عثمان ذی النورين رضی الله عنه

هنگامی که عده‌ای از مردم نزد علی  س جمع شدند و از عثمان  س شکایت کردند، علی  س پیش عثمان  س آمد و به او گفت: «إن الناس ورائي وقد استسفروني بينك وبينهم، ووالله ما أدري ما أقول لك؟ ما أعرف شيئاً تجهله، ولا أدلك على أمر لا تعرفه، إنك لتعلم، ما نعلم، ما سبقناك إلى شيء فنخبرك عنه، ولا خلونا بشيء فنبلغكه، وقد رأيت كما رأينا وسمعت كما سمعنا، وصحبت رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم كما صحبنا، وما ابن أبي قحافة ولا ابن الخطاب أدلى بعمل الحق منك، وأنت أقرب إلى رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم وشيجة رحم منهما، وقد نلت من صهره ما لم ينالا».[١٥]

ترجمه: «مردم پشت سر من هستند و مرا بین تو و خود سفیر کردند. به خدا قسم نمی‌دانم که به شما چه بگویم؟ من چیزی نمی‌دانم که شما از آن بی‌خبر باشید و نمی‌توانم شما را به چیزی راهنمایی کنم که از آن خبر نداشته باشید، هرچه ما می‌دانیم شما نیز می‌دانید، در هیچ چیزی از تو پیشی نگرفتیم که تو را از آن باخبر کنیم و در خلوت چیزی به ما گفته نشد که از آن بی خبر باشید و آن را به تو بگوییم. و به راستی که همانطور که ما دیدیم، شما نیز دیدید و همانطور که ما شنیدیم، شما نیز شنیدید و شما نیز مانند ما همدم و همنشین پیامبر  ج بودید و ابن أبی قحاقه و ابن خطاب به عمل حق از شما مستدل تر نبودند، شما از آن‌ها به پیامبر  ج از لحاظ خویشاوندی نزدیک ترید و افتخار دامادی با ایشان را دارید که آن‌ها ندارند.

[١٥]- نهج البلاغه: (٢/٣٥٧).