چشم از نیکان برنگردان
شاید به یاد داشته باشید که در بحث عوامل و خاستگاههای بدکاری به این نکته پرداختیم که دوست و همنشین بد یکی از عوامل گرفتارشدن انسان در منجلاب فساد میباشد. همچنین به این نتیجه رسیدیم که هرچه زودتر باید با دوست بد قطعرابطه کرد. در این میان به تأثیر تنهایی در بروز فساد پرداختیم و از تنهایی و بیکاری برحذر داشتیم. از این رو این سؤال به وجود میآید که پس از قطعرابطه با دوست بد چه باید کرد و چگونه میتوان از تنهایی نجات یافت؟ آری! این پرسشی است که باید پاسخ داد و این حق شماست که جوابش را دریابید.
در پاسخ باید بگویم: برای شما جایگزین خوبی وجود دارد که اصلاً قابل مقایسه با دوستان ناباب نیست. منظورم دوستان نیک و شایستهای هستند که از آنها خندهی صادقانه و روی خوش میبینی و بیآنکه تو را به نافرمانی خدا فرا بخوانند، مایهی خرسندی و شادمانی تو میشوند. دوستانی که هرگاه چیزی در بارهی اخلاق خوب، ایثار و از خود گذشتگی، قدردانی، صبر و جوانمردی بشنوی، میتوانی تمام آنها را در چنین دوستانی بیابی. آیا با این حال در بارهی دوستی با چنین افرادی همچنان متردد و دودل هستی؟ مسأله همینجا خاتمه نمییابد؛ بلکه خدای متعال به پیامبرش که بهترین و عابدترین بندهی خداست، میفرماید:
﴿وَٱصۡبِرۡ نَفۡسَكَ مَعَ ٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ رَبَّهُم بِٱلۡغَدَوٰةِ وَٱلۡعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجۡهَهُۥۖ وَلَا تَعۡدُ عَيۡنَاكَ عَنۡهُمۡ تُرِيدُ زِينَةَ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ وَلَا تُطِعۡ مَنۡ أَغۡفَلۡنَا قَلۡبَهُۥ عَن ذِكۡرِنَا وَٱتَّبَعَ هَوَىٰهُ وَكَانَ أَمۡرُهُۥ فُرُطٗا٢٨﴾[الكهف: ۲۸].
«با کسانی باش که صبحگاهان و شامگاهان خدای خود را میپرستند و به فریاد میخوانند (و تنها) رضای او را میطلبند؛ و چشمانت برای جستن زینت حیات دنیوی از ایشان برنگردد؛ و از کسی فرمان مبر که دل او را از یاد خود غافل ساختهایم و او به دنبال آرزوی خود روان گشته (و پیوسته فرمان الله را ترک گفته) و کار و بارش, زیاده¬روی و تبهکاری بوده است!..
صحابه شدر توصیف رسول خدا ج میگویند: که آن حضرت ج در خیر و نیکی از همه بهتر بود و این حالت در رمضان و هنگام ملاقات با جبرئیل ÷افزایش مییافت.
پدر و مادرم فدای ایشان که با وجود برخورداری از تمام خوبیها باز هم از دیدار همنشین خوب که همان جبرئیل بود، بهره میگرفت. بنابراین، باید چگونه باشیم؟.
باز هم مسأله همینجا تمام نمیشود؛ بلکه گزینش دوستان خوب باعث میشود تا زمانی که در تنهایی به انجام معصیت وسوسه میشوی، دوستان خوبت را به یاد بیاوری و از این که آنها از کردهی بدت باخبر شوند، احساس شرم کنی. حتی اگر مرتکب معصیت شوی، هنگام ملاقات دوستان خوبت به خود میآیی و خودت را سرزنش میکنی و با خود میگویی: من کجا و اینها کجا؟.
این موضع هنوز تمام نمیشود و همچنان ادامه دارد؛ چنانکه در روز قیامت هر شخصی از برادر و پدر و مادرش میگریزد. در آن روز وحشتناک تمام نسبتها گسسته میشود و همهی روابط از هم میگسلد و دوستان بد از یکدیگر اظهار بیزاری میکنند:
﴿وَيَوۡمَ يَعَضُّ ٱلظَّالِمُ عَلَىٰ يَدَيۡهِ يَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي ٱتَّخَذۡتُ مَعَ ٱلرَّسُولِ سَبِيلٗا٢٧ يَٰوَيۡلَتَىٰ لَيۡتَنِي لَمۡ أَتَّخِذۡ فُلَانًا خَلِيلٗا٢٨﴾[الفرقان: ۲٧-۲۸].
«و در آن روز ستمکار هردو دست خویش را (از شدت حسرت و ندامت) به دندان میگزد و میگوید:ای کاش! با رسول خدا راه (بهشت) را برمیگزیدم (و با قافلهی پیامبران به سوی خوشبختی جاویدان و رضای الله حرکت میکردم).ای کاش من فلانی را به دوستی نمیگرفتم».
﴿إِذۡ تَبَرَّأَ ٱلَّذِينَ ٱتُّبِعُواْ مِنَ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُواْ وَرَأَوُاْ ٱلۡعَذَابَ وَتَقَطَّعَتۡ بِهِمُ ٱلۡأَسۡبَابُ١٦٦﴾[البقرة: ۱۶۶].
@هنگامی که پیشوایان از پیروانشان، اظهار بیزاری کنند و عذاب الله را ببینند و تمام وسایل نجات بریده شود (و دستشان، از همه¬جا کوتاه گردد)!.
البته در صورتی که دوستان خوبی انتخاب کنی، شاید در روز قیامت از آن دست انسانهایی باشی که خدای متعال در بارهی آنها میفرماید:
﴿ٱلۡأَخِلَّآءُ يَوۡمَئِذِۢ بَعۡضُهُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوٌّ إِلَّا ٱلۡمُتَّقِينَ٦٧﴾[الزخرف: ۶٧].
«دوستان در آن روز دشمنان یکدیگر خواهند شد، مگر پرهیزگاران».
همچنین با انتخاب و گزینش دوستان خوب امید است در زمرهی کسانی قرار بگیری که رسول خدا ج در بارهی آنان فرموده است:
«سَبْعَةٌ يُظِلُّهُمُ اللَّهُ فِي ظِلِّهِ، يَوْمَ لاَ ظِلَّ إِلَّا ظِلُّهُ... وَرَجُلاَنِ تَحَابَّا فِي اللَّهِ اجْتَمَعَا عَلَيْهِ وَتَفَرَّقَا عَلَيْهِ». یعنی: «خدای متعال هفت گروه را در سایهی خود جای میدهد در آن روز که غیر از سایهی الهی سایهی دیگری نیست... (از جملهی آنها) دو نفری هستند که به خاطر خدا با هم محبت میکنند؛ براساس این محبت گرد میآیند و براساس همین محبت از یکدیگر جدا میشوند».
این بشارت هم شامل مردان و هم شامل زنانی میشود که از این ویژگی برخوردارند.