توضیحاتی در باب اصول ایمان و ویژگی های مؤمنان

مقدمه

مقدمه

إن الحمدَ لله نحمدُه ونستعينُه ونستغفره، ونعوذ بالله من شرور أنفسنا ومن سيئات أعمالنا، من يهده اللهُ فلا مُضل له، ومن يُضلل فلا هادي له وأشهد أن لا إله إلا الله وحده لا شريك له، وأشهد أن محمداً عبده ورسوله.

﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِۦ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسۡلِمُونَ١٠٢[آل عمران: ۱۰۲].

﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ ٱتَّقُواْ رَبَّكُمُ ٱلَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفۡسٖ وَٰحِدَةٖ وَخَلَقَ مِنۡهَا زَوۡجَهَا وَبَثَّ مِنۡهُمَا رِجَالٗا كَثِيرٗا وَنِسَآءٗۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ ٱلَّذِي تَسَآءَلُونَ بِهِۦ وَٱلۡأَرۡحَامَۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلَيۡكُمۡ رَقِيبٗا١[النساء: ۱].

﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَقُولُواْ قَوۡلٗا سَدِيدٗا٧٠ يُصۡلِحۡ لَكُمۡ أَعۡمَٰلَكُمۡ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡۗ وَمَن يُطِعِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ فَقَدۡ فَازَ فَوۡزًا عَظِيمًا٧١[الأحزاب: ٧۰-٧۱].

أما بعد: فإن أصدق الحدیث کتاب الله، وخیر الهدي هدي محمد صلی الله علیه وسلم، وشر الأمور محدثاتها، وکل محدثة بدعة، وکل بدعة ضلالة، وکل ضلالة فی النار. و بعد:

ایمان بزرگ‌ترین نعمتی است که خداوند متعال به بندگان مؤمنش عنایت فرموده است. این ایمـان، همان نوری است که خداوند متعـال در قلب بندهء مؤمن قـرار مـی‌‌‌دهد و قلب مؤمن را با محبت به خداوند و تعلق و (احساس) وابستگی به او پُر می‌‌‌کند. در این صورت بنده‌ی مؤمن به درجه‌ی بالایی می‌‌‌رسد که در آن از تعلق و وابستگی به این دنیای فانی و فریبنده رهایی می‌‌‌یابد و توجهش معطوف به نعمت‌‌‌هایی می‌‌‌شود که خداوند متعال برای بندگان مؤمن خود آماده کرده است.

در ایمان به خداوند متعال است که انسان به زندگی پاک و حقیقی نائل می‌‌‌شود و به سعادت دنیا و آخرت می‌‌‌رسد. هیچ راهی برای رسیدن به سعادت دنیا و آخرت جز راه ایمان وجود ندارد و این راهِ اهل بهشت، بوستانِ پیروزمندان، برچسب قلوب، پاکی درون و نور صورت‌‌‌های آنان است و شاعر چه زیبا می‌‌‌سراید:

غلام همّت آنم که زیر چرخ کبود
زِ هرچه رنگ تعلق پذیرد آزادست

ایمان نعمتی است که نعمت دیگری با آن برابری نمی‌‌‌کند زیرا بنده را به پروردگارش نزدیک می‌‌‌گرداند و رضایت‌‌‌مندی خداوند متعال و کالای ارزشمند بهشت را در پی دارد. پس خوش به حال کسی که راه ایمان را طی می‌‌‌کند و تا زمانی که خداوند متعال را ملاقات می‌‌‌کند، به آن التزام دارد.