ازدواج مسیار
نکاح مسیار همان ازدواج شرعی با شروط و ارکان معروف در علم فقه است ولی در آن زن با رضایت خودش متضمن می‌گردد از بعضی حقوق شرعی خود بر عهدۀ زوج تنازل کند مانند عدم درخواست نفقه و مسکن و عدم رعایت قسم (عدالت در همبستری بین همسران) یعنی مرد بدون تحدید و در وقتی معلوم که با اختیار و رضایت زن و مرد مشخص شده است نزد او می‌آید.
شاید اصل نامگذاری آن از سیر یعنی رفتن نزد زن در شب یا روز باشد. مسیار بر وزن مفعال یعنی مردی که زیاد رفت و آمد می‌کند، یا در منطقه خلیج نامگذاری آن از کلمه «التسیوره» به معنی زیارت کوتاه در روز گرفته شده است.
می‌توان بارزترین اسباب تجویز آنرا در مردان اسباب زیر دانست.
- عدم اشباع مرد نزد همسر اولی به علت سن زیاد او و کاهش رغبت در معاشرت جنسی با شوهر خود.
- عدم قدرت مرد در تأمین هزینه‌های سنگین از جمله مهریه، مسکن و ... است که امروز سقف مهریه و هزینه مراسم ازدواج بالا رفته است.
- عدم مستقر دائمى بودن در محل کار.
اما اسباب تجویز آن در زنان عبارتند از:
- افزایش دختران مسن، بیوه‌زنان و طلاق بین همسران.
- حفظ پاکدامنی و داشتن فرزند و میسر نشدن ازدواج دائم.
- نیاز به ماندن در خانه پدر و مادر برای مراقبت از آنان یا یکی دیگر از نزدیکان.
- مشغولیت زیاد به فرزندان و اشتغال در خارج از منزل.
به علت مشکلات ناشی از نکاح مسیار بعضی از علماء آنرا تحریم کرده‌اند چون گاهی به دلیل عدم استقرار آن و سوءاستفاده بعضی از افراد جامعه(زن یا مرد) از آن تهدیدی علیه کیان خانواده به حساب می‌آید.
با این حال بسیاری از ازدواجهای مسیار استقرار داشته و عملاً موفق بوده‌اند به علت اینکه طرفین آن بسیار جدی و صادق بوده، و چیزی بیشتر از ده سال از نشأت و انتشار آن در منطقه می‌گذرد، در مقابل بسیاری از این نوع ازدواج به علت عدم صداقت وجدیت طرفین به جدایی منجر شده‌اند گرچه این دو عامل علت اساسی جدائی در نکاح اصلی نیز هستند. در هر صورت توصیه می‌کنیم کسی که اقدام به چنین ازدواجی می‌کند تقوای خدا را در مورد خود، جامعه و زنی که می‌خواهد او را عقد کند مراعات نماید.