ویژگیهاى دعوت محمد بن عبدالوهاب

دعوت به توحید:

قطعاً اساس دعوت شیخ را توحید با اقسام سه‌گانه ذیل تشکیل می‌داد:

۱- توحید ربوبیت: یعنی یگانه دانستن خداوند در افعالش مانند آفرینش، تدبیر و مالکیت.

۲- توحید الوهیت: یعنی یگانه دانستن خداوند در پرستش و بندگی مانند دعا، نذر، توکل و قربانی کردن.

۳- توحید اسماء و صفات: یعنی یگانه دانستن پروردگار در نام‌ها و صفاتی که خود را با آن‌ها وصف کرده است.

شیخ بیش از هر چیری به توحید ربوبیبت اهمیت می‌داد و آن را به بهترین نحو بیان می‌کرد. چنان‌که در اصول ثلاثه می‌گوید: باید دانست که آیین حنیف ابراهیم÷ یعنی این‌که، خدای یگانه را مخلصانه بپرستی، چون خداوند همه انسان‌ها را به بندگی خود دستور داده و بخاطر آن آفریده است و در این باره می‌فرماید: ﴿وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ٥٦﴾ [الذاريات: ۵۶] «من جن و انس را نیافریدم مگر این‌که مرا بپرستند.» و یعبدون به معنای «یوحدون» است. یعنی: «مرا یگانه و یکتا بدانند.» و بزرگترین عملی که خداوند بدان امر فرموده، توحید است که عبارت از یگانه‌پرستی می‌باشد و بزرگترین گناهی که از آن نهی فرموده، شرک است. شرک یعنی‌ جز او را خواندن و پرستش کردن. چنانکه می‌فرماید: ﴿۞وَٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَلَا تُشۡرِكُواْ بِهِۦ شَيۡ‍ٔٗا﴾ [النساء: ۳۶] «و خداوند را بپرستید و چیزی را با او شریک نسازید».

اساس دعوت شیخ همواره در تمام تألیفات، نوشته‌ها و نامه‌هایش بر این مبنا است که مردم را به تحقق توحید، تصفیه عقیده و اخلاص در عبادت که پیامبران بخاطر آن مبعوث شده‌اند، فرا می‌خواند‎؛ پس او به بیان حقیقت توحید و مقتضای لا إله إلا الله به مفهوم گرایش به حق و گریز از باطل می‌پرداخت.

شیخ/ کتاب توحید را با ابواب زیر آغاز نموده است:

۱- فضیلت توحید و آنچه که گناهان را می‌زداید.

۲- کسی که توحید را تحقق بخشد، بدون محاسبه وارد بهشت می‌شود.

۳- فراخواندن به این‌که گواهی بدهیم که معبودی راستین جز خدا نیست.