المحصِّر يعنى چه؟

محصّر کسى است که مانعى او را از اداى حج باز دارد مانند دشمن و یا مرض و یا کم کردن راه و یا چیز دیگر.

پس اگر شخص محصِّر در حال نیت کردن به نسک شرط کرده بود که اگر مانعى او را از حج باز داشت حلال شود از احرام بیرون آمده بر او چیزى از فدیه واجب نمى‏شود.

ولى اگر شرط نکرده بود بایستى یک گوسفند را قربانى کرده سپس از احرام بیرون آید.

و اگر گوسفند پیدا نکرد و یا استطاعت خرید آنرا نداشت بایستى ده روز روزه گرفته سپس از احرام بیرون آید، و مى‏گوید: «فإن حبسني حابس فمحلّي حيث حبستني». [این جزوى از حدیث بضاعة دختر زبیر مى‏باشد].

اگر بر من مشکلى بروز کرد پس تحلل و از احرام بیرون آمدن من همانجا که بر من این مشکل بروز کرده است.

چنانکه بضاعه دختر الزبیر به رسول اکرم جگفت من قصد حج دارم ولى بیم آن دارم که نتوانم آنرا به اتمام برسانم، در اینجا رسول اکرم جفرمود: «حجي واشترطي أنَّ محلي حيث حبستني»[متفق علیه]. حج کن و شرط کن که در صورت وقوع حادثه و مشکلى همانجا از احرام بیرون بیائى.

 و کسی که حج از او بگذرد و آنهم با طلوع آفتاب روز دهم ذوالحجه یعنى روز عید و نتواند قبل از صبح به عرفات برسد حج او به عمره تبدیل مى‏گردد، پس طواف کرده و بعد از طواف سعى مى‏کند و موى سر خود را تراشیده و یا کوتاه مى‏کند و از احرام بیرون مى‏آید و از عمره واجب کافى نخواهد بود، بلکه بر او قضاى حج است، و اگر هم حج او سنت باشد و بر او نیز یک گوسفند فدیه واجب مى‏باشد و آنهم اگر وقت نیت کردن به نسک شرط نکرده بود، ولى اگر شرط کرده بود بر او هیچ واجب نمى‏شود نه فدیه و نه قضاى حج.