رأی زمخشری [۵]:
اَلنَّمص: یعنی کندن مو. و أَلْمِنْماص: یعنی موچین.
ابن فارس گفته است [۶]:
نمص: أَلنَّمَصُ: باریک کردن مو، أَلنَّمَص یعنی کندن آن.
الـمنماص: یعنی موچین.
مهم‌ترین حدیث شناس یعنی ابن حجر چنین می‌فرماید [۷]:
اَلنّامِصَه: به کسی می‌گویند که موها را می‌کَند.
اَلْـمُتنمصه: به کسی می‌گویند که خواستار کندن موی خود است.
از قاضی عیاض [۸]و ابن الأثیر [۹]و أبی عبیده القاسم بن سلام [۱۰]روایت شده است که نامصه به کسی می‌گویند که مو را از صورت می‌کَند.
ابن منظور [۱۱]می‌گوید:
«... زَجَّجَتِ الـمرأهُ حاجبها بِالْـمِزَحِّ». یعنی زن أبرویش را باریک و دراز کرد، بعضی گفته‌اند یعنی ابرویش را با سرمه طولانی کرد، و شاعر در این رابطه چنین می‌گوید:
إذا ما الغانیات بَرَزْنَ یوماً
وزجَّجْنَ الْحواجبَ والعیونا
زمانی که دختران ازدواج کردند روزی خود را نشان می‌دهند و ابرو و چشم‌هایشان را دراز می‌کنند. منظور شاعر باریک کردن و دراز کردن ابروهاست که با برداشتن موهای اضافه، صورت می‌گیرد. و زنها در دوران جاهلیت موهای ابرو را باریک می‌کردند و پیامبر اسلام صآنها را از این کار برحذر داشت.
[۵] الفائق فی غریب الحدیث (۴/۲۶)، تحقیق محمد ابراهیم و علی البجاوی. [۶] مجمل اللغة، ابن فارس: ص ۸۸۶. [۷] تفسیر غریب الحدیث لابن حجر: ص ۲۴۶. [۸] مشارق الأنوار علی صحاح الآثار: ۲/۱۳. [۹] النهایه فی غریب الحدیث والأثر: ۵/۱۹۹. [۱۰] غریب الحدیث: ۱/۱۶۶. [۱۱] لسان العرب: ۲/۲۸۷، با اندکی تصرف و تغییر.