قطره ای از دریای خرافات شیعه

۴۵- حد عورت نزد شيعه

کرکی می‌فرماید: اگر مرد آلت تناسلی و بیضه‌های خود را پوشاند،‌ عورتش را پوشانده است [۶۹].

عورت پشتی (دُبُر) فقط اصل سوراخ مقعد است و هیچ کدام از دو باسن (نشیمن گاه) و همچنین رانها جزو عورت محسوب نمی‌شوند چون امام صادق و همچنین ابی‌عبدالله می‌فرماید: رانها جزو عورت نیستند و شیخ صدوق نقل می‌کند که امام باقر آلت تناسلیش را می‌پوشاند و سایر بدنش را نمایان می‌ساخت [۷۰].

و همچنین ابو الحسن می‌فرماید: عورت بر دو قسم است: جلو و عقب،‌عورت عقبی به وسیله دو باسن پوشیده شده پس اگر کسی آلت تناسلی و دو باسنش را بپوشاند، عورتش را پوشانده است چون فقط به وسیله آن دو وضو باطل شده و همچنین حادثه از آن دو به وجود می‌آید پس آن دو عضو عورت‌اند نه اعضای دیگر بدن مانند ساق [۷۱].

و همچنین در جامع المقاصد نیز آمده که عورت پشتی اصل سوراخ مقعد است و دو باسن و رانها جزو عورت نیستند [۷۲].

به همین دلیل است که امام باقر،‌ محل رویش مو در زیر شکمش نمایان بود و فقط تکه پارچه‌ایی بر آلت تناسلیش بسته بود و با متولی و مسؤل حمام سخن می‌گفت [۷۳].

۵۰- امام علی و سایر ائمه، ‌سوار بر ابر پرواز می‌کردند.

هاشم بحرانی روایت می‌کند که امام علی بر ابر سوار می‌شد و هفت طبقه زمین را می‌گشت [۷۴].

و همچنین روایت است که وقتی سپاه یزید بن معاویه به دنبال امام زین العابدین بودند تا وی را بکشند در حالی او را یافتند که سوار بر ابر پرواز می‌کرد [۷۵].

شیخ مجلسی روایت می‌کند که علی سوار بر ابر می‌شد و پرواز می‌کرد [۷۶].

و همچنین طباطبایی می‌گوید: خداوند ابر را برای امام علی مسخر کرده بود،‌ بر آن سوار شده و مشرق و مغرب را می‌گشت [۷۷].

[۶۹] اصول کافی ج۶ ص۵۰۱؛‌ تهذیب الأحکام ج۱ ص۳۷۴. [۷۰] جامع الـمقاصد تالیف محقق کرکی ج۲ ص۹۴؛ المعتبر شیخ حلی ج۱ ص۱۲۲؛‌ منتهی الطلب ج۱ ص۳۹؛‌ تالیف شیخ حلی، تحریر الأحکام شیخ حلی ج۱ ص۲۰۲؛‌ مدارک الأحکام سید محمد عاملی ج۳ ص۱۹۱؛‌ الـمعاد تالیف محقق سبزواری؛‌ الحدائق الناضرة ج۲ ص۵. [۷۱] اصول کافی ج۶ ص۵۰۱؛ ‌تهذیب الأحکام ج۱ ص۳۷۴؛‌ وسائل الشیعة ج۱ ص۳۶۵؛‌ منتهی الطلب ج۴ ص۲۶۹؛ ‌الخلاف شیخ طوسی ج۱ ص۳۹۶؛ المعتبر شیخ حلی ج۱ ص۱۲۲. [۷۲] جامع المقاصد محقق کرکی ج۲ ص۹۴. [۷۳] الفقیه ج۱ ص۱۱۷؛‌ وسائل الشیعة ج۱ ص۳۷۸؛‌ کتاب الطهارة تالیف خوئی ج۳ ص۳۵۶؛‌ کتاب الطهارة شیخ انصاری ج۱ ص۴۲۲. [۷۴] مدینة الـمعاجز ج۱ ص۵۴۲. [۷۵] مدینة الـمعاجز ج۴ ص۲۵۶. [۷۶] بحار الأنوار ج۳۹ صفحات ۱۳۸-۱۴۸؛ ‌تفسیر فرات ص۵۱۰. [۷۷] تفسیر الـمیزان ج۱۳ ص۳۷۲.