منفعتهاى اخروى نماز
این منفعتها دو قسم مى‌باشند: ۱- بخشش گناهان ۲- نایل گردیدن به نعمتهاى فراوان وبى انتهاى الله سبحانه وتعالى. اما قسم اول این منفعتها چنانى گفتیم بخشش گناهان است, که در این موضوع رسول اکرمصمى‌فرماید: «الصَّلَوَاتُ الْخَمْسُ ، وَالْجُمُعَةُ إِلَى الْجُمُعَةِ كَفَّارَاتٌ لِمَا بَيْنَهُنَّ ، مَا لَمْ تُغْشَ الْكَبَائِر» [۳]. «گذاریدن پنچ وقت نماز و از جمعه تا نماز جمعۀ دیگر و رمضان تا رمضان دیگر این همه جبران کننده‌هاى مى‌باشند», گناهان در بین اداى یک نماز تا اداى نماز دیگر یا بین رمضان یک سال تا رمضان سال دیگر محو و نیست مى‌سازند. به شرط این, که گناهان کبیره, مثل قتل به ناحق, زنا و غیر صادر نکرده باشد. در حدیث دیگر رسول اکرمصمى‌فرماید: «أريتم لو أن نهرا بباب أحمد كم يغتسل فيه يوم خمسا هل يبقى من درنه شيئ؟ قالوا لا يبقى من درنه شيئ قال: فذاك مثل الصلوات الخمس يمحوا الله بهن الخطايا» [۴]. یعنى: «بگویید, که اگر یک نهر آبى از نزد دروازۀ هر یکى از شما جارى باشد و او در آن هرروز پنچ مراتبه بدنش را بشوید, آیا چرکى در بدنش باقى مى‌ماند؟ اصحاب کرام گفتند: چرکى در وى باقى نخواهد ماند. رسول اکرمصفرمود: این بگذاریدن پنج وقت نماز شباهت دارد, که به سبب آن الله تعالى گناهان را محو مى‌گرداند». مفهوم این حدیث شریف این است, که نماز در یک روز پنچ مراتب از گناه پاک مى‌سازد. عبدالله ابن مسعود روایت کند, که مردى گناهى صادر کرد. به این طریقه, که زنى را بوسه کرد. بعد این نزد رسول اللهصآمده از گناه کرده اش خبرداد. در این حال الله تعالى آیت: ﴿وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ طَرَفَيِ ٱلنَّهَارِ وَزُلَفٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِۚ إِنَّ ٱلۡحَسَنَٰتِ يُذۡهِبۡنَ ٱلسَّئَِّاتِ﴾[هود: ۱۱۴]. یغنى: «برپا دار نماز را در دو طرف روز و ساعتى چند شبانه به درستى عبادتها گناهان را دور مى‌سازند». بعد نزول این آیت آن مرد از رسول الله صپرسید: این بخشش به گذاریدن نماز تنها براى من است یا براى همه؟ رسول اللهصگفتند: براى همۀ امت من مى‌باشد. اما قسم دوم منفعتهاى أخروى این نایل شدن به نعمتهاى پروردگار است. رسول اللهصمى‌فرماید: «صلوا خمسكم، وصوموا شهركم، وأدوا زكاة أموالكم، وأطيعوا ذا أمركم تدخلوا جنة ربكم» [۵]. یعنى «پنج وقت نمازتان را بگذارید وماه رمضانتان را روزه بدارید و زکات مالهایتان را ادا کنید و امیر خود را اطاعت نمایید. به بهشت پروردگارتان مى‌درایید». درحدیث دیگرى امده است: «مَا مِنْ مُسْلِمٍ يَتَوَضَّأُ فَيُحْسِنُ الْوُضُوءَ ثُمَّ يَقُومُ فَيُصَلِّى رَكْعَتَيْنِ ، فَيُقْبِلُ عَلَيْهِمَا بِقَلْبِهِ وَوَجْهِهِ إِلاَّ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ» [۶]. یعنى: «هر مسلمانى, که طهارت را نیک انجام بدهد, سپس دو رکعت نماز بخواند, البته به فضل کرم الله تعالى به جنت دراید». اما آن نعمتهاى بى‌بها و جاودانى جنت آنچنان بزرگ و گوارایند, که کسى آن را ندیده و نشنیده است. از الله تعالى دعا مى‌کنیم, که همۀ نماز گذاران را از آن بانصیب بگرداند.
[۳] رواه مسلم. [۴] متفق علیه. [۵] رواه أحمد والترمذی وقال حسن صحیح. [۶] رواه مسلم.