نحوه برخورد با مشاجرات صحابه
فائده: اگر کار پسندیده خودداری کردن از دخالت در مشاجرات صحابه است لازمه آن این نیست که که معتقد باشیم همه آنها مجتهد و دارای تأویل هستند.
فائده: لازم به دانستن است که کار پسندیده و نیکو خودداری نمودن از مشاجراتی است که در میان اصحاب روی داده و طلب بخشش برای همه مسلمانان از دو گروه متقابل و دوست داشتن همه آنهاست، ولی واجب نیست که معتقد باشیم هر دو طرف از دو لشکر متقابل عالم و صاحب تأویل هستند بلکه در میانشان گناهکار و افراد بدکار وجود داشته و همچنین کسانی بوده‌اند که به خاطر نوعی هوی از اجتهاد کردن کوتاهی نموده‌اند، اما اگر بدی‌های آنها را به نسبت حسنات و خوبیهایشان مقایسه کنید خوبیهایشان فزونی دارد و جانب غفران و بخشیدنشان ترجیح دارد.
اهل سنت در موردشان به نیکویی سخن می‌گوید و به آنها رحم می‌کند ولی اعتقاد به عصمت کسانی ندارد که اقرار به گناه می‌نمایند و در اجتهادات خویش دچار اشتباه می‌شوند بلکه تنها در مورد رسول الله ص که معصوم می‌باشد درست نیست ولی در مورد غیر او جایز است که به گناه و خطاهایشان اقرار نمود ولی آنها همانگونه‌اند که خداوند می‌فرماید: ﴿أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ نَتَقَبَّلُ عَنۡهُمۡ أَحۡسَنَ مَا عَمِلُواْ وَنَتَجَاوَزُ عَن سَئَِّاتِهِمۡ﴾[الأحقاف: ۱۶]. «اینها کسانی هستند که بهترینِ آنچه انجام داده‌اند از ایشان خواهیم پذیرفت و از بدیهایشان در می‌گذریم».
فضائل اعمال به سرانجام آن است نه به صورت و ظاهر آن.
﴿وَٱللَّهُ يَهۡدِي مَن يَشَآءُ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٍ﴾[البقرة: ۲۱۳].
«و خداوند هر که را بخواهد به راه راست هدایت مىکند».
﴿وَءَاخِرُ دَعۡوَىٰهُمۡ أَنِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ﴾[یونس: ۱۰].
«و پایان دعاشان [این است] که: الحمد للَّه ربّ العالمین».