درجه دوم:
ایمان است که هفتاد و چند شاخه دارد که بلند‌ترین آن گفتن لاإله إلا اللهو پایین‌ترین آن دورکردن اسباب اذیت از راه است، و حیاء شاخه‌اى از ایمان است.
ارکان آن شش تا است: اینکه به خدا و فرشتگان و کتابها و پیامبران الهى و همچنین به روز قیامت و تقدیر اعم از خوب و بد آن ایمان داشته باشى.
دلیل ارکان ششگانه مذکور، این ارشاد خداوندى است:
﴿لَّيۡسَ ٱلۡبِرَّ أَن تُوَلُّواْ وُجُوهَكُمۡ قِبَلَ ٱلۡمَشۡرِقِ وَٱلۡمَغۡرِبِ وَلَٰكِنَّ ٱلۡبِرَّ مَنۡ ءَامَنَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَٱلۡمَلَٰٓئِكَةِ وَٱلۡكِتَٰبِ وَٱلنَّبِيِّۧنَ﴾[البقرة: ۱۷۷] .
«نیکى آن نیست که رویتان را به‌سوى مشرق و مغرب آورید بلکه نیکى آن است که بنده به خداوند و روز بازپسین و فرشتگان وکتب آسمانى و پیغمبران ایمان داشته باشد».
و دلیل تقدیر: این ارشادخداوندى است:
﴿إِنَّا كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَٰهُ بِقَدَرٖ ٤٩﴾[القمر: ۴۹] .
«ما هر چیزى را به اندازه آفریدیم».