شبهه عذاب قبر و ناشنوایی اموات

آیا تا بحال برایت پیش نیامده که خواب وحشتناکی ببینی و در خوابت آسیبی به تو وارد شده باشد در آن حال از خداخواستی هر طور شده نجات یابی؟ چه بسا بسیاری از مردم از خواب‌های اضطراب آور دیده‌اند و زمانی که بیدار شده‌اند آرام گرفته و خوشحال از اینکه خواب بوده نه واقعیت! برخی می‌گویند: اگر مردگان نمی‌شنوند پس عذاب قبر معنا ندارد، آیا در آن لحظه که فرد خواب دیده در حال دیدین خواب بود اگر صد کس او را صدا می‌زد می‌شنید؟ در حالیکه به کرات ما تجربه کرده ایم و دیده ایم که در خواب عذاب سختی دیده‌ایم وقتی ما را بیدار کرده‌اند و از رفتار ما خبر داده‌اند خیلی هم خندیده ایم چون آنچه دیگران میگویند، اصلا در عالم بیداری انجام نمی‌دهیم مثلاً دیگران که ما را بیدار کرده‌اند می‌گویند که: ما گفته ایم: «سوختم سوختم» ولی وقتی از ما می‌پرسند اصلا چیزی یادمان نیست.

در حالی که در وقت دیدن خواب از خدا می‌خواستیم که هر طوری شده از آن مصیبت نجات یابیم.

پس نشنیدن صدای دیگران، نشانه نبودن و یا بی عذاب بودن نیست بلکه انسان وقتی میمیرد از خصوصیات این جهان خارج می‌شود. عذاب و مصیبتی که در خواب می‌بینیم شاید در یک ثانیه و یا کمتر و بیشتر باشد اما در عالم خواب گویا زمان اصلا نمی‌گذشت و مثل سالها و روزها و زمانها طولانی بودند.

برای نمونه فردی مجروح شده و توان برخاستن ندارد و با چشمش می‌بیند که آتشی به سوی او می‌آید پس یک لحظه برایش مانند سال طولانی میگردد. اما خیلی تلاش میکند بلکه بدنش از آن آتش دور گردد.

در آن لحظه اگر صد بار او را صدا بزنی چه بسا اصلا متوجه نمی‌شود و در فکر نجات خود می‌باشد. اگر هم بعد از نجاتش از او بپرسی چرا جواب نمی‌دادی با تعجب می‌گوید: اصلا او را صدا نزده اید و... بنابراین شنیدن و نشنیدن اموات ربطی به عذاب داشتن و نداشتن نیست.