آفرینش انسان از نطفه‌ی خارج‌شده بین استخوان پشت و دنده‌ها
﴿فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ مِمَّ خُلِقَ٥ خُلِقَ مِن مَّآءٖ دَافِقٖ٦ يَخۡرُجُ مِنۢ بَيۡنِ ٱلصُّلۡبِ وَٱلتَّرَآئِبِ٧﴾ [الطارق: ۵-۷].
«انسان باید بنگرد و دقت کند که از چه چیز آفریده شده است؟! او از آّب جهنده‌ی ناچیزی آفریده شده است. (و پس از رشد کامل در رحم) از میان پشت و استخوان‌های سینه (ی مادر می‌گذرد و) بیرون می‌آید».
در مرحله‌ی رویانی، اندام‌های تناسلی مرد و زن یعنی بیضه [۵۳] و تخمدان [۵۴] رشد خود را در نزدیکی کلیه، بین ستون فقرات و دنده‌ی یازدهم و دوازدهم شروع می‌کنند. سپس پایین می‌آیند، غدد جنسی زن (تخمدان) در لگن خاصره متوقف می‌شوند، در حالی که غدد جنسی مرد (بیضه‌ها) تا قبل از تولد به پایین‌آمدن خود ادامه می‌دهند، تا این که از طریق کشاله‌ی رانی به کیسه‌ی بیضه برسند.
حتی در دوران بلوغ بعد از پایین‌آمدن اندام‌های تناسلی، این اندام‌ها ذخیره‌ی عصبی و خونی خود را از آئورت شکمی [۵۵] دریافت می‌کنند که در ناحیه‌ی بین استخوان پشت (ستون فقرات) و دنده‌ها قرار دارد. حتی رگ‌های لنفاوی و سیاه‌رگ وریدی نیز به همین ناحیه برمی‌گردند.
[۵۳] Testicles [۵۴] Ovaries [۵۵] Abdominal Aorta