حرف آخر
خواننده‌ی گرامی! مناسب است که هر فرد مکلّف در جهت فراهم نمودن اسباب نجات خودش تلاش نماید زیرا رحلت از این دنیا نزدیک است و فرشته‌ی مرگ گاهی وقت از ما به دیگری، و گاهی از دیگری به ما تعرض می‌کند. خداوند همگی ما را به نفسهای‌مان به تعزیت فرا می‌خواند، می‌فرماید:
﴿كُلُّ نَفۡسٖ ذَآئِقَةُ ٱلۡمَوۡتِ﴾[آل عمران: ۱۸۵].
«هر نفسی موت را می‌چشد».
و خداوند از غفلت و غوطه‌‌خوردن در منکرات ما را بر حذر داشته است، و عذاب کیفر او به نافرمان هر لحظه‌ای که باشد خواهد رسید چنان که می‌فرماید:
﴿إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَيۡرُ مَأۡمُونٖ ٢٨﴾[المعارج: ۲۸].
«همانا از عذاب پروردگارشان در امان نیستند».
و در جایی دیگر می‌فرماید:
﴿أَفَأَمِنَ ٱلَّذِينَ مَكَرُواْ ٱلسَّئَِّاتِ أَن يَخۡسِفَ ٱللَّهُ بِهِمُ ٱلۡأَرۡضَ أَوۡ يَأۡتِيَهُمُ ٱلۡعَذَابُ مِنۡ حَيۡثُ لَا يَشۡعُرُونَ ٤٥ أَوۡ يَأۡخُذَهُمۡ فِي تَقَلُّبِهِمۡ فَمَا هُم بِمُعۡجِزِينَ ٤٦ أَوۡ يَأۡخُذَهُمۡ عَلَىٰ تَخَوُّفٖ فَإِنَّ رَبَّكُمۡ لَرَءُوفٞ رَّحِيمٌ ٤٧﴾[النحل: ۴۵- ۴۶].
«آیا توطئه‌گران از این ایمن گشته‌اند که ممکن است خدا آن‌ها را در زمین فرو برد، و با مجازات (الهی)، از آنجا که انتظارش را ندارد، به سراغشان آید».
یا به هنگامی که (به کسب مال و ثروت افزونتر) در رفت‌وآمد هستند، دامانشان را بگیرد در حالی که قادر به فرار نیستند؟!
یا به طور تدریجی، با هشدارهای خوف‌انگیز آنان را گرفتار سازد؟! چرا که پروردگار شما رئوف و رحیم است.
و در جایی دیگر می‌فرماید:
﴿أَفَأَمِنَ أَهۡلُ ٱلۡقُرَىٰٓ أَن يَأۡتِيَهُم بَأۡسُنَا بَيَٰتٗا وَهُمۡ نَآئِمُونَ ٩٧ أَوَ أَمِنَ أَهۡلُ ٱلۡقُرَىٰٓ أَن يَأۡتِيَهُم بَأۡسُنَا ضُحٗى وَهُمۡ يَلۡعَبُونَ ٩٨ أَفَأَمِنُواْ مَكۡرَ ٱللَّهِۚ فَلَا يَأۡمَنُ مَكۡرَ ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡقَوۡمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ ٩٩﴾[الأعراف: ۹۷- ۹۹].
«آیا اهل این آبادی‌ها، از این ایمنند که عذاب ما شبانه به سراغشان بیاید و آنان در خواب باشند؟! آیا اهل این آبادی‌ها از این ایمنند که عذاب ما هنگام روز به سراغشان بیاید، در حالی که سرگرم بازی هستند؟ آیا آن‌ها خود را از مکر الهی در امان می‌دانند، در حالی که جز زیانکاران، خود را از مکر (مجازات) خدا ایمن نمی‌دانند».
از آن حضرتجروایت شده است که فرمود: «مدار اعمال وابسته به خاتمه است»، تجربه ثابت کرده است که دسیسه‌های سوء و استمرار و اصرار بر گناه و معاصی موجب سوء خاتمه می‌شود. العیاذ بالله!
در پایان حسن خاتمه و امان از گردنه‌های بزرگ قیامت، و سعادت و کامرانی در پیشگاه خداوند را از او می‌خواهیم.
پایان ترجمه ۱۶/۸/۱۴۲۵ ه.ق
محمد حنیف حسین زایی
زابلی ـ سراوان