بعد از رحلت حضرت رسول ج

چشم‌ها اشک ریختند و قلب‌ها اندوهگین شدند ولی چه کار می‌توان کرد؟

عمل، عمل کردن به کتاب خدای تعالی،

عمل کردن به سنت رسول الله ج.

پیامبر دلیل گمراهی یهود و نصرانی‌ها را در عمل نکردن به تورات و انجیل بیان کردند، پس باید در عمل کردن به سنت پیامبر از یکدیگر پیشی بگیریم.

حدیث درست را از نادرست بشناسیم و برداشتی صحیح از احادیث داشته باشیم و به احادیث صحیح عمل نمائیم. زیرا این امر دین و شرع ماست و این گفته‌ها همان شریعت هستند. پس باید بدانیم که از چه کسی دینمان را فرا می‌گیریم. باید علم را فراگیریم و با بزرگان و دانایان معاشرت کنیم.

در وصیت عمر بن عبدالعزیز /به ابی بکر بن حزم بیاندیشیم که گفت: «حدیث پیامبر را هر جا یافتی آنرا بنویس. من بیم آن را دارم که علوم از بین بروند و علما از دنیا بروند. فقط حدیث پیامبر را قبول کن. علم را با تعلیم دادن انتشار دهید و با علما همنشینی کنید تا کسی که جاهل است عالم شود.

به دنبال علم رفتن ما را با حضرت رسول جهمراه می‌کند، چنان که شاعر می‌گوید أهل الحدیث هم أهل الرسول وإن لم یصحبوا نفسه أنفاسه صحبوا اهل حدیث (محدثان) جزو خاندان پیامبرند و هر چند که با خود او مصاحبت نداشته‌اند. اما با أحادیث او که بر زبان مبارکش جاری شده همدم و مونس هستند.

پس بیایید در نماز، روزه، زکات، حج و جهاد با پیامبر جهمراه و همگام باشیم.

بعد از قرآن، جز حدیث پیامبر جسخن هیچ انسانی کاملاً مورد قبول نیست؛ زیرا احادیث او موجب شفاء و نجات هستند. انسان را از تعصب برای این مذهب و آن مذهب نجات می‌دهند. موجب رهایی از جانبداری به نفع این گروه و آن گروه می‌شوند به وسیلۀ آن قلب‌ها یکپارچه و متحد و و همانند صف واحدی می‌شود [۳].

وصلی الله وسلم علی نبینا محمد وعلی آله وصحبه

ومن تبعهم بإحسان إلی یوم الدین

[۳] مصیبة موت النبی جوأثرها فی حیاة الأمة ۳۳ – ۳۶.