صفت حج
روز هشتم ذیحجه که آنرا روز ترویه مىنامند حاجى از خانه خود در مکه احرام مىبندد، و کسانی که خـارج مکه هستند از میقاتگاه و اگر بین مکه و میقات بودند از همانجا که هستند.
و معلوم است کسانیکه قبل از روز هشتم به مکه آمده بودند و نیت حج قِران و یا إفراد کرده بودند در احرام خود باقى هستند سپس قبل و یا بعد از زوال آفتاب به سوى منى مىروند و هر کسى براى خود لبیک مىگوید: «لبيك اللهم لبيك، لبيك لا شريك لك لبيك، إنَّ الحمد والنَّعمة لك والملك لا شريك لك».
باید ذکر کنیم که: گفتن لبیک با هم و به طور دسته جمعى یک نوع از بدعت بشمار مىرود، زیرا ثابت است که رسول اکرم جو یاران او هر کسى براى خود لبیک مىگفتند، نه اینکه با یک صدا و با هم لبیک مىگفتند، پس ما باید به رسول اکرم جاقتداء و تأسى کنیم.
و در منى نماز پنج گانـه ظهر و عصر و مغرب و عشاء و فجر روز نهم هر کدام در وقت خود اداء مىکند.
و بعد از طلوع آفتاب روز نهم که روز عرفه مىباشد بسوى عرفه براه مىأفتد و اگر میسّر شد در درّه نمره که خارج از عرفات مىباشد تا قبل از زوال آفتاب مکث کرده و بعد از زوال داخل زمین عرفات مىشود، و در آنجا نماز ظهر و عصر را قصراً و جمعاً با جماعت و با یک اذان و دو اقامه اداء میکند، و در عرفات تا غروب آفتات مىماند و به ذکر خدا و دعاء کردن براى خود و غیر از خود از خیرات دنیا و آخرت، و قراءت قرآن و حمد و ستایش بارى تعالى و لبیک گفتن مشغول مىشود، و بعد از غروب آفتاب بسوى مزدلفه حرکت مىکند و وقتى به مزدلفه رسید آنجا نماز مغرب و عشاء را قصراً و جمعاً با یک اذان و دو اقامه اداء مىکند ـ معلوم است که رسیدن به مزدلفه ممکن است در نزدیکى نیمه شب باشد با اینحال نماز مغرب را در مزدلفه أداء مىکند نه در عرفات بجز اینکه بترسد وقت نماز عشاء فوت گردد ـ و شب را در مزدلفه میماند حال اگر از جمله پیره زنان و پیره مردان باشد مىتواند بعد از نیمه شب به منى برود ولى اگر از جمله آنان نبود واجب است که شب را در مزدلفه صبح کند و نماز صبح روز دهم یعنى روز عید را در مزدلفه اداء کند و بعد از نماز صبح اگر میسّر شد به کوه مشعر الحرام رفته و نزد آن به دعاء و خشوع و خضوع و حمد و ستایش خدا و توبه و استغفار مشغول شود، و اگر میسّر نشد در هر کجا از مزدلفه بود اینکار را انجام میدهد.
و وقتى هوا خـوب روشـن شـد و قبل از طلوع آفتاب به سوى منى رفته و جمره العقبه که مردم آنرا شیطان بزرگ مىنامند با هفت سنگریزه که به اندازه نخود بزرگى باشد پرتاب و رجم مىکند.
سنگریزه ها را از هر کجا جمع کرد جایز است چه از مزدلفه و چه از منى، آنهم فقط براى روز عید، ولى براى روزهاى بعدى یعنى سه روز آینده از منى جمع مىکند.
و بعد از رجم قربانى مىکند براى کسانی که قربانى بر آنان واجب است.
سپس به طواف افاضه یعنى طواف حج و زیارت رفته هفت بار دور کعبه طواف مىکند، و اگر حاجى حج متمتع بود بایستى سعى بین کوه صفا و مـروه را انجام دهد، و همچنین حاج که حج مفرد و یا حج قارن است ولى سعى بین کوه صفا و مروه را به تقدیم نأنداخته بایستى آن را انجام دهد و بعد از آن موى سر خود را تراشیده و یا کوتاه کند.
اگر حاجى یکى از اعمال گذشته را بر دیگرى تقدیم دارد هیج مانعى ندارد.
مثلاً: رجم کرد، و سپس موى سر خود را تراشید، و یا رجم کرد، سپس قربانى کرد، و یا رجم کرد سپس طواف کرد هیچ مانعى ندارد و جایز است.
و بعد از طواف افاضه بایستى حاجى شب به منى برگردد و بیشتر وقت شب را در منى بگذراند، همچنین شب‌هاى یازدهم و دوازدهم را بایستى در منى صبح کند، و روزهاى یازدهم و دوازدهم بعد از زوال آفتاب جمره‌هاى سه‌گانه را هرکدام به ترتیب صغرى و وسطى و کبرى با هفت سنگریزه رجم کند، ناگفته نماند که: امتداد وقت رجم و پرتاب جمره العقبه روز عید از طلوع آفتاب تا غروب آن میباشد.
و روزهاى (۱۱،۱۲،۱۳) از زوال آفتاب تا نیمه شب مىباشد.
و بعد از اینکه روز (۱۲) جمره‌ها را رجم کرد مىتواند منى را به سوى مکه ترک گفته اعمال حج را به پایان برساند و اگر خواست شب (۱۳) را در منى بماند سنت است نه واجب، ولى اگر حاجى روز (۱۲) قبل از غروب آفتاب منى را بسوى مکه ترک نکند بر او واجب مىشود شب (۱۳) را در منى بماند تا بعد از زوال آفتاب روز سیزدهم جمره‌ها را رجم کرده بسوى مکه برود، فقط از اعمال حج طواف وداع باقى است و حاج هرگاه بخواهد مکه را به سوى وطن و اهل خود ترک کند طواف وداع بر او واجب می‌شود.