تمهيد

خوانندۀ گرامی! خویشی و قرابت به دو نوع تقسیم می‌گردد:

۱- قرابت نسبی

۲- قرابت دینی و ایمانی

قرابت نسبی دو نوع است: نوعی از آن‌هامیراث می‌برند و نوعی نمی‌برند. در قرابت نسبی بر بعضی نفقه لازم است و بر بعضی نفقه لازم نبوده بلکه از روی احسان و صله رحم صورت می‌گیرد.

اما قرابت دینی و ایمانی همانا برادری اسلامی است، که خداوند متعال فرموده است:

﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ١٠﴾[الحجرات: ۱۰].

«همانا مومنان برادر یکدیگر‌اند».

هر مسلمانی بر دیگر مسلمان حقوقی دارد که باید ادا گردد، پس وقتیکه قرابت نسبی و ایمانی با هم یکجا شود، دو حق با هم یکجا می‌شود: یکی خویشی و دیگر حق برادری دینی. و اگر قرابت نسبی در بین نبود، پس قرابت و حقوق ایمانی و اسلامی باقی می‌ماند [۴].

[۴] شعب الإیمان: ۲۱۳.