بیان بخشی از منهیاتی که در قرآن و سنّت آمده است

خداوند متعال و فرستاده وی پیامبر اکرمصما را از کارهای بسیاری نهی کرده‌اند که بر این نهی و خودداری مصلحت‌های بزرگ و فایده‌های کثیر و منع مفسده‌های زیاد و بدسگالی‌های بزرگ مترتب است و قسمتی از این منهیات حرام و قسمتی مکروه است و برای شخص مسلمان بهتر است که از همه آن‌ها پرهیز کند همچنانکه پیامبرصمی‌فرمایند: «ما نهيتکم عنه فاجتنبوه»یعنی: «از آنچه که شما را از آن نهی می‌کنم خودداری کنید».

مسلمان واقعی بر دوری کردن از منهیات خواه حرام و خواه مکروه اشتیاق می‌ورزد و کارهای انسان‌های سست ایمان را انجام نمی‌دهد همان‌هایی که به انجام دادن مکروهات اهمیتی نمی‌دهند هر چند که علم هم دارند که تساهل در مکروهات منجر به وقوع محرمات می‌شود. چونکه مکروهات حامی و پشتیبان محرمات هستند کسی که در آن‌ها آزادانه عمل کند ممکن است که در محرّمات خداوند نیز آزادانه عمل کند. علاوه بر این دوری از مکروهات اگر به خاطر خداوند باشد برای شخص مسلمان، ثواب دارد و جدای از این در این‌جا تمییزی بین نهی مکروهی و نهی تحریمی حاصل نمی‌شود. پس تمییز بین آن‌ها نیاز به علم دارد. بنابراین بیشتر منهیاتی که در کتاب می‌آید از باب تحریم و حرمت است نه کراهیت. قسمتی را از این منهیات شرعی بر خواننده گرامی برمی‌شماریم.