پیامبر اکرم از اینکه امتش مانند یهود و نصاری گردد، هشدار داده است

در صحیحین (مسلم و بخاری) از ابی هریرة روایت است که پیامبر اکرم فرمود: «قَاتَلَ اللَّهُ الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى اتَّخَذُوا قُبُورَ أَنْبِيَائِهِمْ مَسَاجِدَ». و في روایة لمسلم: «لعن اللَّهُ الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى اتَّخَذُوا قُبُورَ أَنْبِيَائِهِمْ مَسَاجِدَ». «خداوند یهود و نصاری را نابود کند که قبر پیامبران خود را محل سجده قرار داده‌اند». و در روایت مسلم آمده که: «خدا یهود و نصاری را لعنت کند که قبر پیامبران خود را سجده گاه قرار داده‌اند».

و همچنین در صحیحین از ام المؤمنین عایشه و ابن عباس روایت است که: «لمَّا نَزَلَ بِرَسُولِ اللَّهصطَفِقَ يَطْرَح خَمِيصَة لَهُ عَلَى وَجْهه, فَإِذَا اِغْتَمَّ كَشَفَهَا عَنْ وَجْهه فَقَالَ: لَعْنَة اللَّه عَلَى الْيَهُود وَالنَّصَارَى, اِتَّخَذُوا قُبُور أَنْبِيَائِهِمْ مَسَاجِد يُحَذِّر مِثْل مَا صَنَعُوا». «پیامبر اکرمصدر مرض الوفاتش هر بار که احساس شدت درد می‌کرد با تکه پارچه‌ایی صورت مبارکش را می‌پوشاند اما به محض اینکه مقداری آرام می‌شد، فوراً پارچه را بر می‌داشت و در همان حالت می‌فرمود خدا یهود و نصاری را لعنت کند که قبر پیامبران خود را محل سجده قرار داده‌اند». پیامبر به وسیله این جملات به امت خود از ارتکاب چنین عملی هشدار می‌داد.

و دوباره در صحیحین از ام المؤمنین عایشه روایت است که فرمود: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِصفِي مَرَضِهِ الَّذِي لَمْ يَقُمْ مِنْهُ: لَعَنَ اللَّهُ الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى اتَّخَذُوا قُبُورَ أَنْبِيَائِهِمْ مَسَاجِدَ. قَالَتْ: وَلَوْلا ذَلِكَ أُبْرِزَ قَبْرُهُ غَيْرَ أَنَّهُ خُشِيَ أَنْ يُتَّخَذَ مَسْجِداً». «پیامبر اکرمصدر همان مریضی آخر که از آن بر نخواست فرمود: خداوند یهود و نصاری را لعنت کند که قبر پیامبران خود را محل سجده قرار دادند، و اگر پیامبر چنین نمی‌فرمود، قبرش را بلند می‌کردیم اما ترس از این بود که مبادا سجده‌گاه مردم قرار بگیرد».

در صحیح مسلم از جندب بن عبدالله روایت است که فرمود: «سَمِعت النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَبْلَ مَوْتِهِ بِخَمْسٍ، يَقُولُ : قَدْ كَانَ لِي مِنْكُمْ إِخْوَةٌ وأَصْدِقَاءُ وَإِنِّي أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ أَنْ يَكُونَ لِي مِنْكُمْ خَلِيلٌ، وَلَوْ كُنْتُ مُتَّخِذًا خَلِيلا مِنْ أُمَّتِي لاتَّخَذْتُ أَبَا بَكْرٍ خَلِيلا، وَإِنَّ رَبِّي عَزَّ وَجَلَّ قَدِ اتَّخَذَنِي خَلِيلا كَمَا اتَّخَذَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلا، أَلا وَإِنَّ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ كَانُوا يَتَّخِذُونَ قُبُورَ أَنْبِيَائِهِمْ وَصَالِحِيهِمْ مَسَاجِدَ فَلا تَتَّخِذُوا الْقُبُورَ مَسَاجِدَ فَإِنِّي أَنْهَاكُمْ، عَنْ ذَلِكَ». «من از اینکه در میان شما خلیلی [۴]انتخاب کنم برائت خود را به نزد خدا اعلام می‌کنم خداوند مرا به عنوان خلیل خود انتخاب فرموده و اگر قرار بود در میان امتم کسی را به عنوان خلیل انتخاب کنم، ابوبکر را انتخاب می‌کردم، آگاه باشید امتهای قبل از شما قبر پیامبران خود را به محل نماز تبدیل کرده بودند، بیدار باشید شما قبرها را سجده گاه قرار ندهید من شما را از چنین کاری باز می‌دارم».

و همچنین در صحیح مسلم از ابو مرثد غنوی روایت است که پیامبر فرمود: «لاتجلسوا على القبور ولا تصلوا إليها». «روی قبر ننشینید و به سوی ان نماز نخوانید».

از ابوسعید خدری نیز روایت است که می‌فرماید: پیامبر اکرمصفرمود: «الْأَرْضُ كُلُّهَا مَسْجِدٌ إلَّا الْمَقْبَرَةَ وَالْحَمَّامَ». «همه جای سرزمین محل سجده است جز گورستان و حمام» [۵].

در صحیحین از ام المؤمنین عایشه روایت است که فرمود: «لمّا اشتکی النبیصذکر له بعض نسائه آن‌ها رأت کنیة بأرض الحبشة یقال له: ماریة وکانت أم سلمة وأم حبیبة أتیا أرض الحبشة فکرتا من حسنها وتصاویرها فیها فرفع رأسه فقال: أولئك إذا مات فیهم الرجل الصالح بنوا علی قبره مسجداً وصوّروا فیه تلك الصّور اولئك شرار الخلق عندالله».

«وقتی پیامبر اکرمصمریض شد همسرش ماریه کنیسه‌ایی را که در سرزمین حبشه دیده بود برایش تعریف می‌کرد، ام سلمه و ام حبیبه (که در وقت هجرت) به حبشه رفته بودند از زیبائیها و تصاویر داخل آن گفتند، پیامبر اکرم سرش را بلند کرد و فرمود: آن قوم (نصاری) اگر مرد صالحی در میان آن‌ها بمیرد بر قبرش مسجدی ساخته و آن تصاویر را داخل آن می‌برند آنان بدترین مخلوق نزد خدایند».

ابن عباسبمی‌فرماید: «لَعَنَ رَسُولُ اللَّهِ زُوَّارَاتِ الْقُبُورِ وَالْمُتَّخِذِينَ عَلَيْهَا الْمَسَاجِدَ وَالسُّرُجَ» [۶].

«پیامبر خدا زنان زیارت کننده قبر را لعنت کرده و همچنین بر کسانی که بر روی قبر، مسجد ساخته و آن را چراغانی می‌کنند لعنت فرستاده است».

امام مالک در موطأ از پیامبر اکرمصنقل کرده که فرمود: «اللهم لا تجعل قبری وثنا یعبد». «پروردگارا قبر مرا بتی قرار نده که پرستش شود».

و همچنین در سنن ابی داود نیز آمده که پیامبر فرمود: «لاَ تَتَّخِذُوا قَبْرِى عِيداً وَلاَ تَجْعَلُوا بُيُوتَكُمْ قُبُوراً». «قبر مرا محل رفت و آمد قرار ندهید و منازل خود را به گورستان تبدیل نکنید». (پس عبادت در گورستان حرام و نامشروع است) اما عبادت در مساجد مانند: نماز، تلاوت قرآن، دعا و غیره (امری مشروع و دستور خدا است این آیات قرآن را ببینید که همگی آن‌ها انسان را به عبادت در مساجد تشویق می‌کنند).

﴿وَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّن مَّنَعَ مَسَٰجِدَ ٱللَّهِ أَن يُذۡكَرَ فِيهَا ٱسۡمُهُۥ وَسَعَىٰ فِي خَرَابِهَآ﴾[البقرة: ۱۱۴]. «چه کسی ظالمتر از آن کسی است که (مردم را) از ذکر و یاد خدا در مساجد منع کرده و در ویرانی مسجد تلاش می‌کند؟».

﴿إِنَّمَا يَعۡمُرُ مَسَٰجِدَ ٱللَّهِ مَنۡ ءَامَنَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَأَقَامَ ٱلصَّلَوٰةَ﴾[التوبة: ۱۸]. «کسانی مساجد را آباد می‌کنند که به خدا و روز قیامت ایمان داشته و نماز را برپای می‌دارند».

﴿قُلۡ أَمَرَ رَبِّي بِٱلۡقِسۡطِۖ وَأَقِيمُواْ وُجُوهَكُمۡ عِندَ كُلِّ مَسۡجِدٖ﴾[الأعراف: ۲۹]. «بگو پروردگارم به عدالت دستور داده و امر فرموده که در هر مسجدی عبادت خود را برای خدا خالص کنید».

﴿وَأَنَّ ٱلۡمَسَٰجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدۡعُواْ مَعَ ٱللَّهِ أَحَدٗا ١٨﴾[الجن: ۱۸]. «مساجد متعلق به خدایند پس همراه خدا کسی دیگر را نخوانید».

﴿فِي بُيُوتٍ أَذِنَ ٱللَّهُ أَن تُرۡفَعَ وَيُذۡكَرَ فِيهَا ٱسۡمُهُۥ﴾[النور: ۳۶]. «در خانه‌هایی که خدا اجازه داده بر پا گشته و در آن‌ها ذکر و یاد خدا گردد».

﴿وَلَا تُبَٰشِرُوهُنَّ وَأَنتُمۡ عَٰكِفُونَ فِي ٱلۡمَسَٰجِدِ﴾[البقرة: ۱۸۷]. «در حالی که در مساجد مشغول اعتکاف هستید با همسران خود مقاربت نکنید».

در صحیحین آمده که پیامبر اکرمصفرمود: «صلاة الرجل فی الـمسجد تفضل علی صلاته فی بیته وسوقه بخمس وعشرین درجة وفی لفظ صلاة الجماعة أفضل من صلاة أحدکم بخمس وعشرین درجة». «نماز انسان در مسجد ۲۵ برابر برتر از نماز وی در منزل و یا مغازه‌اش می‌باشد و در لفظی دیگر می‌فرماید: نماز جماعت ۲۵ درجه برتر از نماز هر کدام از شما (بصورت انفرادی است)».

در حدیث صحیح آمده که پیامبر بزرگوار می‌فرماید: «أَثْقَلَ صَلاَةٍ عَلَى الْمُنَافِقِينَ صَلاَةُ الْعِشَاءِ وَصَلاَةُ الْفَجْرِ وَلَوْ يَعْلَمُونَ مَا فِيهِمَا لأَتَوْهُمَا وَلَوْ حَبْوًا وَلَقَدْ هَمَمْتُ أَنْ آمُرَ بِالصَّلاَةِ فَتُقَامَ ثُمَّ آمُرَ رَجُلاً فَيُصَلِّىَ بِالنَّاسِ ثُمَّ أَنْطَلِقَ مَعِى بِرِجَالٍ مَعَهُمْ حُزَمٌ مِنْ حَطَبٍ إِلَى قَوْمٍ لاَ يَشْهَدُونَ الصَّلاَةَ فَأُحَرِّقَ عَلَيْهِمْ بُيُوتَهُمْ بِالنَّارِ». «سنگین‌ترین نماز بر دوش شما منافقین نمازهای عشاء و صبح است و اگر می‌دانستند چه اجر و پاداشی در آن دو نماز وجود دارد خود را به مسجد می‌رساندند حتی اگر تنها روی دست و زانو ممکن بود، براستی که می‌خواستم دستور به برپایی نماز جماعت داده و مردی را برای امامت نماز انتخاب کنم و سپس با مردانی که هیزم و چوب خشک همراه دارند بروم و منازل کسانی را که در نماز جماعت حاضر نشده‌اند بسوزانم».

در صحیح مسلم از ابوهریره روایت شده که: «أَتَى النَّبِىَّصرَجُلٌ أَعْمَى فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّهُ لَيْسَ لِى قَائِدٌ يَقُودُنِى إِلَى الْمَسْجِدِ. فَسَأَلَ رَسُولَ اللَّهِصأَنْ يُرَخِّصَ لَهُ فَيُصَلِّىَ فِى بَيْتِهِ فَرَخَّصَ لَهُ فَلَمَّا وَلَّى دَعَاهُ فَقَالَ: هَلْ تَسْمَعُ النِّدَاءَ بِالصَّلاَةِ. فَقَالَ نَعَمْ. قَالَ: فَأَجِبْ». «مرد نابینایی به محضر پیامبر آمده و گفت: ای پیامبر خدا کسی را ندارم که دستم را گرفته و مرا به مسجد برساند و از پیامبر درخواست کرد تا اجازه دهد نمازهایش را در منزل بخواند پیامبر به وی اجازه داد اما وقتی مرد خواست برود پیامبر وی را صدا زد و فرمود: آیا صدای اذان را می‌شنوی؟ آن مرد گفت: بله، پیامبر فرمود: پس باید اجابت کنی (به مسجد بیایی)».

همچنین در صحیح مسلم آمده که عبدالله ابن مسعود فرموده است: «مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَلْقَى اللَّهَ غَدًا مُسْلِمًا فَلْيُحَافِظْ عَلَى هَؤُلاَءِ الصَّلَوَاتِ حَيْثُ يُنَادَى بِهِنَّ فَإِنَّ اللَّهَ شَرَعَ لِنَبِيِّكُمْصسُنَنَ الْهُدَى وَإِنَّهُنَّ مِنْ سُنَنِ الْهُدَى وَلَوْ أَنَّكُمْ صَلَّيْتُمْ فِى بُيُوتِكُمْ كَمَا يُصَلِّى هَذَا الْمُتَخَلِّفُ فِى بَيْتِهِ لَتَرَكْتُمْ سُنَّةَ نَبِيِّكُمْ وَلَوْ تَرَكْتُمْ سُنَّةَ نَبِيِّكُمْ لَضَلَلْتُمْ وَمَا مِنْ رَجُلٍ يَتَطَهَّرُ فَيُحْسِنُ الطُّهُورَ ثُمَّ يَعْمِدُ إِلَى مَسْجِدٍ مِنْ هَذِهِ الْمَسَاجِدِ إِلاَّ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خَطْوَةٍ يَخْطُوهَا حَسَنَةً وَيَرْفَعُهُ بِهَا دَرَجَةً وَيَحُطُّ عَنْهُ بِهَا سَيِّئَةً وَلَقَدْ رَأَيْتُنَا وَمَا يَتَخَلَّفُ عَنْهَا إِلاَّ مُنَافِقٌ مَعْلُومُ النِّفَاقِ وَلَقَدْ كَانَ الرَّجُلُ يُؤْتَى بِهِ يُهَادَى بَيْنَ الرَّجُلَيْنِ حَتَّى يُقَامَ فِى الصَّفِّ».

«هرکس که دوست دارد فردای قیامت به صورت یک مسلمان به حضور خدا برسد، از این نمازها محافظت کند براستی که خداوند سنتهای هدایت را برای پیامبر شما مشروع فرموده و این نمازها از جمله آن سنتها هستند و اگر شما مانند این فردی که از نماز جماعت تخلف کرده و در منزل خود نماز را خوانده در منازلتان نمازها را بخوانید راه و روش پیامبرتان را ترک کرده اید و اگر راه و روش وی را ترک کنید گمراه می‌شوید هر کس که وضوی صحیحی گرفته و سپس به یکی از مساجد برود با هر قدمی که برمی‌دارد خداوند برای وی حسنه‌ایی نوشته، درجه‌ایی مقامش را بلند کرده و گناهی را از وی پاک می‌کند (شما) ما را می‌دیدید (در زمان پیامبر) جز منافعی آشکار هیچ کس از نماز جماعت تخلف نمی‌کرد. (به تحقیق می‌دیدی اگر کسی مریض بود با وجود مریضی‌اش) خود را درمیان دو نفر آویزان می‌کرد و آن دو نفر وی را کمک کرده و می‌آوردند تا داخل صف نماز جماعت می‌شد».

این فصل بسیار وسیع است که ما با کتابهایی که بر راه و روش هدایت در این مورد نوشته ایم، بسیار هشدار داده ایم که به راستی جدایی است میان اهل توحید دنباله روان آئین ابراهیمی و تابعین دینی که خداوند پیامبرانش را برای تحقق بخشیدن به آن فرستاده و کتابهایش را نیز به همین منظور نازل فرموده و در میان کسانی که حق را با باطل پوشانده و توحید را با شرک آمیخته‌اند.

[۴] خلیل به دوستی گفته می شود که محبت وی در دل بالاترین محبت باشد. النهایة فی غریب الحدیث والأثر ج۱ باب خاء (مترجم). [۵] ابوداود، ابن ماجه و ترمذی آن را روایت کرده بعضی از آنها آن را مرسل دانسته و حافظ آن را صحیح می‌داند. [۶] ابوداود، نسائی و ترمذی آن را روایت کرده و تزمذی آن را حسن دانسته است.