مقام زن در نزد ملت‌های قدیم
آتنی‌ها که کهن‌ترین ملت متمدن دنیا هستند زن را جزو کالاهای بی‌ارزش قرار داده بودند و او را در بازارها خرید و فروش می‌کردند و او را نجس و جزو شیاطین به حساب می‌آوردند. در شریعت هند چنین آمده است: «...طاعون و مرگ و جهنم و سم و مار و آتش، همه از زن بهترند...» از طرف دیگر تورات نسبت به زن از شریعت هند مهربانتر نبوده است، در سِفر جامع چنین آمده است: «من همراه قلبم به تحقیق و بررسی پرداختم تا بدانم و تحقیق کنم و حکمت و عقل بدست آورم و بدانم که جهالت و نادانی، شر محض است و حماقت و جنون است، سپس به این حقیقت پی بردم که زن از مرگ تلختر است و زن تله‌ای است که قلبش دام‌های آن تله می‌باشد و دست‌هایش زنجیرهایی هستند که در گردن و پاها محکم می‌چسبند. در بین هر هزار مرد یک نفر درست و حسابی پیدا نمودم ولی در بین تمام زنان یک زن درست پیدا نکردم...» در سال ۵۸۶ میلادی کنفرانسی در فرانسه تشکیل شد که در آن کنفرانس، این مساله که آیا زن انسان محسوب می‌شود یا خیر، بررسی شد. سرانجام رأیی با این مضمون صادر شد که زن انسان است ولی بخاطر خدمت به مرد آفریده شده است.
اما در انگلستان «هنری هشتم» دستوری صادر نمود که بر اساس آن مطالعۀ کتاب مقدس بر زنان حرام شد. و همینطور برابر قانون سال ۱۸۵۰ انگلستان. زنان در سرشماری و آمار جزو جمعیت به حساب نمی‌آمدند. حتی زن در سرزمین عربستان نیز چنین وضعی داشت.