درس یکم: رعایت ادب و احترام در برابر پروردگار
اولین ادب و رفتار مهمی که ما مسلمانان باید در ارتباط با خداوند آن را مورد توجه قرار بدهیم این است که او را آگاهانه و صادقانه ستایش کنیم.
کسی و چیزی را در فرمان‌روایی و فریاد رسی با او شریک ننماییم و ذکر و یادش را فراموش نکنیم.
همان‌گونه که خود ما را آگاه فرموده بهترین نوع ذکر و یاد او خواندن نماز است به همان شیوه و دستوری که خداوند، خود معین فرموده است. یعنی با فروتنی و خشوع آن را انجام بدهیم و از حکمت و منفعت‌هایش آگاه شویم، تا با خواندن نماز از بدی‌ها دوری کنیم.
باید خداوند بزرگ و مهربان خود را دوست بداریم و این دوست داشتن ما را به اطاعت از او تشویق کند و از او بخواهیم که ما را در جهان آخرت به بهشت پر از ناز و نعمتش راه دهد.
همچنین از آن‌چه که نهی شده دوری کنیم و از دوزخ و مجازات آن بترسیم.
به اندازه‌ایی که می‌توانیم او را یاد کنیم. درباره قدرت و بزرگی او فکر کنیم و تلاش نماییم او را به وسیله نام‌ها و صفت‌های زیبا و گرامی که در قرآن از آن‌ها سخن گفته شده مانند: آگاهی، دانایی، رزق و روزی دادن، قدرت و توانایی، دیدن و شنیدن و ... او را بشناسیم.
هر کار درستی را به خاطر او صادقانه و مخلصانه انجام بدهیم.
از هر فرصتی برای طلب بخشش از او استفاده کنیم.
هر کاری را با نام و یاد او آغاز نماییم.
همه‌ی امور زندگی خود را به او بسپاریم و تنها او را یاریگر خود بدانیم.
هرگاه مرتکب گناهی شویم بدون درنگ پشیمان شویم و توبه کنیم و پس از آن کارهای خوب و پسندیده‌ای انجام دهیم تا خطاهای ما بخشوده شود.
سعی نماییم آن‌گونه او را بستاییم گویی او را می‌بینیم. اگر هم ما او را نمی‌بینیم او همیشه و در هر شرایطی ما را می‌بیند و بر آشکار و نهان فکر و دل و همه‌ی رفتارهای ما آگاه است و به خاطر تمام نعمت‌هایش از او سپاسگذاریم، باید به هنگام رو به رو شدن با سختی‌ها و مصیبت‌ها صبور و استوار باشیم و مطمئن باشیم هر اتفاقی که برای ما پیش می‌آید، به خیر و مصلحت ماست.