۲۸- چه وظیفه‌ای نسبت به صحابه بر دوش ماست؟
آنان را باید دوست بداریم، برایشان دعا کنیم، قلب و زبان خود را از هر نوع اهانت به آنان پاک نگه داریم، به بیان و بازگوکردن فضائل و خوبیهای آنان بپردازیم، از اشتباهات آنان صرف‌نظر کرده و از غوطه‌ورشدن در علل اختلافاتشان بپرهیزیم؛ زیرا که آنان معصوم از گناه و اشتباه نبوده‌اند اما باید دانست آنان به درجه اجتهاد رسیده بودند و مجتهد اگر اجتهادش، درست باشد به اجری مضاعف و دوچندان می‌رسد و در غیر آن صورت، تنها پاداش اجتهادش را دریافت می‌کند. اشتباهات آنان در برابر آن همه فضائل و تلاشهای فراوانشان برای اسلام ، مانند قطره‌ای نجاست است در دریایی عظیم و ژرف، آیا این قطره می‌تواند آن دریا را آلوده کند؟! پیامبر صدر مورد شأن صحابه خود چنین می‌فرماید: «لا تَسُبُّوا أَصْحَابِي فَوَالذِي نَفْسِيْ بيَدِه لَوْ أن أَحَدَكُمْ أَنْفَقَ مِثْلَ أحُدٍ ذَهَبَاً مَا أَدْرَكَ مُدَّ أَحَدِهِمْ وَلا نَصِيْفَهُ» متفق علیه. اصحاب مرا دشنام ندهید، سوگند به خداوندى که جان من در دست اوست اگر یکى از شما به اندازۀ کوه اُحد، طلا انفاق کند، با یک، یا نصف مدّى که اصحاب من انفاق می‌کنند برابرى نمی‌کند. (مدّ پیمانه‌اى است که برخى آنرا به اندازۀ پُرى دو کفِ دست دانسته‌اند).
۲۹-آیا می‌توان در مدح شأن و منزلت پیامبر ص مبالغه کرد؟
بدون شک پیامبر صاشرف مخلوقات و بهترین آنان است، اما نباید مانند مسیحیان که در مورد عیسی بن مریم †راه مبالغه را پیموده‌اند، ما نیز در مدح پیامبر اسلام صزیاده‌روى و غلو کنیم. خود رسول صنیز ما را از این کار منع فرموده و فرموده‌اند: «لا تُطْرُونِي كَمَا أَطْرَتِ النَّصَارَى ابْنَ مَرْيَمَ فَإِنَّمَا أَنَا عَبْدُهُ، فَقُولُوا عَبْدُ اللَّهِ وَرَسُولُهُ» البخاری. مرا آنطور که مسیحیان، پسر مریم را مدح کرده‌اند، ستایش نکنید. من فقط بنده اویم، پس [در حق من] فقط بگویید: محمد بنده خدا و پیامبر اوست.