پرسش و پاسخ درباره‌ عاشورای حسینی

مقدمه

مقدمه

بسم الله الرحمن الرحيم

شکر و سپاس برای خداوند جهانیان و سلام و درود بر سرور پیامبران، حضرت محمد ج و بر خاندان پاک و مطهرش.

آنچه پیش روی دارید، متنی است زیبا و دلنشین، حاوی گفته‌های کوتاهی که من تنها به عنوان گردآورندای آن را از مهمترین کتاب‌ها و منابع نقل و جمع‌آوری کرده‌ام. کسی که دوستدار حقیقت است در قضاوت عجله نمی‌کند، به درستی حقیقت باارزش است و هر انسان عاقلی به دنبال آن است، هرکس در جستجوی حقیقت به سختی می‌افتد، پس از دست‌یافتن به آن به آسایش و راحتی می‌رسد و لذت آن را درک می‌کند.

آری، چنین است؛ حرکت و تلاش در راه جستجو و یافتن حقیقت سخت و دشوار است، اما چاره‌ای جز آن نیست، پیشوایان دینی بسیار تلاش کرده‌اند و وقتشان را برای بیان آداب و دستورهای دینی و کشف حقیقتِ آن به کار برده‌اند، تا جایی که سرور جوانان اهل بهشت حسینس جان و روحش را در راه پیروزی این دین و بیان آداب اسلام و حقیقتِ آن فدا کرد، ما نیز وظیفه داریم که در بیان حقایق و جستجوی آن‌ها تلاش کنیم.

این نوشته‌ها سؤال‌ و جواب‌های کوتاهی است در مورد روزهای عاشورا، و همچنین در مورد برخی مسائل مهم دیگر، مانند عزاداری، زیارت قبر و بردباری در هنگام رویارویی با مشکلات؛ زیرا انسان مؤمن کسی است که وقتی با سختی‌ها روبرو می‌شود, صبور و بردبار باشد؛ - همانطور که در قرآن آمده،- آیه: ﴿إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّآ إِلَيۡهِ رَٰجِعُونَ ١٥٦«ما از آنِ الله هستیم و به سوی الله باز می‌گردیم».[بقره: ۱۵۶] بر زبان بیاورد.

پاسخ به این سؤال‌ها نیز از روایت‌هایی صحیح و مستند از پیشوایان دینی و دانشمندان از میان پیشینیان و بزرگان پس از آن‌ها آورده شده است, که بسیار مختصر آن را بیان کرده‌ام.

به خاطر بزرگی و مقام ویژۀ امامان و نیز برای خودداری از تقلید کورکورانه‌ای که باعث تضعیف ما شده و قرن‌ها در گمراهی‌های ناشی از آن زندگی کرده‌ایم و از این و آن تقلید محض کرده‌ایم، گویی که اصلاً خود عقل نداشته‌ایم, از آن‌ها روایاتی آورده‌ایم. با وجود آن که دین به علم و تلاش و کوشش دعوت می‌کند، مذهب امامی نیز به تلاش دعوت می‌کند و راه تلاش و زحمت، همیشه برای همگان باز است؛ اما ترس عجیبی در این میان هست که مانع تلاش روشن‌فکران می‌شود، چه برسد به مردم عادی، و ما جز تقلید و پیروی از مراجع راه دیگری نداریم... و اینک این شما و این پرتوهایی از سخنان امامان شیعۀ اثنی عشری.

در پایان مرا از دعای خیر خود بی‌نصیب نگردانید.