حكم و نظر اسلام نسبت به جشن‌هاي مولودي
از آن چه گفته شد نتیجه مى‌گیریم که تمام خوبى‌ها در پیروی از رسول اکرم، تا سه قرن پس از او مى‌باشد، و هرکس عبادتی انجام دهد که در زمان رسول اکرمصو عصرهای فضیلت «خَيْرُ أُمَّتِى قَرْنِى ثُمَّ الَّذِينَ يَلُونَهُمْ ثُمَّ الَّذِينَ يَلُونَهُمْ...» [۴].
«بهترین مردمان، مردم قرن من است، سپس مردمی که بعد از قرن من مى‌آید، سپس مردمی که بعد از قرن دوم مى‌آید(سه قرن پس از پیامبر) مرسوم نباشد». آن عبادت‌ها مردود و غیر قابل قبول است، و گناه آن بر گردن کسی خواهد بود که آن را به دین افزوده باشد و همچنین کسانی که آن را رواج داده و به آن عمل مى‌کنند.
پس نتیجه مى‌گیریم که:
۱- مولودی و یا جـشن تولد حضرت رسول اکرم را نه آن حضرت، و نه خلفای راشدین، و نه هیچ یک از صحابـه و یاران، و نه تابعین در عصرهای فضیلت، آن را انجام نداده‌اند تا ما از آنان پیروی کنیم؛ زیرا آنان از ما داناتر، و به سنت پیامبر نزدیک‌تر، و به پیروی از آن بهتر و ارجح بوده‌اند، و اگر در اجرای آن جشن‌ها خیری مى‌بود، آنها در گرفتن آن خیـر، بر ما پیشی مى‌گرفتند.
۲- اولین کسانی که آن جشـن‌ها را برپا کرده‌اند زنادقه و ملحدین عبیدیه بوده‌اند.
۳- این اعمال شبیه به جشن‌های مسیحیان است که برای حضرت عیسی÷مى‌گیرند، و ما مسلمانان از تقلید و پیروی کردن از آنان نهی شده‌ایم.
۴- در صورت برگزار کردن جشن‌های مولودی، بر این اعتقاد هستیم که خداوند دین خود را کامل نفرموده - والعیاذ بالله - و این که رسول خداصدین را به طور کامل به ما نرسانیده است - والعیاذ بالله - و این که مسلمانانِ عصرهای فضیلت، موجبات محبت و دوستی نسبت به رسـول خداصرا بـه ما نرسانیده‌اند.
و این سخنان را جز زندیق و ملحد و بى‌دین کسی دیگر نمى‌گوید.
۵- جشن گرفتن در این شب، دلیل بر محبت و دوستی رسول نیست؛ زیرا بسیاری از کسانی که شب میلاد رسول را جشن مى‌گیرند پیروان واقعی آن حضرت نیستند، بلکه افرادی فاسق، فاجر و بى‌دین‌اند که ربا مى‌خورند و در ادای نمازها سستی و کاهلی مى‌ورزنـد، به فحشا و بدی‌ها روی مى‌آورند و گناهان بسیار انجام مى‌دهند.
و دلیل محبت آنحضرتصچنان است که خداوند مى‌فرماید: ﴿ قُلۡ إِن كُنتُمۡ تُحِبُّونَ ٱللَّهَ فَٱتَّبِعُونِي يُحۡبِبۡكُمُ ٱللَّهُ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡ﴾[آل‌عمران: ۳۱].
«بگو: اگر خدا را دوست مى‌دارید، از من پیروی کنید تا خدا شما را دوست بدارد و گناهان شما را بیامرزد».
و چنان است که خود آنحضرتصمى‌فرماید: «كُلُّ أُمَّتِى يَدْخُلُ الْجَنَّةَ إِلاَّ مَنْ أَبَى». قَالُوا وَمَنْ يَأْبَى يَا رَسُولَ اللَّهِ؟ قَالَ: مَنْ أَطَاعَنِى دَخَلَ الْجَنَّةَ وَمَنْ عَصَانِى فَقَدْ أَبَى» [۵].
«همه شما به بهشت وارد خواهید شد مگر کسى که خود امتناع ورزد. گفتند: چه کسی است که از داخل شدن به بهشت امتناع مى‌ورزد‌ای رسول خدا؟! آن حضرتصفرمودند: کسى که از من اطاعت کند، به بهشت وارد خواهد شد، و هرکس از دستورات من سرپیچی کند، او همان کسی است که خود از وارد شدن به بهشت امتناع ورزیده است».
بنابراین، محبت و دوست داشتن پیامبرص، در پـیروی کردن از او (در ظاهر و باطن) و سنت صحیح، و دنبال کردن راه اوست، و آن چه از آن خبر داده است از گفتار و کردار و اخلاق و... .
۶- بسیاری از علما و دانشمندان متأخر، مفاسد بزرگی که در این شب (شب تولد رسول اکرمص) رخ مى‌دهد را بیان کرده‌اند؛ مانند: بعضی از اعمال شرک گونه، و غلو و زیاده روی در اشعار، و طلب یاری و کمک از پیامبر کردن، و اختلاط (جمع شدن زن و مرد در یک جا)، واستعمال ترانه و موسیقی، و شراب خواری، و غیر از این مفسده‌ها.
۷- روز تولد رسول اکرمصهمان روز رحلت اوست؛ یعنی روز۱۲ ربیع الأول؛ چنان که در کتب سیره وارد شده است. پس در این روز، خوشحالی بر ناراحتی هیچ مزیتی ندارد، و اگر ما در اعمال دین حق انتخاب داشتیم، به یقین ناراحتی و سوگواری و گریه و زاری در این روز و شب، اولی بر جشن و شادی بود.
وصلى الله على عبده ورسـوله نبينا محمد وعلى آله وأصحابه وأتباعه بإحسان.
[۴] متفق علیه. [۵] رواه البخاری.