ديگر ياران پيامبر صلی الله علیه وسلم
١. از موسی پسر جعفر کاظم ÷ روایت شده است که پیامبر ج در مورد یارانش فرموده‌اند: «أنا أمنة لأصحابي، فإذا قبضت دنا من أصحابي ما يوعدون، وأصحابي أمنة لأمتي، فإذا قبض أصحابي دنا من أمتي ما يوعدون، ولا يزال هذا الدين ظاهراً على الأديان كلها، ما دام فيكم من قد رآني »[٢٠].
ترجمه: «من برای یارانم و پیروانم مورد مایۀ امنیت هستم و هرگاه از این جهان رخت بربندم، یارانم به آن چه وعده داده شده‌اند، نزدیک می‌شوند، و یارانم برای امتم مایۀ امنیت هستند، و چون آن‌ها بمیرند آن چه به امتم وعده داده شده نزدیک می‌شود و پیوسته این دین بر تمام دین‌ها پیروز است تا زمانی که یکی که مرا دیده، در میانتان باشد».
٢. در روایات آمده است که پیامبر ج فرموده‌اند: «طوبى لمن رآني، طوبى لمن رأى من رآني، طوبى لمن رأى من رأى من رآني»[٢١].
خوشا به حال آن که مرا دیده، و خوشا به حال کسی که یکی از آن‌هایی را ببینید که مرا دیده و خوشا به حال کسی که کسی را دیده که آن کس نیز یکی از آن‌هایی را که مرا دیده، دیده است»..
٣. هنگامی که ابن ملجم که لعنت خداوند بر او باد ضربه‌ی شمشیر را بر پیکر مبارک علی ÷ فرود آورد و علی در حالی که مرگ را احساس می‌کرد به فرزندش حسن ÷ وصیت کرد: «الله الله في أمة نبيكم، فلا يظلمن بين أظهركم، والله الله في أصحاب نبيكم، فإن رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم أوصى بهم»[٢٢].
ترجمه: خدا را! خدا را! در مورد امت پیامبرتان. پس در بین خودتان به آن‌ها ظلم نکنید، و خدا را! خدا را! در مورد یاران و صحابه‌ی پیامبرتان، چرا که رسول خدا ج دربارۀ آن‌ها وصیت کرده است».
٤. علی ÷ در مورد مدح و ستایش اصحاب پیامبر ج فرموده‌اند: «لقد رأيت أصحاب محمد صلى الله عليه وآله وسلم فما أرى أحداً يشبههم، لقد كانوا يصبحون شعثاً غبراً، وقد باتوا سجداً وقياماً، يراوحون بين جباههم وخدودهم، ويقفون على مثل الجمر من ذكر معادهم، كأن بين أعينهم ركب المعزى من طول سجودهم، إذا ذكر الله هملت أعينهم حتى تبُلَّ جيوبهم، ومادوا كما يميد الشجر يوم الريح العاصف خوفاً من العقاب ورجاءً للثواب»[٢٣].
ترجمه: ««همانا یاران محمد ج را مشاهده کردم. پس هیچیک از شما را شبیه و مانند آن‌ها نمی‌بینم. آنان در حالی صبح می‌کردند که ژولیده‌سر و غبارآلود بودند. و شب را با سجده و قیام به بارگاه الهی سپری کرده بودند. و چنان از خوف و خشیت الهی و ذکر روز معاد، بیمناک و هراسان بودند که گویی بر اخگرها ایستاده‌اند. نشان و اثر سجده‌های طولانی بر پیشانی آنان مشهود بود. هرگاه ذکر و یاد الله می‌شد، چشم‌های آنان به قدری اشک می‌ریخت که گریبان‌هایشان خیس می‌شد. و از ترس عذاب الهی و از امید به اجر و ثواب اخروی، همواره در میلان و جنبش بودند، مانند درخت هنگامی‌که باد تند می‌وزد، چگونه به این سو و آن سو میلان می‌کند و به جنبش در می‌آید».
٥. زین‌العابدین، امام علی بن الحسین در صحیفه‌ی سجادیه در مورد مدح و ستایش صحابه‌ی پیامبر ج فرموده: «اللهم وأصحاب محمد خاصة الذين أحسنوا الصحابة، والذين أبلوا البلاء الحسن في نصره، وكانفوه وأسرعوا إلى وفادته، وسابقوا إلى دعوته، واستجابوا له حيث أسمعهم حجة رسالته، وفارقوا الأزواج والأولاد في إظهار كلمته، وقاتلوا الآباء والأبناء في تثبيت نبوته، وانتصروا به»[٢٤].
ترجمه: «پروردگارا! و اصحاب محمد، مخصوصا کسانی که از نیکان اصحاب بودند، و کسانی که بلاهای زیادی را برای نصرت او پشت سر گذاشتند و از او محافظت کردند و از او به گرمی استقبال کردند و در دعوت پیامبر ج پیشی گرفتند و راه و روش پیامبر ج را در پیش گرفتند و به خاطر پاسخ به دعوت پیامبر از زن و فرزندانشان جدا شدند؛ همچنین در راه تثبیت نبوت، با پدران و فرزندانشان جنگیدند و بدین وسیله، پیامبر را نصرت دادند.
٦. حسن عسکری ÷ در تفسیرش آورده است که: «إن كليم الله موسى سأل ربه: هل في أصحاب الأنبياء أكرم عندك من صحابتي؟ قال الله عز وجل: يا موسى! أما علمت أن فضل صحابة محمد صلى الله عليه وآله وسلم على جميع صحابة المرسلين، كفضل محمد صلى الله عليه وآله وسلم على جميع المرسلين والنبيين».[٢٥]
ترجمه: کلیم الله موسی، از پروردگارش پرسید که آیا در نزد تو در میان یاران پیامبران کسانی هستند که گرامی‌تر از یاران من باشند؟ خداوند بلند مرتبه پاسخ داد: ای موسی! آیا نمی‌دانی که برتری یاران محمد بر یاران دیگر پیامبران، همانند برتری و بزرگواری محمد ج بر سایر پیامبران و فرستادگان دیگر است؟».
[٢٠]- بحارالانوار: (٢٢/٣٠٩، ٣١٠)، به نقل از اصول مذهب شیعه اثنی عشر، از دكتر ناصر قفاری (ص: ٩٢٦).
[٢١]- امالی شیخ صدوق: (ص: ٢٤٠، ٢٤١)، بحارالانوار: (٢٢/٣٠٥)، به نقل از اصول مذهب شیعه، اثنی عشر از دكتر ناصر قفاری، (ص: ٩٢٦).
[٢٢]- مقاتل الطالبیین از ابی فرج اصفهانی (ص: ٣٩)، كشف الغمه: (٢/٥٩).
[٢٣]- نهج البلاغه: (١/٢٤٤).
[٢٤]- صحیفه‌ی سجادیه، چاپ دوم، دارالبلاغه.
[٢٥]- تفسیر حسن عسكری: (ص: ٦٥)، چاپ هند به نقل از شیعه و اهل بیت، (ص: ٤١).