مقدمۀ کتابچه
بسم الله الرحمن الرحیم
ستایش فقط از آن الله است و درود و سلام بر کسی باد که پیامبری پس از او نیست.
اما بعد:
ازدواج شرعی یکی از سنت‌های پیامبران و از جمله ضرورت‌های بقای انسان‌ها است که بوسیلۀ آن پاکدامنی و نیکوکاری و حفظ اصل و نسب به دست می‌آید.
پیامبر ج در حدیث صحیح می‌فرماید: «لَكِنِّي أَصُومُ وَأُفْطِرُ، وَأُصَلِّي وَأَرْقُدُ، وَأَتَزَوَّجُ النِّسَاءَ، فَمَنْ رَغِبَ عَنْ سُنَّتِي فَلَيْسَ مِنِّي»[١] یعنی: اما من روزه گرفته و افطار می‌کنم، نماز خوانده و می‌خوابم و با زنان ازدواج می‌کنم، بنابراین هر کس از روش من رویگردان شد از من نیست.
و نکاح، ازدواج نامیده نمی‌شود مگر اینکه از راه شرعی باشد و الله ـ سبحانه ـ این ازدواج را مشروع نموده تا تنها راه ارتباط میان مرد و زن باشد و هر ارتباطی که خارج از چارچوب ازدواج شرعی ـ با ارکان و شروط آن ـ میان مرد و زن صورت گیرد ارتباطی حرام است که اسلام به شدت با آن مبارزه می‌کند.
با این وجود، هر از چندی به مباح شدن انواعی از ازدواج که خارج از چارچوب ازدواج شرعی است دعوت سر داده می‌شود، که از جملۀ آن‌ها فراخوانی است که برخی، در این روزها به حلال بودن ازدواج متعه و ضرورت انجام آن در وقت حاضر سر می‌دهند.
ازدواج متعه اگر چه در زمان جاهلیت و ابتدای بعثت مباح بوده است، مانند مباح بودن ربا و مشروب و نماز خواندن به سوی غیر کعبه، اما پس از آن، رسول الله ج ازدواج متعه را به صورت همیشگی و تا روز قیامت حرام اعلام نمود.
و این کتابچه، ردی آرام، همراه با دلیل‌های شرعی و منطقی بر ادعاهای کسانی است که ازدواج متعه را روا می‌دانند، و سستی دلیل‌هایشان و کجی مقصدشان و کوتاهی حجتشان را آشکار می‌سازد. بلکه دلیلشان را حجتی علیه خودشان می‌گرداند، زیرا تنها دلیل آن‌ها در این زمینه حدیث ابن‌عباس ب می‌باشد که نیمی از حدیث را گرفته و نیم دیگر را رها می‌کنند، چنانکه قولی را گرفته و دیگر اقوال را رها می‌کنند ﴿أَفَتُؤۡمِنُونَ بِبَعۡضِ ٱلۡكِتَٰبِ وَتَكۡفُرُونَ بِبَعۡضٖۚ فَمَا جَزَآءُ مَن يَفۡعَلُ ذَٰلِكَ مِنكُمۡ إِلَّا خِزۡيٞ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ يُرَدُّونَ إِلَىٰٓ أَشَدِّ ٱلۡعَذَابِ﴾ [البقرة: ٨٥] «چرا پارهاى از [احكام] كتاب [خدا] را مىپذيريد و برخى ديگر را انكار مىكنيد؟ سزاى هركس از شما كه چنين كند، جز رسوايى در زندگى دنيا نيست و روز رستاخيز هم به سختترين عذاب بازبرده خواهند شد؛ و خدا از آنچه مىكنيد غافل نيست».
چرا که خود ابن عباس ب به صراحت بیان می‌کند که ازدواج متعه حرام گشته است، مانند حرمت خودمرده، خون و گوشت خوک، و اینکه ابن عباس بشری است که اشتباه می‌کند و پیش از او قرآن کریم متعه را تحریم کرده است، چنانچه خداوند متعال می‌فرماید: ﴿إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ٣٠ فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ﴾ [المعارج: ٣٠- ٣١] «مگر در برابر همسرانشان يا کنیزانی كه در اختيارشان قرار گرفته است، كه [در اين صورت] مورد ملامت نخواهند بود؛ و آنان كه فراتر از اين را بخواهند، تجاوزگرند».
بنابراین قرآن و سنت و اجماع مسلمانان بیانگر حرام بودن ازدواج متعه است. از الله می‌خواهیم که گام‌هایمان را استوار بگرداند و ما را از کسانی قرار دهد که سخن را شنیده و به نیکوترین آن‌ها عمل می‌کند.
***
[١]- متفق علیه. به روایت انس بن مالک س.