آيا لازم است ميلاد رسول خداصرا جشن بگيريم؟
از جمله اصولی که ما باید به آن اعتقاد راسخ داشته باشیم این است که خداوند با بعثت پیامبرص، دین اسلام را کامل کرد و آن را کامل‌ترین دین‌ها قرار داد و نعمـت خود را بر ما تمام نمود؛ در نتیجه بعد از پیامبرصکم یا زیاد کردن دین، در حیطه اختیار هیچ فردی نیست.
خداوند مى‌فرماید: ﴿ٱلۡيَوۡمَ أَكۡمَلۡتُ لَكُمۡ دِينَكُمۡ وَأَتۡمَمۡتُ عَلَيۡكُمۡ نِعۡمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ ٱلۡإِسۡلَٰمَ دِينٗا﴾[المائدة: ۳].
«امروز دینتان را برای شما کامل کردم و نعمت خویش را بر شما تمام نمودم واسلام را (به عنوان) دین برای شما پسندیدم».
و رسول اکرمصمى‌فرماید: «تَرَكْتُكُمْ عَلَى الْبَيْضَاءِ لَيْلُهَا كَنَهَارِهَا , لا يَزِيغُ عَنْهَا بَعْدِي مِنْكُمْ إِلا هَالِكٌ» [۱].
«شما را بر بهترین راه ترک کردم، شب آن مانند روز آن واضح و آشکار است، از آن راه منحرف نمى‌شود مگر آن که هلاک و گمراه شود».
پس هر مسلمانی که به دنبال راه نجات است باید که فقط و فقط پیرو آن چه خدا و رسولش آورده‌اند باشد و اجازه ندهد چه خود و چه کسی دیگر(هرکسی که خواهد باشد) چیزی به دین خدا بیفزاید، یا از آن کم کند.
بنابراین، طالب حق و دوستدار سنت پیامبرص، هیچ کاری انجام نمى‌دهد جز آن که خدا و رسول خداصبه آن امر فرموده باشند.
و این جاست که علما و دانشمندان اسلامی مى‌گویند: «العبادات توقيفية» «واجب شدن عبادت‌ها را خداوند تعیین فرموده است و هیچ انسانی حق دخالت در آن‌ها را ندارد».
چنانکه باریتعالی مى‌فرماید: ﴿وَمَا ٱخۡتَلَفۡتُمۡ فِيهِ مِن شَيۡءٖ فَحُكۡمُهُۥٓ إِلَى ٱللَّهِ﴾[الشوری: ۱۰].
«و در هر چیزی که در آن اختلاف پیدا کنید، حکمش به خداوند احاله مى‌گردد».
و همچنین مى‌فرماید: ﴿قُلۡ إِن كُنتُمۡ تُحِبُّونَ ٱللَّهَ فَٱتَّبِعُونِي يُحۡبِبۡكُمُ ٱللَّهُ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡ﴾[آل‌عمران: ۳۱].
«بگو: اگر خدا را دوست مى‌دارید، از من پیروی کنید تا خدا شما را دوست بدارد و گناهان شما را بیامرزد».
و رسول الله صمى‌فرماید: «مَنْ أَحْدَثَ فِى أَمْرِنَا مَا لَيْسَ مِنْهُ فَهُوَ رَدٌّ» [۲].
«هرکس در دین ما چیزی نو بیاورد که در دین نباشد، آن عمل نزد ما مردود و غیر قابل قبول است».
و مى‌فرماید: «وَإِيَّاكُمْ وَمُحْدَثَاتِ الأُمُورِ فَإِنَّ كُلَّ مُحْدَثَةٍ بِدْعَةٌ وَكُلَّ بِدْعَةٍ ضَلاَلَةٌ» [۳].
«بپرهیزید از آن چه در دین، جدید و نو آورده شده است؛ زیرا هر نو و جدیدی در دین، بدعت است و هر بدعت، ضلالت و گمراهی است».
و باید دانست که «كل» در حدیث فوق همه چیز و همه کس را در برمى گیرد و شامل انواع بدعت‌ها مى‌شود.
برادر و خواهر مؤمن! اگر آن چه تاکنون در بالا آورده شده، برای تو واضح و روشن است و از روی یقین به آن اعتقاد داری، بدان که هر گفتار و کرداری که جزیی از عبادت‌ها محسوب مى‌شود را باید با ترازوی دین سنجید که آیا این عمل برگرفته از اسلام است، یا تازه وارد دین شده است، آیا از سنت‌های پیامبرصاست، یا از بدعت‌هاست؟
اکنون با ذکر نمونه، موضوع را روشن مى‌کنم.
جشن گرفتن ولادت حضرت رسول اکرمص، امام و قدوه و قائد و خاتم الأنبیاء والمرسلین ورحمت للعالمین.
[۱] أحمد وابن ماجه وغيرهما. [۲] متفق علیه. [۳] متفق علیه.