استاد علی طنطاوی/در یک نگاه
اسم ایشان علی، مصطفی طنطاوی می‌باشد، پدرش مقام افتا را به عهده داشت، استاد طنطاوی در سال ۱۳۲٧ هجری در شهر دمشق به دنیا آمد و از محضر علمایی چون شیخ ابوالخیر میدانی و شیخ صالح تونسی و دیگر علمای دمشق کسب علم نمود و سپس وارد مدرسۀ رسمی شد. وی از دانشگاه سوریه در رشتۀ حقوق فارغ‌التحصیل شد و به مدت کمتر از یکسال در دارالعلوم مصر بسر برد، مدتی هم مشغول کار مطبوعات و تدریس زبان و ادبیات عرب در عراق و لبنان و مصر بود، در سال ۱٩۴۰ به مقام قضاوت رسید اما این کار مانع تدریس و تألیف ایشان نشد، وی مشاور دیوان عالی دمشق بود، ولی پس از اتفاقات و رویدادهایی که در سوریه رخ داد به سرزمین مقدّس حجاز سفر کرد و به استادی یکی از دانشکده‌های مکّۀ مکرّمه درآمد. و پس از آن وارد صدا و سیما شد و با توجه به علم سرشار و ادبیات بالایی که از آن برخوردار بود، در رادیو و تلویزیون سعودی به سخنرانی و پاسخ پرسش‌های مردم پرداخت.
استاد علی طنطاوی/به حقیقت یکی از نویسندگان و مؤلفان بسیار بزرگ جهان عرب در عصر حاضر می‌باشد که آثار و تألیفاتش در برگیرندۀ کلیۀ محاسن قدیم و جدید بوده و از فصاحت و بلاغت بسیار والایی برخوردار می‌باشند. ایشان همچنین یکی از ارادتمندان و دوستان صمیمی امام سید ابوالحسن علی حسن ندوی/بوده و به هند نیز سفر نموده است، از جمله آثار فراوان ایشان کتاب «ابوبکر الصدیق» و «عمربن الخطاب» و «رجال في التاریخ» و «قصص من التاریخ» را می‌توان نام برد [۱].
[۱] مطالب فوق از کتاب «مختارات من أدب العرب»، تألیف امام ابوالحسن ندوی/با تعلیق استاد عبدالحفیظ بلیاوی، دارابن کثیر دمشق، پاورقی ص: ۱٧۲، ترجمه و اقتباس شده است ـ مترجم.