نظم و پایبندی عجیب
بعضی از جوانان هنگامی که وی را از انجام کار بد نهی کرده به کارهای نیک فرا میخوانی، میگوید: وی به آنچه به او میگوئی قناعت تام دارد، و لیکن خواهشات نفس بر وی چیره شده و نمیتوند خود را کنترل نماید، در وهله اول این عذر وی منطقی بنظر میرسد، ولی چون در حالت وی در رمضان نیک نظر کنیم، منطقی دیگر نمایان است. به محض این که اذان فجر فرا میرسد میبینی که دست از خوردن برمیدارد ولو این که دیر از خواب بیدار شده و لقمه ای در دستش باشد، و هنگام افطار و بر سفره سعی ندارد پیش از آن که اذان را بشنود دست به سوی سفره دراز نماید، و هنگام روز هرچند که تشنگی و گرسنگی بر وی فشار بیاورد هرگز به این فکر نمیافتد، دیوار روزه را بشکند و به حریم آن تجاوز کند. آیا این رفتار را نمیبینی، و بیگمان رفتار نیکویی است و دلالت برآن ندارد که او قادر به کنترل و غلبه بر شهوات خویش است؟ برادر عزیزم، بیشک روزه این درس را به ما میدهد که به خواست خداوند ما توانایی چیرهگشتن و غلبه بر خواهشات خود را داریم.