خلاصه

واضح است وقتی پیامبر صگفته است: «من كنت مولاه فعلي مولاه». «هر کس من مولای او هستم علی نیز مولای اوست» یا «أذكركم الله في أهل بيتي»«به شما تذکر می‌دهم که دربارۀ اهل بیتم خدا را در نظر داشته باشید».

منظور او بیعت‌گرفتن برای خلافت یا جانشین قراردادن کسی به عنوان امام نبوده، و هرگز او نخواسته است دوازده نفر مشخص از اهل بیت را مانند قرآن مصدر تشریع قرار دهد.

بلکه او خواست از علیسدفاع کند و از اعترافات باطلی که از او گرفته می‌شد او را تبرئه کند و بطور عموم آنها را به اهل بیتش سفارش کرد و حقوق آنها را بر امتش متذکر شد. این کلام مستلزم عدم اذیت و آزار آنها و بغض و کینه نداشتن نسبت به آنان است. بلکه این قول پیامبر صموجب دوست‌داشتن و نیکی به آنها است و در این مورد ما اینکار را با در نظر داشتن خدا در اهل بیت نبوت پیروی می‌کنیم و او را حمد و سپاس می‌گوییم.