الروح، چند معنی دارد
که از جمله معانی آنها چنین است:
روح بمعنی: وحی، و آنرا روح نامیده‌اند زیرا قلبها را زنده مى‌کند چنانکه باران زمین را زنده مى‌کند، و چنانکه روح و جان آفریده شده بدن حیوانات را زنده مى‌کند.
روح بمعنی: قرآن، خداوند سبحانه مى‌فرماید: ﴿وَكَذَٰلِكَ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ رُوحٗا مِّنۡ أَمۡرِنَا﴾[الشوری: ۵۲]. «و همچنین (قرآن را به مثابه) روحی از کلام خود به تو وحی کردیم».
در این آیه روح بمعنی قرآن است، زیرا بوسیله قرآن دلهای اهل ایمان زنده مى‌شود، همانطوریکه زمین با باران زنده مى‌شود دلهای مؤمنان با قرآن زنده مى‌شود.
و روح بمعنی: جبریل است، و او بزرگترین و بهترین و شرافتمندترین فرشتگان است که قرآن را از نزد خداوند ﻷبر محمد جنازل فرموده است.
خـداوند جـل شأنـه مى‌فرماید: ﴿نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِينُ ١٩٣ عَلَىٰ قَلۡبِكَ لِتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِينَ ١٩٤ بِلِسَانٍ عَرَبِيّٖ مُّبِينٖ ١٩٥﴾[الشعراء: ۱٩۳ – ۱٩۵]. «روح الأمین آن را فرود آورده است. بر دلِ تو تا از هشداردهندگان باشی. به زبان عربی روشن».
پس جبریل جقرآن را بر قلب پیامبر جنازل کرد و پیامبر جآنرا بر أمت خود تبلیغ فرمود.
خداوند تعالی در آیه دیگر مى‌فرماید: ﴿قُلۡ نَزَّلَهُۥ رُوحُ ٱلۡقُدُسِ مِن رَّبِّكَ﴾[النحل: ۱۰۲]. «بگو ای رسول خدا که: روح پاک یعنی جبریل قرآن را از نزد پروردگارت فرود آورد».
یعنی جبریل روح القدس است.