مقدمه
بسم الله الرحمن الرحیم
ثنا وستایش فراوان آن ذاتی راست که کتاب با عظمتش را بهار دل‌ها و نور سینه‌ها و صیقل دهندۀ اندوه‌ها و دور کنندۀ غم‌ها گردانیده است، و درود بى پایان بر حضرت پیامبرش محمد مصطفى جو اهل بیت و یارانش باد.
اللهأمى‌فرماید: ﴿وَمَا كَانَ لِمُؤۡمِنٖ وَلَا مُؤۡمِنَةٍ إِذَا قَضَى ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥٓ أَمۡرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ ٱلۡخِيَرَةُ مِنۡ أَمۡرِهِمۡۗ وَمَن يَعۡصِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ فَقَدۡ ضَلَّ ضَلَٰلٗا مُّبِينٗا٣٦﴾[الأحزاب: ۳۶].
«و هیچ مرد مؤمن و زن مؤمنه‌اى را نرسد که چون الله و رسولش به کاری فرمان دهند، براى آنان در کارشان اختیارى باشد و هرکس نافرمانى الله و رسول او را کند قطعاً در گمراهى آشکارى افتاده است».
و درحدیث شریف آمده است: «سوگند به ذاتى که جانم در دست اوست، یکى از شما ایمان نمی آورد تا آن که خواستۀ وى پیرو چیزى باشد که من آن را آورده‌ام».
پس براى کسی‌که به اللهأ ایمان دارد درست نیست که چون اوتعالى یا پیامبرش ج به کارى فرمان دهند، چون و چرا گوید و در کار خویش اختیار داشته باشد، بلکه بر وى واجب است تا خود را وقف امرى کند که اللهأ براى او خواسته و انتخاب کرده است بطورى که رأى وى تابع رأى شریعت، و انتخاب وى پیرو انتخاب شریعت باشد. قانونى را که اللهأبراى بندگانش گذاشته است مانند قلعۀ مستحکمى علیه انحرافات خواهشات و هو‌س‌هاى است که انسان را به بى‌راهه برده از خداوند غافلش می‌سازد. شریعت الهى انسان را از شر شهوات حمایت نموده غم‌ها و اندوه‌هایش را به خوشى و اطمینان خاطر مبدل می‌سازد. ولى امروز بعضى ها سعادت و خوشى و خوشبختى را در غیر اسلام جستجو می‌کنند. از این قبیل یکى هم دلبستگى عده از مردم به شنیدن موسیقى است تا جائى که با آن معتاد شده اند و با دلایل واهى و بى اساس مانند گفته «موسیقى غذاى روح است و یا موسیقى عاطفه را برورش مى دهد» استناد مى‌ورزند. در حالیکه خداوندأو رسولش ج بندگان مؤمن را از آن منع نموده‌اند و دلایل بى‌شمارى در ارتباط به تحریم و ضررهاى موسیقى وارد شده است که براى انسان مؤمن یک دلیل از کتاب و سنت کافیست، چه رسد به اینکه دلایل زیاد اعم از قرآن کریم و سنت پیامبر ج و اقوال و فتاواى علماى کرام و پیشگامان اسلام دراین مورد موجود باشد که ما آن را بطور مختصر براى برادران و خواهران مسلمان تقدیم مى نمایم. و خداوند متعال را استدعا داریم که با مطالعه این مختصر نامه خواننده گرامى تحول مثبتى را در خود آورده سیرت و صورت خود را مطابق و موافق احکام و فرامین و ارشادات الهى و نبوى عیار سازد و آنعده برادران و خواهران مسلمان ما که آغشته و علاقمند آن هستند آن را کنار بگذارند و در راه خوشنودى الله تبارک و تعالى بشتابند و مانند کسانى نباشند که وقتى به آن‌ها گفته مى‌شود از الله بترس، لیکن تکبر و نخوت آنان را از قبول پند و اندرز باز مى‌دارد.
و من الله التوفیق
قریب الله «مطیع»
محرم ۱۴۲٩هـ