بن زید برادر حسن بن زید روایت است که مردی از عراق نزد او آمد و از عایشه به بدی یاد کرد، آن‌گاه او با چوبی به سویش رفت و به سرش کوبید و او را به قتل رسانید؛ به او گفتند: این از شیعیان ماست و از فرزندان اجداد است، گفت: «هذا سمى جدي قرنان – أي من لا غيرة له - و من سمى جدي قرنان استحق القتل فقتلته»: «این جدم را بی غیرت نامید و هرکسی بگوید که جدم (رسول خدا) بی‌غیرت بوده مستحق کشته‌شدن است بنابراین او را کشتم» [۷].
وهمچنین بسیاری از اهل بیت نام دختران خود را عایشه گذاشته‌اند مانند:
موسی بن جعفرکاظم.
علی بن موسی الرضا.
علی الهادی بن محمد الجواد.
همه‌ی اهل بیت از جایگاه بلند أم المومنین آگاه بودند و می‌دانستند که الله تعالی در سوره‌ی نور او را از تهمت فاحشه تبرئه نموده و همچنین بسیاری از اهل بیت اسم عائشه را بر دختران‌شان گذاشته‌اند چون از جایگاه والای او باخبر بوده‌اند و می‌دانستند که او پاک بوده است.
کسی که عائشه را به فاحشه متهم کند با عمل اهل بیت مخالفت کرده است؛ چون اهل بیت احترام همسران پیامبر ج را رعایت می‌کردند و شهادت می‌دادند که این آیه برای تبرئه‌ی عائشهل از آنچه که منافقان می‌گفتند، نازل شده است و امام علی بن ابی طالب شخصی را که نسبت به ام المومنین بد گویی کرده بود، تنبیه کرد.
و بسیاری از اهل بیت از عائشه دفاع نموده‌اند و افرادی را که نسبت به وی بدگویی کرده‌اند، مورد عقاب قرار داده‌اند.
و اگر رسول الله ج و اهل بیت وی در این زمان می‌بودند، همه‌ی کسانی را که نسبت به عائشهل بدگویی می‌کردند، می‌کشتند.
[۵] البدایة والنهایة، جلد: ۷، ص: ۲۴۷. [۶] شرح أصول اعتقاد أهل السنة والجماعة، لالکائی، جلد: ۷، ص: ۱۳۴۵. [۷] الصارم المسلول على شاتم الرسول، ص: ۵۶۶.