در مورد عقیده

از شرک به طور عام، چه شرک اکبر باشد، چه شرک اصغر یاخفی فرقی نمی‌کند، نهی شده است.

نهی از رفت و آمد پیش فالگیر و پیشگو و تصدیق ایشان، و همچنین از ذبح (کشتن حیوان به صورت نذر یا قربانی) برای غیر خدا و نیز از نسبت دادن سخن به خدا و رسول بدون علم، نهی شده است.از حکم کردن و استیناف خواستن به غیر از شرع خداوند، نهی شده است. از آویختن تعویذ (مهره و طلسمی که برای دفع چشم زخم به گردن اطفال می‌آویزند) و نیز از مهره‌های شیشه‌ای که بخاطر دفع چشم شوری به گردن می‌آویزند از تولّه یعنی سحری که برای جدا کردن دو نفر یا جمع بین آن‌ها انجام می‌دهند، نهی شده است و نهی از سحر به طور عام است و از فالگیری و پیشگویی، و از اعتقاد به تأثیرگذاری ستارگان در حوادث و سرنوشت انسان‌ها و نهی از اعتقاد به ذی نفع بودن بعضی از اشیاء که خداوند این‌ها را برای آن نفع خلق نکرده است.

از فکر کردن در مورد ذات خداوند نهی شده، بلکه باید در مورد خلقت‌های وی فکر کرد. جایز نیست که انسان بمیرد و حسن ظن نسبت به خداوند متعال نداشته باشد. از حکم به جهنمی دادن کسی که اهل دین است و از تکفیر شخص مسلمان بدون دلیل شرعی نهی شده است و نهی شده از اینکه خداوند را به خاطر امور دنیوی قسم دهید و از درخواست و قسم دادن خداوند (در غیر امور دنیوی) ممانعتی نیست، به شرط اینکه گناه نباشد واین بخاطر تعظیم خداوند است.

از دشنام دادن به روزگار چون خداوند متعال آنرا خلق کرده نهی شده، و از بد یمنی که همان بد بینی می‌باشد و از مسافرت به سرزمین‌های مشرکان و از همنشینی و همسایگی با کفّار و از ولایت کافران یهودی و مسیحی و غیر آن‌ها، که با خداوند دشمنی دارند، بر مؤمنین نهی شده است و از اینکه کفار را به عنوان محارم و ملازم گرفتن که در این صورت برای مشورت کردن و محبّت ورزیدن نزدیک‌تر می‌شوند و از اینکه اعمال نیک را با کارهایی از جمله قصد ریا و فریب‌کاری و قصدنام آوری و منّت نهادن باطل کردن و از مسافرت به هر آرامگاهی به قصد عبادت بجز مسجدهای سه‌گانه ؛مسجد الحرام، مسجد النبی و مسجدالاقصی و از ساختن گنبد و بارگاه بر قبرها و به عنوان مسجد از آن استفاده کردن نهی شده است نیز گذاشتن چراغ و شمع بر قبرها درست نیست. دشنام صحابه و فکر کردن در مورد فتنه‌هایی که بین آن‌ها ایجاد شده درست نیست و همچنین از فرو رفتن و تفکر در مورد سرنوشت و از بحث و جدال و مناقشه در قرآن بدون علم و آگاهی نهی شده است. و ازهمنشینی با کسانی که در قرآن به دنبال چیزهای باطل و بیهوده می‌گردند نهی شده است.

عیادت مریض‌های قدریه و بدعت گران مشابهشان درست نیست و همچنین حاضر شدن بر جنازه مرده‌های آن‌ها و شرکت در عزایشان درست نیست. مطالعه کتب کافران و بدعتگران جز برای ردّ آن‌ها درست نیست. دشنام دادن به خدایان کافران موقعی که منجر به دشنام خداوند بشود، درست نیست و پیروی از راه‌های مختلف و تفرقه در دین نهی شده است و یا اینکه آیات خداوند را به سخره بگیریم جایز نمی‌باشد و حلال کردنِ حرامِ خداوند و حرام کردنِ حلالِ خداوند و خم شدن و سجده به خاطر غیرخدا و نشستن بامنافقان یا فاسقان بخاطر آشنایی و صمیمی شدن با آن‌ها جایز نیست. و جدایی با جماعتی که موافق حق هستند درست نیست. خود را به صورت یهودی یا مسیحی یا زرتشتی و یا کفار درآوردن به طور عام درست نیست. از اینکه قبل از کفار سلام کنیم و از تصدیق و تکذیب اهل کتاب در مورد آنچه که در مورد کتاب‌هایشان می‌‌گویند و ما صحت و سقم آنرا نمی‌دانیم نهی شده است.

و در مورد یک امر شرعی (به قصد یادگیری علم و استفاده کردن) از اهل کتاب فتوا خواستن درست نیست. و قسم خوردن به جان فرزندان و حکام ظالم و خدایان دروغین و همچنین قسم به جان اجداد و قسم به راستی و درستی جایز نیست و از گفتن ماشاءالله و انجام دادن طبق خواسته خودنهی شده است و درست نیست که برده به صاحب خود بگوید که تو ربّ من یا مولای من و سرور من هستی و نیز از اینکه مالک برده‌ها به آن‌ها بگوید که عبد من یا کنیز من یا غلام من، نهی شده است و از گفتن روزگار و نفرین کردن همدیگر با کلماتی همچون لعنت خدا، غضب خدا یا آتش خدا، نهی شده است.