مدت و زمان شیرخوارگی
جمهور فقها (امام مالک و امام احمد و امام شافعی) گفته‌اند: مدت شیر خوارگی که حکم تحریم به آن تعلق می‌گیرد و قایم مقام نسب می‌شود؛ دو سال است.
و به آیۀ ۲۳۳ سورۀ بقره ﴿۞وَٱلۡوَٰلِدَٰتُ يُرۡضِعۡنَ أَوۡلَٰدَهُنَّ حَوۡلَيۡنِ كَامِلَيۡنِۖ لِمَنۡ أَرَادَ أَن يُتِمَّ ٱلرَّضَاعَةَۚ﴾«مادران، باید فرزندانشان را دو سالِ کامل شیر دهند»، و آیۀ: ﴿وَفِصَٰلُهُۥ فِي عَامَيۡنِ﴾[لقمان: ۱۴] «و از شیر گرفتن فرزند، در دو سال است» استدلال کردهاند.
بنابراین، کم‌ترین مدت حمل شش ماه تخمین زده شده و باقی مانده آن دو سال برای شیر دادن است، همچنین از حدیثی که ابن عباسباز رسول خداصروایت کرده که می فرماید: «لاَ رَضَاعَ إِلاَّ مَا كَانَ فِيْ الْحَوْلَيْنِ»«شیر خوارگی نیست؛ مگر در دو سال»، استدلال کردهاند.
همچنین در حدیث صحیح آمده است:
از حضرت عایشهلروایت است که نبی اکرمصوارد خانه‌اش شد و مردی را در آنجا دید. و آن را به اندازه‌ای ناپسند دانست که چهره‌اش تغییر کرد. عایشهلگفت: او برادر (رضاعی) من است. رسول خداص فرمود: «خوب دقت کنید چه کسانی برادران شما هستند زیرا رضاعت، زمانی به ثبوت می‌رسد که گرسنگی را برطرف نماید». یعنی در دوران شیر خوارگی باشد.
اکثر صحابه کرام بجز حضرت عایشهلبر این قول هستند.
علما می‌گویند:
علت محرم‌شدن این است که در این سنین شیر مادر عامل اصلی در تکوین استخوان و گوشت کودک است، به عبارت دیگر کودک جزیی از وجود مادر محسوب می‌شود، و به همین خاطر محرم او می‌گردد. و هر رضاعتی که پس از مرحله شیرخوارگی (دوسال) انجام شود؛ باعث محرمیت نمی‌شود.
در نزد امام ابوحنیفه/مدت شیر خوارگی که در آن حرمت ثابت می‌شود سی ماه (دو سال و نیم) است، ولی نزد شاگردان امام ابوحنیفه، امام محمد و امام ابویوسف مدت شیرخوارگی دوسال تمام است.
ام المؤمنین عایشهلبه رضاعت شخص بزرگسال معتقد هستند.