ديدار كعبه يادگاری فراموش نشدنی است. اما وداع از سرزمين مقدس مكه چه تلخ است و جان فرسا
الله اکبر، الله اکبر، الله اکبر.
پاک است کسی که این سواری را برای ما رام و مطیع نمود.
و (اگر خدا این را برای ما رام نمىکرد).
ما توانایی تسخیر کردن آن را نداشتیم.
و هرآینه ما به سوی پروردگار خویش باز مىگردیم.
خدایا! هرآینه ما در این سفر، نیکویی و پرهیزکاری را از تو مىخواهیم. و انجام آنچه را که مایهی خشنودی توست.
خدایا! این سفر را برای ما آسان کن. و دوری سفر را بر ما کوتاه گردان.
خدایا! تو همراه ما در سفر و سرپرست خانوادهی مایی.
خدایا! من از سختی سفر و از حادثهی غم انگیز و از سختی بازگشت به سوی دارایی و خانوادهام، و فرزندانم به تو پناه مىبرم.
الحمد لله، الحمد لله، الحمد لله.
ستایش از آن خدائی است که ما را به سوی اطاعت از خود هدایت فرمود.
ستایش از آن خدائی است که حج خانه خود را برای ما فراهم گردانید. و اعمال و عبادات حج را بر ما آسان نمود و با نعمتهای خود بر ما منت گذاشت.
(خدا حافظ) مکه، اى منـزلگاه وحی.
خدا حافظ اى محل طلوع نور.
خدا حافظ اى قبله دنیا.
وداع اى خانه خدا.
خدا حافظ اى مقام إبراهیم.
خدا حافظ اى زمزم.
خدا حافظ اى غار حراء.
خدا حافظ اى منى.
خدا حافظ اى عرفات.
خدا حافظ اى مشاعر دوست داشتنى.
اى اعمال حج و نشانههاى خدا.
خدا حافظ اى یادگار زیبا.
اى گرانترین خاطرهها.
و اى شیرینترین امیدها و آرزوها.
اى زیباترین زمان زندگی.
و اى بهترین لحظات.
با تو خدا حافظى مىکنیم در حالیکه قلب ما، خوار و زار و فروتن است. و نفس ما خاشع است و امیدواریم که باز هم تو را ببینیم.
از خدا مىخواهیم که ما را بار دیگر بسوی تو برگرداند، و باز هم به دیدار تو موفق شویم، و به دیدن تو باز هم بزرگوار و بزرگوارتر شویم.
اى خدا چقدر فراق و جدائی سخت است.
اى خدا چقدر دورى و جدائی تلخ است.
اى خدا چقدر وداع دشوار است.
خدا حافظ ای مکه.
خدا حافظ ای مکه.
چقدر کلمه خدا حافظی دشوار است.
و چقدر پر حرارت و سوزنده است.
لحظهی وداع و خدا حافظی فراموش نشدنی است.
لحظهی وداع اشکها گرم مىشود.
و انسان به هر شجاعتی که باشد بگریه مىافتد و قدرتمندان در برابر آن کوچک و حقیر مىشوند، و زورگویان در برابر آن از پا مىافتند.
پس کسی که کعبه، خانه خدا را وداع مىگوید.
کسی که مىرود و حرم خدا.
مقام ابراهیم.
رکن الیمانی.
چاه زمزم.
و آب زمزم.
طواف.
و مشاعر مقدسه را پشت سر مىگذارد.
چگونه مىتواند لحظهی وداع را تحمل کند.
چگونه مىتواند لحظهی خداحافظی را از یاد ببرد و فراموش کند؟.
اى حجاج گرامی.
اى عزیزان مسافر.
اى برادر رفتنی.
و اى میهمان کوچ کننده.
ما برادرانت در بلد الحرام.
ما که با شنیدن صدای لبیک تو شاد شدیم.
و با نگاه به احرام تو خوشبخت شدیم.
و با بلند کردن الله اکبر و لا اله الا الله گفتن تو اُنس گرفتیم.
و گوش، و جان و روح ما با رایحه دعا و راز و نیاز تو معطر گردید.
چگونه همراهىات را فراموش کنیم.
چگونه به تو خداحافظ بگوییم؟